Τα 30 καλύτερα άλμπουμ του 2014
Η συντακτική ομάδα του Rocking.gr επιλέγει τις 30 κυκλοφορίες του 2014
20/12/2014 @ 18:11
Οι παραδόσεις είναι για να τηρούνται και έτσι η ευλαβική στιγμή που οι λίστες των συντακτών του Rocking.gr συντίθενται για να δώσουν τα 30 πρώτα άλμπουμ της χρονιάς έφτασε και για φέτος.
Οι καλύτερες κυκλοφορίες του 2014, όπως επιλέχθηκαν από τη συντακτική ομάδα του Rocking.gr, έχουν ως εξής:
(click στο εξώφυλλο ή τον τίτλο του άλμπουμ για να διαβάσετε την πλήρη κριτική του Rocking.gr)
Οι καλύτερες κυκλοφορίες του 2014, όπως επιλέχθηκαν από τη συντακτική ομάδα του Rocking.gr, έχουν ως εξής:
(click στο εξώφυλλο ή τον τίτλο του άλμπουμ για να διαβάσετε την πλήρη κριτική του Rocking.gr)
30
To grind διήνυσε πολλά χιλιόμετρα για να φτάσει σε αυτό εδώ το μνημείο. Τίποτα μετά από αυτό δεν θα είναι ίδιο και το κενό που αφήνουν οι Gridlink είναι μεγάλο. Με το "Longhena" αποδεικνύουν περίτρανα ότι το grind είναι κάτι παραπάνω από μια απλή ηχητική έξαρση βίας. Είναι τέχνη στην πιο ακραία της μορφή.
29
Το "Spirit Knife" είναι ολόφρεσκο μέσα στην παλαιότητά του, πρόσφατη και μη, είναι ιδανικό από πλευράς διάρκειας, κάργα anti-hipster παρόλα τα στεγανά που θα συγκινήσουν κάθε έναν άσχετο, κυρίως όμως έχει ένα μεγάλο προτέρημα: Είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες rock δίσκους των τελευταίων ετών, που εξελίσσεται από την πρώτη μέχρι την τελευταία νότα του.
28
Το "Where Greater Men Have Fallen" αποτελεί ένα ακόμα διαμάντι στην δισκογραφία των Primordial και παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετές επαναλήψεις και κάποιες στιγμές αμήχανες είναι ξανά ένας από τους δίσκους της χρονιάς.
27
Οι Grand Magus με το "Triumph And Power" φαίνονται ικανοί, εκμεταλλευόμενοι τα «κενά εξουσίας», να αναρριχηθούν και να ηγηθούν του χώρου.
26
Έχουμε ένα άλμπουμ από τον Leonard Cohen που ηχητικά αψηφά τους τρέχοντες κανόνες της μουσικής βιομηχανίας αλλά καταφέρνει να ακτινοβολεί, όπως και ο προκάτοχος του, μια μοναδική χάρη που το ξεχωρίζει ανάμεσα στις καλές κυκλοφορίες της χρονιάς.
25
Το "Hymns For The Broken" έχει θέση ανάμεσα στις μεγάλες δουλειές της μπάντας και σηματοδοτεί την επιστροφή των Evergrey σε κορυφαίο επίπεδο.
24
Είναι οι Black Keys, διάολε. Ακολουθούν τα σημεία των καιρών, γίνονται πιο εμπορικοί από ποτέ και χάρη σε αυτούς θα έχουμε κάποιες οάσεις στις mainstream ερήμους που θέλοντας και μη περιπλανιόμαστε ανά καιρούς.
23
Οι Closure In Moscow δείχνουν να είναι μια μπάντα με απεριόριστες δυνατότητες και μέσω του "Pink Lemonade" αξίζει να αναγνωριστούν, καθώς τους καθιστά ως άξιους συνεχιστές της κληρονομιάς των The Mars Volta.
22
Οι πέντε σπουδαίοι μουσικοί που απαρτίζουν τους Flying Colors συνέθεσαν τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν ένα πολυεπίπεδο και δουλεμένο στη λεπτομέρεια άλμπουμ, πιο πλήρες και συνάμα πιο δύσκολο από τον προκάτοχό του.
21
Καθαρό ποιοτικό σουηδικό death metal, όπως μας το σύστησαν πριν μερικές δεκαετίες. Μελωδικό στα περισσότερα σημεία του, ακραίο όπου χρειάζεται, σκοτεινό και ατμοσφαιρικό καθ' όλη τη διάρκειά του. Αν ο δίσκος κυκλοφορούσε δύο χρόνια μετά το "Slaughter Of The Soul", θα ήταν ήδη κλασικός.
20
Αυτό που επιχείρησε -και πέτυχε, διάβολε- ο Grohl με αυτό του το project, είναι φοβερό. [...] Το μεράκι και το πάθος του Grohl για τη μουσική κληρονομιά της Αμερικής είναι διάχυτη παντού στο "Sonic Highways" και είναι αυτό που σου μένει τελικά.
19
Μου αρέσουν πολύ και οι Witchcraft, αλλά μην νομίσετε πως τους κλέβουν. Μάλλον αρέσουν και σ' αυτούς, κακό δεν είναι. Πολλά πλήκτρα ακούω τώρα και σκιάχτηκα. Ωραία ατμόσφαιρα, αλλά φοβιστική. Ευτυχώς παίζουν πάλι με την ηλεκτρική κιθάρα. Και ο δίσκος είναι πολύ καλός, αν και ο πρώτος τους.
