Το Rocking.gr προτείνει: «Υπόγειες» κυκλοφορίες του 2014

Όσο περνάει ο καιρός, τόσο δεν βάζουμε μυαλό κι ακούμε ολοένα και περισσότερη μουσική. Κάπως έτσι φτάσαμε για ακόμη μια φορά στο σημείο να σας παρουσιάσουμε κάποιους δίσκους και καλλιτέχνες που είτε κάνουν τα πρώτα δισκογραφικά τους βήματα, είτε παίζουν live μπροστά σε συγγενείς και φίλους, είτε προκάλεσαν αίσθηση στο εξωτερικό, είτε ακόμα είναι παλιές καραβάνες με το ελάχιστο της αναγνώρισης / δημοφιλίας.

Από την μούσα του Opie του "Sons Of Anarchy" μέχρι black metal κι από punk rock μέχρι free jazz, το μόνο σίγουρο είναι πως μας άρεσαν αρκετά για να τους αφιερώσουμε μερικές αράδες και να τους γνωρίσετε κι εσείς με τη σειρά σας. Happy digging για ακόμα μια χρονιά και προσοχή στα εξώφυλλα.
 

ACxDC - "Antichrist Demoncore"
Self Released
(Powerviolence)

Μετά από δύο εξαιρετικά EP ("He Had It Coming" του 2005 και "The Second Coming" του 2012) και μπόλικα split και συνεργασίες, ήρθε η ώρα επιτέλους για τους ACxDC να κυκλοφορήσουν το full length ντεμπούτο τους, έντεκα χρόνια μετά τον σχηματισμό τους. Με τίτλο το όνομά τους περιφραστικά, ο δίσκος είναι μια μελοποιημένη ακρότητα. Με τσίτα ταχύτητες, βίαιες κιθάρες, βομβαρδιστικά τύμπανα και τα φωνητικά που εναλλάσσονται εξαίρετα ανάμεσα σε καθαρόαιμα punk, τραχιές τσιρίδες και βαθειά ουρλιαχτά που μοιάζουν να έρχονται από την άβυσσο, οι ACxDC δημιουργούν ένα ωμό και έντονο ανοσιούργημα, σπαστικών ταχυτήτων, που καταφέρνει και διαφοροποιείται από το σωρό χάρη στους ευφυείς, πολιτικοποιημένους στίχους, τις στιβαρές συνθέσεις και τη μοναδική φινέτσα που επιδεικνύουν.

Bandcamp

Μανώλης Κληρονόμος

Agnosy - "Traits Of The Past"
Neanderthal Stench Records / Scream Records / Active Rebellion
(Metal, Crust)

Οι Βρετανοί Agnosy είναι ένα σχετικά γνωστό όνομα γι' αυτούς που σκάβουν βαθιά στα έγκατα του ευρωπαϊκού underground και «την βρίσκουν» με το stenchcore, το πολύ βαρύ δηλαδή μεταλλικό crust, με τα thrash riff σε σημεία, τις μεγάλες διάρκειες, και το πωρωτικό d-beat που σε κάνει να χτυπιέσαι δίχως αύριο. Το "Traits Of The Past" αποτελεί την επιστροφή της μπάντας μετά το εξαιρετικό "Past The Point Of No Return", και ενώ σαφέστατα δεν το ξεπερνάει, ακούγεται επίσης πολύ προσωπικό, σκοτεινό, αποκαλυπτικό και βίαιο. Τα μέλη αποδεικνύουν πως έχουν ακόμα πολλά τερατώδη riff να μας χαρίσουν, το drumming λυσσάει, και ο αποπνικτικός αέρας του άλμπουμ μυρίζει ξεκάθαρα Agnosy από χιλιόμετρα. Ο δίσκος κλείνει με το ιδανικό επτάλεπτο έπος "Predators", έναν απαραίτητο επίλογο για κάθε metal crust μπάντα που σέβεται τον εαυτό της, και δείχνει την μεγάλη σημασία του να χτίζεις σταδιακά τον δικό σου χαρακτήρα πάνω σε ένα είδος κλασικό και ίσως κορεσμένο.

Bandcamp

Ντίνος Παυλίδης

The Austerity Program - "Beyond Calculation"
Controlled Burn
(Noise Rock)

Τις προάλλες ήταν που μίλαγα για τον Albini και τους Big Black, με το μοχθηρό drum machine και τις μεταλλικές κιθάρες να τους προσδίδουν μια αδιανόητη βιαιότητα. Έτσι, κοντά τριάντα χρόνια μετά, έρχονται οι Austerity Program από τη Νέα Υόρκη και αναβιώνουν άψογα την περίφημη Pigfuck σκηνή, της οποίας ήταν πρωτεργάτες οι Big Black του Albini. Με ένα drum machine να κοπανάει αδιάκοπα και να προσδίδει μια περίσσια ψυχρότητα, οι Austerity Program έχουν νεύρο και μας πωρώνουν χάρη στα riff τους που κόβουν σαν ξυραφάκια και τα ιδιαίτερα φωνητικά που αν και δεν διακατέχονται από τον μηδενισμό των μπαντών της Pigfuck σκηνής, τελικά καταφέρνουν και ξεχωρίζουν χάρη στην άκρατη μελωδικότητά τους.

Bandcamp

Μανώλης Κληρονόμος

Balduin - "All In A Dream"
Sunstone
(60s Psych Revival)

Είναι ο έκτος δίσκος των Ελβετών Balduin αλλά πιθανότατα αυτός που ακούστηκε περισσότερο και κάπως έτσι έφτασε και στα δικά μας αυτιά. Αποτελεί το ιδανικό απόκτημα για όλους αυτούς τους φίλους της ψυχεδέλειας που έχουν απελπιστεί πέφτοντας μονίμως πάνω σε σύγχρονες εκδοχές του ήχου (που συνοδεύονται συνήθως από τη λέξη neo στην αρχή) ενώ αναζητούν τον αυθεντικό ήχο. Οι Balduin είναι αθεράπευτα προσκολλημένοι στη βρετανική ψυχεδέλεια της δεκαετίας του '60 είτε αυτή είναι εκφρασμένη μέσα από το φίλτρο των Beatles ή των Pink Floyd (του Barrett), των Small Faces ή των Kaleidoscope πάντα όμως με μία επιτηδευμένη παιδικότητα. Αυτό από μόνο του δε θα ήταν αρκετό βέβαια αν δεν επιδείκνυαν και την ανάλογη ικανότητα στο να γράφουν τραγούδια.

Video

Κώστας Σακκαλής

Bast - "Spectres"
Burning World
(Doom, Black Metal)

Εξαιρετικά riffs και καλοδουλεμένες συνθέσεις σε ένα βαρύ και ανελέητα σκληρό δίσκο. Πέντε μεγάλες συνθέσεις σε διάρκεια. Πέντε ταξίδια σε βυθούς και σκοτάδια. Οι Λονδρέζοι με την πρώτη τους δουλειά δείχνουν τις επιρροές τους αλλά δεν γραπώνονται πάνω σε αυτές. Αυτό το blackened doom λοιπόν που φτιάχνουν έχει βγει από τους Wolves In The Throne Room, τους Neurosis και τους Electric Wizard. Εύχομαι στο μέλλον ο δίσκος αυτός να κάθεται δίπλα σε αριστουργήματα των επιρροών τους. Προς στιγμήν για την χρονιά που πέρασε έπαιξαν το καλύτερο τραχύ, ατμοσφαιρικό και βαρύ doom που άκουσα. Είναι σίγουρα ένα συγκρότημα που πρέπει να περιμένουμε πολλά στον χώρο τα επόμενα χρόνια.

Bandcamp

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

Born - "Born"
Paradísarborgarplötur
(Death Rock, Post Punk)

Παρ' ότι υποπτεύομαι πως στο επόμενο διάστημα θα δημιουργηθεί εξαιρετικό hype γύρω από το όνομα τους, αυτή τη στιγμή οι Born δικαιωματικά κηρύσσονται -από εμένα- βασιλείς του ευρωπαϊκού και όχι μόνο underground, παίρνοντας απλά και μόνο ως αφετηρία στα επιχειρήματα μου την χώρα προέλευσης τους. Πραγματικά πόσες φορές έχει πάρει το αυτί σας για post-punk μπάντα από το Reykjavik της Ισλανδίας; Μην κοροϊδευόμαστε τώρα, μάλλον καμία. Η μουσική των τεσσάρων αυτών νεαρών είναι τόσο ψυχρή όσο μπορεί να ακούγεται η θερμοκρασία του απομακρυσμένου αυτού μέρους, ο ήχος τους είναι σκοτεινός και πολύ προσωπικός, και οι συνθέσεις τους αγχωτικές, γκρίζες και θλιβερές. Τα γυναικεία φωνητικά -τραγουδισμένα στα ισλανδικά- συντελούν σε ένα πραγματικά απόκοσμο αποτέλεσμα, και γενικώς νομίζω πως τελικά αυτό το συγκρότημα θα σας γοητέψει, και θα σας κάνει ασυναίσθητα να ψάξετε στο διαδίκτυο πληροφορίες για την κουλή ισλανδική γλώσσα και την πιθανή ύπαρξη κάποιας ντόπιας σχετικής σκηνής, που ωστόσο είναι πράγματι υπαρκτή!

Bandcamp

Ντίνος Παυλίδης

The Budos Band - "Burnt Offering"
Daptone Records
(Afro, Funk, Psychedelic Rock)

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, οι The Budos Band θα ήταν η καλύτερή του μπάντα. Η μοναδικότητα της μουσικής των Αμερικάνων, στέκεται από μόνη της ικανή να προσελκύσει ετερόκλητο κοινό που θα αποθεώσει το "Burnt Offering" ως μάννα εξ ουρανού. Ο τέταρτος δίσκος τους, οργανικός κι αυτός, δεν έχει ουδεμία σχέση με το εξώφυλλό του και κρύβει πρωτόγνωρους ήχους. Το «κατά Fela Kuti ανάγνωσμα» δεν είναι μοναχό ούτε και τώρα, τα πνευστά συνεχίζουν να συμπεριφέρονται ως «φωνητικά», τα κιθαριστικά solos με τα πλήκτρα  προσυπογράφουν το rock της υπόθεσης και η παραγωγή είναι τόσο βρώμικη που ενίοτε γίνεται κι επικίνδυνη. Εικόνες περασμένων δεκαετιών ζωντανεύουν μπροστά σου κι εσύ καταριέσαι που τις έζησες μόνο από ένα γυαλί τηλεόρασης κι ένα κινηματογραφικό πανί. Έχεις όμως ένα "Magus Mountain", κάτι είναι κι αυτό...

Video

Γιώργος Ζαρκαδούλας

Bus The Unknown Secretary - "The Cross (EP)"
Self Released
(Psychedelic, Doom Rock)

Μια αναφορά την κάναμε στην ανασκόπηση της χρονιάς για το είδος, οι Αθηναίοι όμως είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του εν λόγω άρθρου κι αξίζουν περισσότερα λόγια. Αν το συγκεκριμένο EP ή και το προηγούμενο που βγήκε κι αυτό το 2014, είχαν 7" βινύλια από την Rise Above για παράδειγμα, θα μιλάγαμε για τρελό sold out. Χωρίς ίχνος προειδοποίησης και επαρκούς πληροφορίας, ή έστω φωτογραφίας, το "The Cross" δοκιμάζει τις αντοχές του στην μουσική αρένα μέσω της εθελούσιας αντικοινωνικότητας. Δεν εκβιάζουν πρόσωπα και καταστάσεις, έχουν σαν οδηγό τους τα φωνητικά του King Diamond και την αντίληψη των Pentagram & Uncle Acid. Όσοι τους άκουσαν έμειναν μαλάκες κι όσοι εξ αυτών βρήκαν εποικοδομητικό το αρχικό σοκ, δεν απορούν πλέον με την απουσία του "Forever Grey" από την σελίδα του Bandcamp τους. Πάω να τυπώσω μπλουζάκι τους τώρα.

Bandcamp

Γιώργος Ζαρκαδούλας

Child - "Child"
Self Released
(Stoner, Blues Rock)

Να ένας δίσκος εκτός τόπου και χρόνου...κατά το ήμισυ. Το "Child" θα έπρεπε να είχε βγει στις αρχές προς μέσα των '00s, όταν τέτοια διαμάντια δεν θα περνούσαν επ' ουδενί απαρατήρητα. Βέβαια, κυκλοφορεί εν μέσω του κυκεώνα της ελληνικής stoner άνοιξης, η οποία όμως δείχνει να πνέει ούρια μονάχα για τα δικά της παιδιά. Έτσι, και πάλι ετούτο το μπαρουτοκαπνισμένο διαμάντι που ζέχνει στάχτη και bourbon συνεχίζει να βρίσκεται στην αφάνεια στο τέλος της χρονιάς. Μας νοιάζει; Όχι τόσο. Φοράμε δερμάτινο με ραφτό στην πλάτη, καβαλάμε Harley και οδεύουμε προς κάπου νότια και σκονισμένα. Θυμάστε μια χαμένη περσινή δισκάρα των Blackwater Fever; Ε σκεφτείτε αυτό το rock-αριστό blues με πολλές περισσότερες τζούρες Black Sabbath και Monster Magnet ψυχεδέλεια.

Bandcamp

Μάνος Πατεράκης

Cold Specks - "Neuroplasticity"
Mute / Arts & Crafts
(Soul)

Κάποια χρόνια πριν, ένα κομμάτι αυτής της κύριας συνόδευε τον θάνατο του Opie, στο "Sons Of Anarchy" (να' ναι καλά αυτή η σειρά και οι μουσικάρες που ανακαλύπτουμε χάρη σ' αυτήν). Έτσι, κάπου ανάμεσα στα αναφιλητά του κλάματός μου, παρατήρησα την doomy soul φωνή της Al Spx. Το 2012, έκανε το ντεμπούτο της κάτω απ' το ψευδώνυμο «Cold Specks», το οποίο το «δανείστηκε» απ' το βιβλίο του James Joyce, "Ulysses", και προτάθηκε για βραβεία. Φέτος, κάνει προσπάθεια να δραπετεύσει απ' την ανωνυμία που δεν της ταιριάζει. Το "Neuroplasticity" σε αιχμαλωτίζει απ' την πρώτη στιγμή. Λες να ευθύνονται τα gothic-α μουρμουρητά; Τα δυνατά drums; Η τρομπέτα του Ambrose Akinmusire ή τα φωνητικά του Michael Gira των Swans;

Video

Τόνια Πετροπούλου

Comet Control - "Comet Control"
Tee Pee Records
(Neo Psychedelic Rock)

Θυμάστε τους Quest For Fire; Θέμα χρόνου ήταν να δημιουργηθεί κάτι νέο από τις στάχτες τους κι αυτό, είναι το συγκρότημα των Comet Control. Προφανώς υπάρχουν κοινά μουσικά σημεία μεταξύ των δύο, το θέμα είναι πως ο πρώτος δίσκος των Καναδών ακούγεται πιο συμπαγής, πιο σταθερός σε σχέση με τις εξαιρετικές δουλειές των Quest For Fire. Ίσως να είναι η ισορροπία up και mid tempo που διάλεξαν, ίσως πάλι να είναι οι Floyd-ικές κιθάρες ή ακόμα η ενσωμάτωση στον ήχο τους «διαστημικών μελωδιών». Ο εμπλουτισμός της μουσικής τους, έχει ως αποτέλεσμα ένα από τα πιο αξιόλογα ντεμπούτα της χρονιάς και πλέον δεν δίνουν κανέναν λόγο στους οπαδούς της πρωτότοκης μπάντας να κλαίνε ακόμα πάνω από το μνήμα της.