18
Κάποιες φορές έρχεται ένα album το οποίο επανιδρύει τις αντιλήψεις μας για ένα ιδίωμα -το death metal στην προκειμένη- και κλωτσάει τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη. Το "Promulgation Of The Fall" ανήκει σε αυτή την κατηγορία, μεγαλώνοντας τον μύθο των Dead Congregation.
17
Δεν είναι ο δίσκος που θα ξεθωριάσει με το πέρας των ακροάσεων και θα τον ψάχνεις στο τέλος της χρονιάς. Είναι εκείνος που θα τον ψάχνεις κάθε τρεις και λίγο είτε για την ψυχολογική σου ανάταση, είτε για την κατρακύλα στον βούρκο.
16
Το "Manipulator" αποδεικνύει ότι ο Segall ωριμάζει ως συνθέτης και μπορεί αρχικά η ορμή του και το κυνήγι του ήχου στο οποίο επιδιδόταν να μας παρέσυρε θετικά όλους, αλλά είναι η εξέλιξή του που, εικάζω, θα μας κρατήσει δίπλα του σε όλη του την πορεία.
15
Απορώ πώς κατάφεραν να βγάλουν έναν δίσκο ισάξιο του "The Seer" μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Απορώ, πως ο αισίως εξηντάρης Michael Gira έχει ενέργεια τριπλάσια από νέους με τα μισά του χρόνια. Δεν μπορώ να εξηγήσω πως αυτή η μπάντα καθιστά την μουσική τόσο πολύπλοκη και την σερβίρει τόσο απλά και πανέμορφα.
14
Το "Melana Chasmata" είναι σκοτεινό, μοχθηρό και, μέσα στην απλότητά του, ένα πραγματικό μαύρο έργο τέχνης.
13
Το "Citadel" προσπαθεί να διευρύνει τα όρια όχι μόνο της ίδιας της μπάντας, αλλά και των metal οπαδών που την παρακολουθούν. Σίγουρα ένα δύσκολο άκουσμα στο σύνολό του, πιθανότατα περίεργο και δυσνόητο. Ίσως να είναι και καλύτερα, αφού ένας καλλιτέχνης δεν είναι απαραίτητο να γίνεται πάντα κατανοητός και προσιτός.
12
Η νέα στάση της περίζηλης καριέρας του David Eugene Edwards μας προσφέρει πολυεπίπεδες σκοτεινές ατμόσφαιρες, ανελέητα άκαμπτους ρυθμούς και μερικές από τις πιο heavy συνθέσεις που έχει γράψει ποτέ.
11
Οι Accept είναι «καταραμένοι» να κυκλοφορούν γαμάτους δίσκους. Three-peat λοιπόν από το συγκρότημα που δεν ξέρει τι θα πει «εκπτώσεις στην ποιότητα».
10
Αν αναρωτιέστε τι είναι, τελικά, δικό τους, η απάντηση κρύβεται στο ενιαίο ηχητικό αποτέλεσμα και το πάντρεμα των επιρροών τους με έναν τρόπο που παραπέμπει μεν στο παρελθόν, αλλά διεκδικεί επάξια τη θέση του στο σήμερα.
9
Θα μπορούσε να είναι ένας αυτοβιογραφικός δίσκος λόγω ονόματος και μουσικής προϊστορίας, βιωματικός όμως μου κάνει καλύτερα. Ο John Garcia δείχνει να είναι στα καλύτερά του και είναι μόνο η αρχή.
8
Οι Rival Sons δεν είναι ένα από τα μεγάλα rock συγκρότημα της εποχής. To "Great Western Valkyrie" δεν θα μπει στα άλμπουμ της χρονιάς. Συνεχίζουμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Υπάρχουν πάντα τα reunion, οι δεινόσαυροι και τα tribute συγκροτήματα.
7
Το ρεμπέτικο είναι για τους bluesάδες και το κλαρίνο για τους μεταλλάδες.
6
Ο Slash, ο Myles και η παρέα τους κυκλοφορούν ένα album γεμάτο σπουδαία τραγούδια και τιμούν καλύτερα από τον καθένα την κληρονομιά του "Appetite For Destruction".
5
Το "Orvam" είναι ένα υποδειγματικά φτιαγμένο άλμπουμ και μια από τις καλύτερες και πιο ολοκληρωμένες δουλειές που έβγαλε αυτός ο τόπος στη metal μουσική.
4
Garage rock τύπου White Stripes με κερασάκι riffs à la Rage Against The Machine; Φακ γιέα!
3
Ο White κάνει ένα ακόμη βήμα μπροστά, διατηρώντας αξιοκρατικά μία θέση ανάμεσα στους κορυφαίους. Χωρίς να χρειάζεται καμία βοήθεια στην σύνθεση και την παραγωγή, ούτε ένα τυποποιημένο single για να αναδειχθεί.
2
Είναι ένας βαθύς δίσκος που μπορείς να τον ακούς ευχάριστα στο background, αλλά και όταν τον παρατηρήσεις και του δώσεις την προσοχή που του αξίζει δεν θα απογοητεύσει με τον πολυ-επίπεδο χαρακτήρα του. Είναι το απόσταγμα των black metal καταβολών τους φιλτραρισμένων από post αλλά και indie επιρροές, χωρίς όμως να παρατηρείς τίποτα ετερόκλητο.
1
Ένας κλασικός rock δίσκος, με τη λέξη «κλασικός» συνώνυμη του εξαιρετικού και όχι του χαρακτηριστικού δείγματος.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