Bandcamp

Γιώργος Ζαρκαδούλας

Cormorant - "Earth Diver"
Self Released
(Progressive Black Metal, Folk Metal)

Οι Cormorant είναι το καλύτερα κρυμμένο άγριο μυστικό της κοσμοπολίτικης Καλιφόρνια και ως τέτοιο δεν είναι άγνωστος επισκέπτης της στήλης με τις underground κυκλοφορίες της χρονιάς (βλέπε το υπόγειο του 2011). Με τον νέο τραγουδιστή να αποδεικνύεται εξαιρετικός στα growls και με τις κλασικές πολύπλοκές τους συνθέσεις να σχοινοβατούν μεταξύ επίδειξης τεχνικής (όχι αμερικανικές τσιχλόφουσκες ε, για καλό το λέμε) και αγνού ατμοσφαιρικού συναισθήματος, οι Cormorant όχι μόνο μας προσφέρουν στο εξώφυλλό τους τον πιο επικό κορμοράνο που έχουμε δει ποτέ, αλλά μας κάνουν και να αναρωτηθούμε: ποιος είπε ότι πέθαναν οι εναλλαγές βαναυσότητας-μελωδικού στο metal μετά τους Opeth; Και αν οι Agalloch δεν πήραν το δρόμο που θέλαμε, μη φοβού. "Earth Rocker" πέρσι, "Earth Diver" εφέτος.

Bandcamp

Μάνος Πατεράκης

The Cosmic Dead - "Easterfaust"
Sound Of Cobra
(Drone, Space Rock)

Δεν είναι λίγα τα καλά drone / krautrock συγκροτήματα που στηρίζονται στις αέναα επαναλαμβανόμενες κολοσσιαίες μπασογραμμές και τα διαστημικά εφέ, αλλά υπάρχει κάτι στους Cosmic Dead που τους κάνει καλύτερους από τα περισσότερα εξ αυτών. Μάλλον αυτό έχει να κάνει από τη μία με την σκοτεινή πλευρά που δίνουν στο διαστημικό ταξίδι, κάτι σαν το "2001: Α Space Odyssey" σε κατάθλιψη, και από την άλλη με την ευχέρειά τους να ανεβάζουν τους ρυθμούς σε σχεδόν μεταλλικά επίπεδα και να μη στέκονται απλώς σε ατμόσφαιρες και ηχότοπους. Αυτό το στοιχείο που δίνουν και κάνει το ταξίδι μαζί τους ίσα μέρη ελκυστικό και τρομακτικό είναι που κρατάει και το ενδιαφέρον αμείωτο παρά τις τυπικές για το είδος αργές αλλαγές σε θέματα και τέμπο και τις μόλις δύο, εικοσάλεπτες όμως, συνθέσεις.

Video

Κώστας Σακκαλής

Darkentries - "The Make Believe"
Retro Futurist
(Atmospheric Sludge Metal, Post Hardcore)

Γράφουν στην νεοσύστατη δισκογραφική του Phillip και της Laura από τους Kylesa. Ο δίσκος αν και μικρός δείχνει το ποιόν της μπάντας. Μοντέρνα, βαριά και σκληρή μουσική. Εικοσι-κάτι λεπτάκια από sludge, οργισμένο doom και κάθε core παρακλάδι μαζί. Αυτή η μπάντα στο μέλλον πιστεύω θα ηγείται στον χώρο και θα δείχνει μπροστά σε κάθε μοντέρνο, άγριο, σάπιο, σκισμένο και δυνατό heavy είδος της ακραίας metal μουσικής σκηνής. Πρόλαβαν σε πέντε συνθέσεις να μας δείξουν πως μπορείς να είσαι ταυτόχρονα προοδευτικός και σκληρός όσο δεν πάει. Μπορεί να μην κερδίζουν σε πρωτοτυπία, αλλά είναι ασυμβίβαστα και τερατωδώς βαριοί. Άπλετο πάθος και απεριόριστο βάρος. Αυτό είναι το μελλοντικό hardcore.  

Bandcamp

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

Dead Feathers - "Dead Feathers"
Self Released Demo
(Experimental, Psychedelic, Heavy Blues Rock)

Ίσως η demo κυκλοφορίας της χρονιάς που μας πέρασε. Η μπάντα από το Chicago κάνει εντυπωσιακό μπάσιμο με το "With Me", μια εξαρτησιογόνα σύνθεση που σε αποσβολώνει κι αδυνατείς να χειροκροτήσεις. Μουντή και σκοτεινή η ατμόσφαιρα του "Dead Feathers" και στις τέσσερις συνθέσεις του, με μια ενδεχόμενη νότα αισιοδοξίας στο "Color Exhaustion", στο τραγούδι εκείνο που η Marissa Allen στα φωνητικά θυμίζει έντονα την Τάνια των Universe217. Αν θεωρήσουμε πως οι Jex Thoth είχαν ως βάση το doom και το έφεραν σε πιο heavy blues φόρμες, τούτοι εδώ διαγράφουν την ακριβώς αντίθετη πορεία και λίγο προτού χτυπήσουν την παραδοσιακή καμπάνα, κάνουν μεταβολή. Πιασάρικο όνομα ένεκα του πρώτου συνθετικού έχουν, όμορφα γυναικεία φωνητικά έχουν και παραέχουν, η μουσική τους πατάει περισσότερο στην νεο-ψυχεδέλεια  παρά στο doom rock, οπότε σε συνδυασμό με την ποιότητά τους ως μουσικοί, έχουν όλα τα εχέγγυα να μας χαρίσουν ένα εκπληκτικό ντεμπούτο. Εδώ θα 'μαστε.

Bandcamp

Γιώργος Ζαρκαδούλας

Dream The Electric Sleep - "Heretics"
Self Released
(Progressive Rock, Alternative Rock)

Καταρχάς, όταν πας να ακούσεις μια μπάντα, το όνομα της οποίας φέρνει στο νου παράφραση βιβλίου του μεγάλου Philip K. Dick, καταλαβαίνεις ότι δεν της αρμόζει κανένα άλλο μουσικό είδος παρά το progressive rock. Οι Dream The Electric Sleep από το Lexington των Η.Π.Α. παίζουν αυτό το υπέροχο, συναισθηματικό, μοντέρνο prog rock που δεν διστάζει στιγμή να μπολιάσει τον πυρήνα του με mainstream alternative rock ατασθαλίες. Ακριβώς όπως κάνουν εδώ και καιρό οι απίθανοι The Dear Hunter ή έκαναν παλιότερα, όταν μας κατακτούσαν, οι Dredg. Κάθε χρόνο βγαίνουν κάμποσα τέτοια μικρά διαμαντάκια και μιας και ο φετινός δίσκος των Pineapple Thief ήταν απλά καλός, το "Heretics" είναι το άλμπουμ που πρέπει να κεντρίσει το ενδιαφέρον μας.

Bandcamp

Μάνος Πατεράκης

The Flight Reaction - "The Flight Reaction"
13 O' Clock
(60s Psych Revival)

Με διαφορά η καλύτερη κυκλοφορία της χρονιάς σε ότι έχει να κάνει με τον '60s ψυχεδελικό ήχο. Όχι μόνο στέκονται αντάξιοι των συγκροτημάτων από τα οποία εμπνεύστηκαν αλλά μπορεί να πει κάποιος ότι πάνε και τη μουσική τους ένα βήμα παραπέρα. Και ποια συγκροτήματα είναι αυτά; Κυρίως αυτά που αποτέλεσαν τη βρετανική ψυχεδελική σκηνή αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που θα νομίσεις ότι έχουν περάσει από το πρίσμα της Δυτικής Ακτής των ΗΠΑ και των 13th Floor Elevators. Έχουν ενσωματώσει τόσο καλά τα στοιχεία που συναποτελούν την ψυχεδέλεια που καταφέρνουν να μην είναι αλλού ψυχεδελικοί, αλλού garage, αλλού τριπαριστοί, αλλού επιθετικοί, αλλά όλα αυτά μαζί και ταυτόχρονα. Τώρα αν σας πω ότι είναι Σουηδοί θα εκπλαγεί κανείς;

Video

Κώστας Σακκαλής

Fukushima - "Invisible Hand"
Ny Vag
(Hardcore Punk)

Η μπάντα αυτή δεν είναι από την Ιαπωνία, είναι από την Σουηδία, και παίζει ιαπωνικό hardcore punk όπως αυτό έχει ευρωπαϊκά εκπροσωπηθεί κατά καιρούς από θαυμάσιες μπάντες, με πιο κοντινούς τους φανταστικούς Ισπανούς Infame. Νιώθω μαλάκας που αγνοούσα μέχρι πρότινος την ύπαρξη τους γιατί η δεύτερη κυκλοφορία τους, το φετινό "Invisible Hand", περιέχει μάλλον το καλύτερο hardcore punk που άκουσα μέσα στο 2014, ίσως μαζί με αυτό που παίχτηκε από τους επίσης Σκανδιναβούς Night Fever. Εκρηκτικότητα και ταχύτητα, μεγαλειώδη riff και lead, σολάρες και τρομερά φωνητικά, μαζί με γερές δόσεις από το punk rock της σουηδικής Umea -μητέρας πόλης σημαντικών μπαντών όπως οι Regulations, οι Refused και οι AC4- συμβάλλουν όλα μαζί σ' έναν δίσκο που δίνει την πιο σαφή εικόνα για το πόσο ενδιαφέρον μπορεί να είναι ακόμη και σήμερα το hardcore.

Bandcamp

Ντίνος Παυλίδης

Get Your Gun - "The Worrying Kind"
Labels B Bang / Collabor
(Alt-Country, Psychedelic Rock)

Το "The Worrying Kind" είναι το ντεμπούτο μιας άγνωστης μπάντας από το Aalborg της Δανίας, η οποία κατά τα φαινόμενα αρέσκεται στα γκρίζα εξώφυλλα / φωτογραφίσεις και σε ακόμα πιο γκριζωπή, άγριας ομορφιάς μουσική. Ινδιάνικες επικλήσεις σε ασήκωτες ηλεκτρικές κιθάρες, αστραπιαία ταξίδια από τη βόρεια Ευρώπη στον ποταμό Tallahassee και ένα μουσικό αποτέλεσμα γεμάτο ένταση και υφέρπουσα οργή που δεν μπορεί να περιγραφεί με τις τυπικές σου αναφορές. Θυμίζουν λίγο τους συμπατριώτες τους Lis Er Stille (άλλη παραγνωρισμένη μπαντάρα), τον περσινό εξαιρετικό δίσκο των The Drones, όλα σε ένα περιτύλιγμα που θα ρίξει σκιές από τις alt-country στιγμές των Crippled Black Phoenix και φυσικά των Slim Cessna's Auto Club και Wovenhand. Είτε σας λένε κάτι αυτά τα ονόματα, είτε απλά ψήνεστε για ένα βιωματικό ταξίδι στα άγρια λαγκάδια δίχως άραγμα σε ξέφωτο, επενδύστε στο "The Worrying Kind".

Bandcamp

Μάνος Πατεράκης

The Grape And The Grain - "The Grape And The Grain"
Self Released
(Hard Rock, Blues Rock)

Τι έχουμε εδώ λοιπόν; Ίσως ο πιο άγνωστος δίσκος ετούτης της λίστας, αλλά δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά διότι δεν ξέρω τι ξετρύπωσαν οι έτεροι τυφλοπόντικες που έχυσαν ιντερνετικό μελάνι για το άρθρο που διαβάζετε. Οι The Grape And The Grain, λοιπόν, είναι για όσους από εσάς συνεισφέρετε στα sold-out πάρτι στην Ελλάδα κάποιων Clutch. Για όσους πετάτε τη σκούφια σας για κολληματικό, αρχιδάτο hard rock με southern χροιά, καθόλα κιθαριστική βάση και αμέριστο groove. Μην μπερδεύεστε που ο mainman είναι ο μπασίστας των θεών prog rockers 3 στις δισκάρες "Wake Pig" και "The End Is Begun". Καμία σχέση. Είπαμε. Clutch. Τι άλλο θέλετε για να λικνίσετε τα μούσια σας;

Bandcamp

Μάνος Πατεράκης

The Great Old Ones - "TEKELI-LI"
Acteurs de l'Ombre
(Atmospheric Black Metal, Sludge)

Στην Ανταρκτική υψώνονται τα ανεμοδαρμένα Βουνά της Τρέλας, που κρύβουν πίσω τους την φρικιαστική πολιτεία των Μεγάλων Παλαιών, έγραφε ο H. P. Lovecraft και οι Γάλλοι φανερά επηρεασμένοι από τον συγγραφέα παίζουν ένα κατασκότεινο και φρικιαστικό black metal. Αποτρόπαιοι και προοδευτικοί δίνουν στον ήχο τους ένα εξαιρετικό ύφος που δεν βρίσκεις εύκολα στον χώρο. "TEKELI-LI" είναι η κραυγή που βγάζουν τα shoggoths σε όλους τους Cthulhu μύθους και αυτός ο δίσκος είναι η κραυγή της μπάντας που οφείλει να τους κάνει γνωστότερους καθώς το αξίζουν ιδιαίτερα. Μοντέρνο black με ψυχεδελικές και κρύες εξερευνήσεις. Εσείς μετά από αυτό εξερευνήστε και το επίσης εξαιρετικό ντεμπούτο τους "Al-Azif".

Bandcamp

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

Griefloss - "Ruiner"
Self Released
(Blackgaze)

Μαγευτικό μείγμα από ωμό και σκληρό black metal με ατμοσφαιρικό και φασαριόζικο shoegaze. Ένας συνδυασμός που τελικά καταλήγει σε κάτι πολύ βρώμικο και σκισμένο.  Αγωνιώδη και τραβηγμένα φωνητικά και κραυγές σε έναν ακόμα πιο ενδιαφέροντα συνδυασμό με καθαρά και πολυδιάστατα γλυκά φωνητικά, άκρως παραμορφωμένα ανά φάσεις. Εντυπωσιακός δίσκος που πρέπει να σκάψεις  βαθιά και μετά κόπου για να τον βρεις, τόσο θαμμένος σε σκληρό και κακοτράχαλο χώμα που είναι θαμμένος. Ανατριχιαστικό, κρύο και σίγουρα χειμωνιάτικο. Συναισθηματικό και άγριο με άκρως ενδιαφέρουσα οπτική και ταίριασμα ανόμοιων ιδεών και μουσικών ρευμάτων. Αν σε ενδιαφέρουν τα είδη που ανέφερα και έχεις διάθεση να ακούσεις κάτι ατμοσφαιρικό και καινούργιο, δώσε χρόνο σε αυτούς εδώ. Σίγουρα θα σε ανταμείψουν.

Bandcamp

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

Jakob - "Sines"
Mylene Sheath
(Post Rock)

Ναι μπορεί να θυμίζει παλιά άλμπουμ του είδους που κρίθηκαν ως αριστουργήματα και να κλέβει με την καλή έννοια πολλά καλούδια από το παρελθόν, αλλά το κάνει τόσο καλά που κρίνεται τουλάχιστον ως συγκινητικό. Οι Νεοζηλανδοί είναι πάνω από δεκαπέντε χρόνια μπάντα οπότε δεν μπορείς να πεις ότι αντιγράφουν κάτι. Δημιούργησαν ένα εντυπωσιακό επίτευγμα που αναγεννά στ' αυτιά μου το post-rock που αγάπησα. Αν και μόλις μισή ώρα σε διάρκεια φτάνει να σε ικανοποιήσει και να σε συναρπάσει. Αυτός εδώ ο δίσκος είναι από τα καλύτερα άλμπουμ του είδους για φέτος και έχοντας απίστευτη ροή, συνθετική έμπνευση και παραγωγή, μας υπενθυμίζει γιατί είχαμε ερωτευτεί με το είδος αυτό κάποτε.  

Bandcamp
 
Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

Joy - "Under The Spell Of Joy"
Tee Pee Records
(Heavy Psych, Stoner)

Μία νέα προσθήκη στο πάντα αυξανόμενο είδος του από τα '70s επηρεασμένου stoner που έρχεται και με τη σφραγίδα της αξιόπιστης δισκογραφικής Tee Pee, οι αμερικάνοι Joy βρίσκονται στον ουσιαστικά δεύτερο κανονικό δίσκο τους. Αποτελούν κατά κύριο λόγο το όχημα έκφρασης του Zachary Oakley που αναλαμβάνει την κιθάρα και τη φωνή. Το καταιγιστικό καθαριστικό όργιο θυμίζει αρκετά τους Radio Moscow και μάλλον τυχαίο δεν είναι που συμμετέχει από αυτούς ο Parker Griggs στον εν λόγω δίσκο. Έχει και συνέχεια μάλιστα αφού βρίσκουμε στα πνευστά τον φοβερό και τρομερό Nik Turner (πρώην Hawkwind) να κάνει ένα πέρασμα όπως και τον Brian Ellis των Astra.Το "Under The Spell" «μυρίζει» next big thing από χιλιόμετρα.

Video

Κώστας Σακκαλής

Julie Byrne - "Rooms With Walls Αnd Windows"
Orindal
(Indie, Psychedelic Folk)

Το να σου τραγουδάει μια κοπέλα με την κιθάρα της, ποτέ δεν έμοιαζε τόσο οικείο. Ξέχνα την ακρόαση δίσκου, όπως την έχεις συνηθίσει. Εδώ, είναι σαν να έχεις απέναντι σου την Julie Byrne, να σου τραγουδά με την ντελικάτη σιγανή, σχεδόν μουρμουρητή φωνή της. Με τέτοια φυσικότητα και αμεσότητα που νιώθεις ότι τα κομμάτια της σου γραπώνουν την ψυχή, της γνωρίζουν την θλίψη και στην αφήνουν ζεστή. Τόσο μινιμαλιστικό, κάπως ρομαντικό και κάτω από ένα πέπλο μυστηρίου, συνάμα εκπληκτικό!

Video

Τόνια Πετροπούλου

Kairon; IRSE!maus - "Ujubasajuba"
Self Released
(Psychedelic, Shoegaze, Post Rock)

Το εντυπωσιακά γελοίο εξώφυλλο, το παράξενο όνομά τους και ο ακόμα πιο παράξενος τίτλος του δίσκου, αρκούσαν για να μου εξάψουν την περιέργεια και να με κάνουν να ασχοληθώ με αυτούς εδώ τους Φινλανδους και το αποτέλεσμα με δικαίωσε με το παραπάνω γιατί το "Ujubasajuba" είναι πιθανότατα η μεγαλύτερη έκπληξη της χρονιάς. Με μια αρρωστημένη προσέγγιση στο ψυχεδελικό, kraut ροκ των Can, το φορτώνουν με τόνους από feedback και reverb και απλώνονται σε εκπληκτικά μελωδικά ηχοτόπια που φέρνουν στο νου το εκκωφαντικό shoegaze των Angelic Process με κερασάκι στην τούρτα να είναι τα απίστευτα φωνητικά που θυμίζουν Sigur Ros. Όλα αυτά συνδυάζονται αριστουργηματικά και μας δίνουν ένα τεράστιο μνημείο για το οποίο λυπάμαι που δεν έβαλα στα κορυφαία της χρονιάς. Ακούστε το τώρα.

Bandcamp

Μανώλης Κληρονόμος

Mausoleum Gate - "Mausoleum Gate"
Cruz Del Sur
(Heavy Metal)

Εμπνευσμένο, κλισεδιάρικο, '80s heavy metal ντεμπούτο εκ του Kuopio της Φινλανδίας. Τίμιες κολλητικές μελωδίες που έχουμε ξανακούσει κάπου, κάποτε, είτε από το σαρωτικό βρετανικό τσουνάμι που είχαμε ονομάσει NWOBHM, είτε από άλλους μεγάλους της μεταλλικής βίβλου: Dio, Black Sabbath, Judas Priest, Riot, Vicious Rumors και το namedropping μπορεί να συνεχιστεί... Η ουσία είναι η εξής: με αυτά τα υλικά έχει προσπαθήσει ο κάθε πικραμένος να ακουστεί μεταλλικός. Οι Mausoleum Gate, από την άλλη μεριά, καταφέρνουν να ξεχωρίσουν με τις παλιακές Saxon / Iron Maiden αναφορές τους με τρόπο διαφορετικό απ' ό,τι, υποθέτω, θα κάνουν οι Enforcer στην επερχόμενη κυκλοφορία τους και τους πρέπει, οπωσδήποτε, ένα σεβαστό κομμάτι από την πίτα. Με μια τέτοια πρώτη απόπειρα, μπήκαν για τα καλά στο μικροσκόπιό μας και εδώ θα είμαστε εν ευθέτω χρόνω να μιλάμε για τη δεύτερη δουλειά τους, η οποία θα κρίνει πολλά.

Bandcamp

Μάνος Πατεράκης

The Movements - "Like Elephants 1 & 2"
Sunrise Ocean Benders
(Psychedelic)

Το 2010 με το "Follow" που υπήρξε ένας επετειακός δίσκος, φαίνεται ότι έκλεισαν τον κύκλο της πρώτης τους ζωής. Τους πήρε τρία χρόνια για να κυκλοφορήσουν το πρώτο μέρος της νέας τους κατεύθυνσης και την αμέσως επόμενη κυκλοφόρησαν το δεύτερο μέρος καθώς και την έκδοση αμφότερων σε έναν, διπλό δίσκο. Έχουν αφήσει πλέον πίσω τους τις garage ημέρες τους και τολμούν να βουτήξουν στην ψυχεδέλεια ('60s αλλά και σύγχρονη) και μάλιστα όντας απρόσμενα πειραματικοί. Αν αυτό είναι κάποιου είδους στοίχημα τότε βγαίνουν απόλυτα κερδισμένοι και μαζί τους και εμείς. Στη διάρκεια του διπλού αυτού δίσκου (ή των δύο μονών αν προτιμάτε) υπάρχει κάτι για όλους, από τις άμεσες μελωδίες, το indie rock μέχρι τις διαστημικές στιγμές. Όρεξη να έχετε να ακούτε.

Video

Κώστας Σακκαλής

Nadja - "Queller"
Essence
(Drone Metal, Shoegaze)

O Aidan Baker είναι παλικάρι από τα λίγα. Όσοι ψάχνουν αυτό το δυσνόητο και δυσεύρετο metal παρακλάδι που ταιριάζει drones, θορύβους, doom, shoegaze και εξυμνεί μόνιμα τους the Angelic Process τότε σε αυτό το ντουέτο θα βρει την υγειά του. Με αυτό το δίσκο οι Nadja επιστρέφουν εκεί που πρέπει. Σκληροί, ατμοσφαιρικοί, ονειρικοί, δύσκολοι, βαριοί και θορυβώδεις. Πίσω στα παλιά λοιπόν. Όπως στα τεράστια "When I See The Sun Always Shines On TV", "Touched", "Belles Betes" και "Desire In Uneasiness". Εάν σε κερδίσουν ψάξε και τις συνεργασίες τους με Pyramids, Black Boned Angel, A Storm Of Light, Methadrone, Atavist, Kodiak, Moss και Fear Falls Burning. Έτσι θα γνωρίσεις κι άλλες μουσικές που ίσως σου ταιριάζουν. Μερικές φορές αρκεί λίγο feedback και βάθος στο μπάσο. Αλλά λίγοι το καταφέρνουν τόσο καλά.

Bandcamp

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

Natural Snow Buildings - "The Night Country"
Self Released
(Drone, Psychedelic Folk)

Το ντουέτο των Mehdi Ameziane και Solange Gularte κυκλοφόρησε για την ευρωπαϊκή του περιοδεία μόλις πενήντα κομμάτια αυτού του δίσκου, τα οποία πωλήθηκαν όλα στις εμφανίσεις τους. Η μπάντα έχοντας άπειρες κυκλοφορίες τα τελευταία χρόνια διατηρεί έναν υποχθόνιο χαρακτήρα που θα όριζε κάθε underground συγκρότημα. Δεν έχουν υπογράψει ποτέ σε δισκογραφική και συνηθίζουν να αντιγράφουν κόπιες των δίσκων τους και να τις μοιράζουν. Κινούνται χρόνια τώρα σε ένα στυλ ψυχεδελικού και άκρως πειραματικού folk με πολλά στοιχεία θορύβου. Οι μουσικές τους εδώ είναι αρκετά αιθέριες και ειδυλλιακές και μαγεύουν με την συνοχή και την ατμόσφαιρα. Παραδοσιακές φόρμες, ψυχεδελικό rock, λαϊκό στυλ, μεσαίωνας και drones. Απαραίτητο για ψαγμένους.

Video

Θεοδόσης Γενιτσαρίδης

The New Christs - "Incantations"
Impedance
(Post Punk, Garage)

Μια από τις πιο εγκληματικά παραγνωρισμένες μπάντες στο punk αυτή τη στιγμή, οι Αυστραλοί New Christs, επιστρέφουν πέντε χρόνια μετά το "Gloria" και προσφέρουν ξανά εξαιρετικό, φρέσκο, σκοτεινό και σέξι post-punk που garage-ίζει. Κοντά στο ύφος των Godfathers, το "Incantations" αποτελείται αποκλειστικά και μόνο από εξαιρετικά τραγούδια, λυρικά και σκοτεινά που ξεχειλίζουν από συναίσθημα και ένταση, ενίοτε και ψυχεδέλεια. Αν και υπάρχουν από το 1980, αυτός είναι ο μόλις έκτος δίσκος τους, δείγμα της τελειομανίας τους, αφού, όπως το "Incantations", έτσι και κάθε ένας από τους προηγούμενους δίσκους τους, είναι μια μελοποιημένη τελειότητα. Μην κάνετε το λάθος και προσπεράσετε αυτή τη μπάντα, εσείς θα χάσετε.

Bandcamp

Μανώλης Κληρονόμος

Oppression - "Sociopathie & Gloire"
Preposterous Creations
(Punk, Black Metal)

Η χαρά του πρωτο-demάκια. Οι Καναδοί που σχημάτισαν την μπάντα, είναι γνωστοί στους μουσικούς underground κύκλους του Κεμπέκ αλλά ως εκεί κι ελάχιστα γνωρίζουμε για το μουσικό τους παρελθόν. Το "Sociopathie & Gloire" είναι η πρώτη τους επίσημη κυκλοφορία σε 100 αντίτυπα κασέτας και μέσα σε 27 λεπτά διάρκειας, χώρεσαν έντεκα τραγούδια και μπόλικο γούστο. Δεν είναι ούτε λίγο περισσότερο punk, ούτε περισσότερο black metal. Είναι η ιδανική εκείνη φόρμουλα που θα σε κάνει να αναγνωρίσεις  τα δύο είδη και παρόλη την μισάνθρωπη παραγωγή, που προφανώς εξυπηρετεί την ατμόσφαιρα του δίσκου, θα λατρέψεις τον ήχο από τα πιατίνια. Επιτηδευμένη κουλαμάρα κι ατσουμπαλοσύνη στα καλύτερά τους.

Video

Γιώργος Ζαρκαδούλας

Otehi - "Dead Chants & Forbidden Melodies"
Self Released
(Drone, Psychedelic, Stoner Rock)

Το «είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι», αν και παρωχημένο σαν έκφραση, αντανακλά σε μεγάλο βαθμό την ψυχοσύνθεση της μπάντας κατά την διάρκεια ηχογράφησης του πρώτου δίσκου της. Το "Dead Chants" που προηγείται των υπολοίπων συνθέσεων είναι κατατοπιστικό όσον αφορά την μουσική νοοτροπία των Otehi, με τις γυναικείες shaman-ικες ψαλμωδίες, την μπασογραμμή Tool, το αναμενόμενο fuzz ξέσπασμα και την μεγάλη του διάρκεια. Με tribal ρυθμό στα τύμπανα, drone αισθητική κι ένα ανακάτεμα ήχων, ο δίσκος αυτός καταφέρνει κάτι που έχουμε αναφέρει αρκετές φορές στα γραπτά μας κείμενα, λίγες όμως εν τέλει έχουμε πέσει διάνα: Η δημιουργία εικόνων, η μεταφορά του νου σε άλλη γη και σ' άλλα μέρη, η εξωσωματική εμπειρία μέσω τελετουργικής μουσικής κι άλλα τόσα, είναι εύκολο να αναγραφούν, δύσκολο δε να βιωθούν. Οι Ιταλοί συνέθεσαν βιωματική μουσική μέσω ενός concept δίσκου, που δύσκολα θα συναντηθούν οι ιστορίες δημιουργών και ακροατών κι αυτό το κάνει ακόμα πιο ελκυστικό.

Bandcamp

Γιώργος Ζαρκαδούλας

The Rising Sun Experience - "Beyond The Oblivious Avyss"
World In Sound
(Heavy Psych)

Το ότι το συγκρότημα θέλει να αποδώσει φόρο τιμής στον Jimi Hendrix είναι κάτι παραπάνω από φανερό από το όνομά του κιόλας. Στο δεύτερο αυτό δίσκο τους, όμως, οι Πορτογάλοι (παρακαλώ!) προχωρούν τη βαριά τους ψυχεδέλεια και σε διαφορετικά μονοπάτια. Ο ήχος της κιθάρας είναι fuzz- αριστός, τα πλήκτρα πηγαίνουν τη μουσική ακόμα παρακάτω στην ψυχεδελική κατεύθυνση αλλά τα αναλογικά εφέ και η συνθετική οικονομία δίνουν μία διαστημική ή αν θέλετε αβυσσαλέα διάσταση πετυχαίνοντας διάνα στον τίτλο του δίσκου τους. Ενίοτε σκληραίνουν ελαφρώς τον ήχο τους αλλά είναι τα πέντε μέρη του "Wasted Dreams Of Red Flowers" που αποτελούν μία ωδή στη ανεπιτήδευτη ροή της μουσικής.

Bandcamp

Κώστας Σακκαλής

Saigon Blue Rain - "What I Don't See"
Self Released
(Ethereal, Cold Wave)

Αν, κάνοντας την ανασκόπηση της χρονιάς, διαπιστώσετε ότι ναι μεν ακούσατε αρκετά ωραία πράγματα φέτος, αλλά όχι κάτι πραγματικά όμορφο, ήρθε η ώρα για μπάλωμα. Οι Saigon Blue Rain είναι η μετενσάρκωση των Stupid Bitch Reject, του παριζιάνικου ντουέτου που σχηματίστηκε το 2012 και πρόλαβε να μας δώσει μόλις ένα EP πέρσι. Σαν Saigon Blue Rain επιστρέφουν με την πρώτη full length δουλειά τους, η οποία πρέπει να είναι η πιο μαγευτική και σαγηνευτική κυκλοφορία που θα ακούσετε φέτος. Επηρεασμένοι από τους Cure και Slowdive, δημιουργούν πανέμορφες, μελαγχολικές εικόνες, ενώ τα εξαίσια γυναικεία φωνητικά φέρνουν στο νου κάτι από Cocteau Twins.

Bandcamp

Μανώλης Κληρονόμος

SeeHearSpeak - "Time Heals"
Giljotina
(Punk Rock, Melodic Hardcore)

Οι Σλοβένοι In-Sane, παρ' ότι διαλυμένοι πλέον, αποτελούν ακόμη μία από τις πιο έντονες συναυλιακές εμπειρίες που είχα ποτέ στην ζωή μου, με το πάθος τους επί σκηνής, τον συνδυασμό γρήγορης μελωδικής μουσικής με εξαιρετικά παιγμένα τεχνικά σημεία, και το μαγικό αποτέλεσμα που έκανε εκείνη την τριάδα να μοιάζει τελικά με πεντάδα, να παραμένουν μέχρι και σήμερα χαραγμένα στην καρδιά και την μνήμη μου. Από τις στάχτες τους λοιπόν, την χρονιά που μας πέρασε, γεννήθηκαν οι φανταστικοί SeeHearSpeak -με μέλη των δικών μας Despite Everything στις τάξεις τους- για να συνεχίσουν το έργο ακριβώς από εκεί που έμεινε, με τις κλασσικές συνθέσεις του συνδετικού κρίκου Dario να αγγίζουν κορυφή, το συναίσθημα και ο πόνος να ξεχειλίζουν, την ορμή και την εκρηκτικότητα να σε καθηλώνει. Αυτή η demo κασέτα θα έλεγα ότι είναι ο ανεπίσημος επίλογος σε μια τεράστια μπάντα, και ο πρόλογος ίσως σε μία εξίσου αντάξια.

Bandcamp

Ντίνος Παυλίδης

Silent Era - "2014 Tape"
Self Released
(Hardcore Punk)

Πρωτοεμφανιζόμενοι μέσα στο 2014, οι Silent Era από το Oakland της California έσκασαν από το πουθενά για να δώσουν το δικό τους πολύ προσωπικό στίγμα στο διεθνές hardcore punk. Με οκτώ κομμάτια, πολύ γκάζι, τρομερά riff, και εκπληκτικά γυναικεία φωνητικά, καταφέρνουν να ακουστούν φοβερά φρέσκοι σε αυτή την πρώτη δισκογραφική τους απόπειρα, και σε ένα ιδίωμα που κυριολεκτικά χιλιοπαίζεται ετησίως σε κάθε γωνιά του πλανήτη, με δύσκολο για κάποιον να ξεχωρίσει. Αυτό το στοιχείο που με έξυπνο τρόπο διαφοροποιεί πολύ την μπάντα ανάμεσα σε δεκάδες άλλες είναι το chorus εφέ στις κιθάρες, που σε πολλά σημεία σε μπερδεύει με την «ψύχρα» του νομίζοντας πως ακούς ένα post-punk συγκρότημα. Η ταχύτητα όμως και ο τσαμπουκάς των κομματιών σε επαναφέρει τακτικά στην πραγματικότητα για να απολαύσεις τελικά ένα θαυμάσιο ντεμπούτο από μια μπάντα που θεωρώ πως έχει να δώσει πολλά στο μέλλον.

Bandcamp

Ντίνος Παυλίδης

Singapore Sling - "The Tower Of Foronicity"
Fuzz Club
(Neo Garage, Shoegaze)

Σίγουρα όχι mainstream αλλά ίσως όχι ακριβώς και underground, μάλλον ένα μυστικό που μοιράζονται αρκετοί πλέον άνθρωποι, οι Ισλανδοί Singapore Sling (δεδηλωμένα ονομασμένοι έτσι προς τιμή της ταινίας του Νίκου Νικολαΐδη) κυκλοφορούν πλέον τον έκτο πλήρη δίσκο τους και χωρίς να λοξοδρομούν βρίσκονται για άλλη μια φορά στα καλύτερά τους. Αναμιγνύουν neo-garage ήχους με shoegaze θορύβους με κοινή συνισταμένη το reverb και τη ρυθμική εμμονή. Από το μίγμα αυτό προκύπτει μία τριπαριστή μουσική που είτε σε λικνίζει σκοτεινά ("All Your Sins") είτε σε κρατάει στην τσίτα ("You Drive Me Insane") πάντως σίγουρα σε βυθίζει στον κόσμο της για επαναλαμβανόμενες ακροάσεις.

Bandcamp

Κώστας Σακκαλής

The Sonic Beat Explosion - "Electrophonic Soul"
Ghost Highway Recordings
(Garage, Psychedelic Rock)

Αν ρωτήσεις τους Γερμανούς ποιά είναι η αγαπημένη τους πόλη στην Αμερική, θα απαντήσουν μονομιάς το Detroit. Ξέρετε τώρα, MC5, Grand Funk και τα λοιπά συγκροτήματα του άρθρου. Καθότι όμως τυγχάνουν Ευρωπαίοι, υπάρχει διάχυτη καθ' όλη την διάρκεια του δίσκου μια σαφής αναφορά στους Hellacopters και στον σκανδιναβικό ήχο. Προβλέψιμοι; Κάθε άλλο. Το "Electrophonic Soul" έχει και την blues-ιά του, τα επικά του πλήκτρα made in Spiritual Beggars, ένα "Soul Revolution" που τιμά δεόντως τους  Monster Magnet και το απίστευτο σερί του 10 στα 10 για τις συνθέσεις. Αν τώρα σας φαίνεται «σαν πολλοί μαζευτήκαμε» η φάση, αντιπροτείνω το «όλοι οι καλοί χωράνε».

Bandcamp

Γιώργος Ζαρκαδούλας

Sonny Simmons & Moksha Samnyasin - "Nomadic"
Svart Records
(Free Jazz, Drone, Psychedelic Rock)

Ο Sonny Simmons και το alto σαξόφωνό του, είναι ίσως η επιτομή του συγκεκριμένου άρθρου. Χωρίς να έχει επιδείξει την τεράστια δισκογραφική καριέρα πολλών συναδέλφων του, βρέθηκε να περιπλανιέται άστεγος στους δρόμους του San Francisco την δεκαετία του '80, μέχρι που κατάφερε να ορθοποδήσει ξανά και εδώ και κάποια χρόνια είναι τακτικός καλεσμένος σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Στα 82 του χρόνια πλέον και παρέα με το γαλλικό τρίο των Moksha Samnyasin, κυκλοφόρησαν το "Nomadic" που με τους tribal ρυθμούς, τις ανατολίτικες μελωδίες, την drone ατμόσφαιρα και την free jazz του, κατάφεραν κάτι που μέχρι πρότινος δεν είχε καν περάσει από το μυαλό οιουδήποτε, πόσο μάλλον να ακουστεί: Θεωρώντας πως ο Miles Davis υπήρξε ένας εκ των πρωτοπόρων μουσικών ανεξαρτήτου είδους, τούτο εδώ το έργο είναι η ηχογράφηση του "Bitches Brew" με μπάντα τους Om και το κατάλληλο soundtrack για την ανάγνωση της αυτοβιογραφίας του.

Soundcloud

Γιώργος Ζαρκαδούλας

Tannenberg - "Tannenberg"
Self Released
(Folk, Punk)

Η demo αυτή κασέτα είναι από εκείνες τις κυκλοφορίες που σε χαροποιούν αφάνταστα και σου προκαλούν μια θετική έκπληξη όταν ειδικά προέρχονται από τα μέρη σου. Το άλμπουμ "Tannenberg" είναι ένα παράξενο φρούτο. Η ομότιτλη μπάντα που βρίσκεται από πίσω αποτελεί στην ουσία το side-project ενός μονάχα ανθρώπου, που κατά καιρούς δηλώνει παρόν στην ελληνική punk σκηνή με διάφορα συγκροτήματα, και είναι ένας φόρος τιμής σε κάποια γεγονότα, κάποιες μάχες, και κάποιους πολέμους που στιγμάτισαν την σύγχρονη παγκόσμια ιστορία των τελευταίων 100 χρόνων. Το άλμπουμ εστιάζει πολύ συγκεκριμένα στους πεσόντες στρατιώτες μίας μάχης μεταξύ Γερμανών και Ρώσων για την οποία εύκολα μπορείτε να googl-άρετε, μέσα από συναισθηματικά έντονες συνθέσεις, ευφυή ενορχήστρωση, καθαρές κιθάρες, samples, πλήκτρα, αλλά και drumming που όταν κρίνεται απαραίτητο επιταχύνει και σε βάζει κανονικά στο κλίμα της μάχης. Στίχοι από γραπτά και ποιήματα της εποχής τραγουδισμένοι στα Γερμανικά συντελούν σε ένα θαυμάσιο concept άλμπουμ που αξίζει να προσέξετε.

Bandcamp

Ντίνος Παυλίδης

This Is Nowhere - "Turn On, Tune Down, Drop D"
Self Released
(Stoner, Psychedelic Rock)

Με τους 1000mods και τους Planet Of Zeus να έχουν φέρει το stoner στην πλέον περίοπτη θέση στην Ελλάδα, λίγες είναι οι μπάντες που μπορούν να ξεχωρίσουν. Οι Θεσσαλονικείς This Is Nowhere, έχουν όλα εκείνα τα συστατικά που χρειάζονται για να πετύχουν αυτό το τελευταίο. Με έντονες, υπέροχες ψυχεδέλειες, μαγκιόρικα φωνητικά και κιθάρες που ενίοτε garage-ίζουν κιόλας, γράφουν εκπληκτικές συνθέσεις που εξερευνούν το ευρύτερο φάσμα της heavy rock σκηνής. Επιπλέον, οι blues καταβολές τους κάνουν μπαμ σε κομμάτια όπως το "Bateman's Late Night Shift", ένα υποβόσκων sexiness υπάρχει διάχυτο παντού, ενώ το πελώριο groove είναι αρκετό για να μας κάνουν να ταλαιπωρούμε τον αυχένα μας.

Bandcamp

Μανώλης Κληρονόμος

The Wands - "The Dawn"
Fuzz Club
(Neo Psych)

Μπορεί στη Δανία οι Baby Woodrose να κρατάνε τα ηνία σε ότι έχει να κάνει στον πατροπαράδοτο ψυχεδελικό ήχο αλλά η αντίστοιχη θέση για τον εκμοντερνισμένο ήχο είναι ακόμα ανοιχτή. Οι Wands σίγουρα θα είναι δυνατοί διεκδικητές κρίνοντας το τι ακούμε στο "The Dawn". Συνδυάζουν ιδανικά την '60s κληρονομιά, κυρίως στα πλήκτρα, με τον πιο σύγχρονο ήχο. Παρά τη γενικά lo-fi παραγωγή και τις fuzz κιθάρες που κυριαρχούν, δεν θυσιάζουν τις μελωδίες τους προς χάριν ενός θορυβώδους ηχητικού τοίχου. Κάτι που επιπλέον τους ξεχωρίζει από τη μάζα των neo-psych συγκροτημάτων είναι ότι δεν φοβούνται να αναπτύξουν τις συνθέσεις τους σε jam περιοχές γεγονός που τους φέρνει τελικά πιο κοντά στα '60s από ότι αρχικά φαίνεται.

Soundcloud

Κώστας Σακκαλής

Wax Fang - "The Astronaut"
Don't Panic Records
(Progressive Rock, Indie Rock)

Διαστημική rock opera σε τρεις πράξεις. Σαράντα λεπτά αιώρησης σε βαρυτικό κενό και ψυχεδελικής θεώρησης των ουράνιων σωμάτων, με το 17-λεπτο πρώτο κομμάτι του δίσκου να μάχεται με πολλές αξιώσεις για τον τίτλο του καλύτερου άγνωστου κομματιού του 2014. Οι ουτοπικές αλληγορίες του "Ok Computer" βρίσκουν τα πλουμιστά αποτυπώματα της μπότας του David Bowie σε έναν άγνωστο πλανήτη, τα ακολουθούν και όπου βγάλει. Κυρίαρχα τα '70s, αλλά εδώ θα παρατηρήσει κανείς επιρροές από την καλή μουσική κάθε δεκαετίας - και εκεί ακριβώς έγκειται η μαγκιά αυτού του ντουέτου από την Louisville. Beam us up, Scotty!

Soundcloud

Μάνος Πατεράκης

Wildbirds & Peacedrums - "Rhythm"
The Leaf Label
(Art Pop)

Το τέταρτο άλμπουμ του παντρεμένου σουηδικού ζεύγους , Mariam Wallentinh και Andreas Werliin, έχει εξαιρετικά εύστοχο τίτλο. Η πειραματική μουσική τους εκφράζεται μέσα από ένα συναρπαστικά καθηλωτικό ρυθμό. Παθιασμένα drums και αισθησιακά φωνητικά. Η διάθεση είναι προκλητική και ανήσυχη. Τρομερά ανανεωτική και ταυτόχρονα αρχέγονη. Εφευρετικά ωμή αλλά και προσιτή. Μια εντυπωσιακή κυκλοφορία, με άποψη και αισθητική. Ε, δεν θα μπορούσε να είναι και κάτι άλλο, αφού αποτελεί δουλειά δύο εραστών.

Bandcamp

Τόνια Πετροπούλου

Witchblood - "Hail To Lyderhorn"
Wolftyr Production
(Black Metal)

Γερμανική μπάντα από την Νυρεμβέργη, που ονομάτισε τον πρώτο δίσκο της από το βουνό των μαγισσών στο Bergen της Νορβηγίας και που εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί ως one woman band. Η ξανθιά front woman, πήρε εργολαβία μπάσο, κιθάρα και φωνητικά, δημιουργώντας έναν black metal δίσκο παλαιάς κοπής με όλα τα καλοδεχούμενα κλισέ των '90s. Οι mid tempo συνθέσεις με τα αναμενόμενα ξεσπάσματα, οι επικές μελωδίες στην κιθάρα και τα γερμανικά trademark γρυλλίσματα στα φωνητικά, κάνουν το "Hail To Lyderhorn" άκρως γοητευτικό και σε συνδυασμό με μερικά folk στοιχεία γίνεται ακόμα και catchy. Σε μια εποχή όπου το black metal αντιπροσωπεύεται κάθε χρόνο από αμέτρητες κυκλοφορίες, αυτή εδώ είναι μια από τις εκατοντάδες που βρίθουν ποιότητας αλλά είναι καταδικασμένες να μείνουν στην αφάνεια λόγω της υπερπροσφοράς.

Video

Γιώργος Ζαρκαδούλας