Rock Culture #14: Μιλήσαμε με τον διοργανωτή του Up The Hammers Festival, Μανώλη Καραζέρη
«Το κοινό του Up The Hammers δίνει προτεραιότητα στην κουλτούρα του φεστιβάλ και όχι στο εκάστοτε συγκρότημα»
Από τον Κώστα Πολύζο, 27/02/2015 @ 14:07
Το rock δεν είναι μόνο μουσική. Στις αμέτρητες εκφράσεις του, άγγιξε άλλες μορφές τέχνης, μεταμόρφωσε επαγγέλματα, γέννησε τεχνοτροπίες, έδωσε ρυθμό στην ιστορία, εμπνεύστηκε και ενέπνευσε: δημιούργησε μια ολόκληρη κουλτούρα με ποικιλία και δυναμική. Το Rocking.gr, στη νέα στήλη του που βαφτίσαμε «Rock Culture», θα παρουσιάσει μια σειρά από άρθρα, αφιερώματα και συνεντεύξεις, με κεντρικό άξονα αυτή τη rock κουλτούρα, σαν τμήμα της πολιτιστικής δημοκρατίας της λεγόμενης «pop culture». Θέλουμε να αφηγηθούμε την μυθολογία της μουσικής που αγαπάμε, να αναζητήσουμε την αλληλεπίδρασή της με άλλες τέχνες, με την ιστορία, με την καθημερινότητα. Θέλουμε να μετρήσουμε τα πολιτιστικά της τέκνα και να μοιραστούμε τις απίστευτες εξιστορήσεις που έκαναν το rock ένα πολιτιστικό φαινόμενο.
Ο Μανώλης Καραζέρης είναι ο άνθρωπος πίσω από το Up The Hammers Festival, το οποίο φέτος κλείνει τα 10 χρόνια ζωής και έχει καθιερωθεί πλέον ως ένα από τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά φεστιβάλ του underground χώρου και μνημονεύεται πλάι σε ονόματα όπως το περίφημο Keep It True. Επικοινωνήσαμε λοιπόν μαζί του σε μια προσπάθεια να καταλάβουμε ποιό είναι το μυστικό της επιτυχίας του όλου εγχειρήματος, λεπτομέρειες σχετικά με το διαδικαστικό κομμάτι αλλά και να μάθουμε τι νιώθει πως έχει καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια. Προσπαθήσαμε να κρυφοκοιτάξουμε για λίγο και στα παρασκήνια αυτής της σημαντικής διοργάνωσης και να μάθουμε κάποιες ιστορίες οι οποίες φαινομενικά δεν απασχολούν το κοινό, αλλά είναι ενδεικτικές του τι μπορεί να πάει στραβά τελευταία στιγμή και πόση ψυχραιμία χρειάζεται για να διαχειριστείς τέτοιες καταστάσεις.
Αν και αφορμή λοιπόν στάθηκε το επετειακό Up The Hammers το οποίο θα λάβει χώρα στις 5, 6 και 7 Μαρτίου στο Κύτταρο, η συζήτηση με τον Μανώλη περιλάμβανε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα γύρω από το festival, ιστορίες σχετικές με κάποιους από τους πρωταγωνιστές του, αλλά κυρίως συνειδητοποιήσαμε πως το UTH είναι κάτι παραπάνω από ένα event. Η κουβέντα πέρα από διασκεδαστική όταν είχε να κάνει με τους μουσικούς ήταν και αρκετά διαφωτιστική σχετικά με τους κανόνες που διέπουν τέτοιου είδους οργανώσεις και τους κίνδυνους που κρύβονται. Το πιο σημαντικό όμως που αποκομίσαμε ήταν πως το Up The Hammers festival είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό event. Διαβάστε παρακάτω τους λόγους που οδηγηθήκαμε σε αυτό το συμπέρασμα.
Ας ξεκινήσουμε Μανώλη με το επετειακό του πράγματος. Το Up The Hammers Festival φέτος κλείνει 10 χρόνια! Όπως και να το κάνουμε είναι πολλά. Πόσο μάλλον αν αναλογιστούμε πως τα mainstream rock φεστιβάλ της χώρας μας έχουν αλλάξει πλέον χαρακτήρα, ενώ υπήρξαν και χρονιές που δεν έγιναν. Ποιές είναι οι πρώτες σκέψεις που σου έρχονται στο μυαλό;
Είμαι χαρούμενος εξαρχής. Νομίζω πως έχω καταφέρει να βάλω την Ελλάδα στον χάρτη του underground, καθώς καταλαβαίνεις πως δεν μιλάμε για περισσότερα πράγματα, και πλέον ένα από τα ισχυρά φεστιβάλ της Ευρώπης είναι και το Up The Hammers. Αν μπορείς να πεις πως έχει κάνει κάτι αυτό το φεστιβάλ είναι πως έχει μπορέσει και καθιερωθεί δίπλα σε ονόματα όπως το Keep It True και το Headbangers Open Air σαν σημείο αναφοράς για τις μπάντες του underground χώρου. Νομίζω πως θεωρείται πολύ καλό να το συμπεριλάβεις στο βιογραφικό σου μια εμφάνιση στο UTH, κάτι που φαίνεται και από το πόσα συγκροτήματα στέλνουν αιτήσεις για να παίξουν και γενικά το feedback που έχει το φεστιβάλ.
Ναι, νομίζω πως είναι κατανοητό αυτό που λες και φαίνεται πως υπάρχει μεγάλη και ολοένα αυξανόμενη κινητικότητα γύρω από το φεστιβάλ. Βλέπουμε κάθε χρόνο ανθρώπους από το εξωτερικό να ταξιδεύουν στην χώρα μας για αυτό τον λόγο, ενώ και εσύ ανακοινώνεις μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης πως η ζήτηση για εισιτήρια από τους ξένους πολλές φορές ξεπερνάει αυτή των Ελλήνων. Τι ποσοστό του κοινού είναι ξένοι;
Αυτό που μπορώ να σου πω σίγουρα είναι πως το μισό κοινό που επισκέπτεται το UTH αποτελείται από επαρχία και εξωτερικό. Πιστεύω πως, χοντρικά, ένα τριάντα τοις εκατό είναι από το εξωτερικό. Βέβαια φέτος στο επετειακό UTH ίσως να είναι και οι μισοί. Έγινε γενικά πολύ μεγάλος ντόρος για το φεστιβάλ. Το γεγονός πως οι Ευρωπαίοι έχουν κουλτούρα να αγοράσουν το εισιτήριο πιο νωρίς είχε μάλιστα ως αποτέλεσμα πάρα πολύς κόσμος να έχει μείνει δυστυχώς απ’ έξω, στην λογική «έλα μωρέ τώρα θα βρούμε όταν έρθει η ώρα». Προσπαθώ να εξυπηρετήσω όσους μπορώ στο μέτρο το δυνατό. Τις τελευταίες μέρες έχουμε μερικές ακυρώσεις από κάποιους που κλείσανε από το εξωτερικό και που τελευταία στιγμή τους προέκυψε απρόοπτο γεγονός σε επίπεδο εργασίας ή προσωπικών θεμάτων. Με την σειρά μου προσπαθώ να βοηθήσω και να διοχετεύσω αυτά τα εισιτήρια σε ανθρώπους που έχουν στηρίξει όλα αυτά τα χρόνια το φεστιβάλ και που δεν πρόλαβαν να προμηθευτούν το δικό τους. Αυτό το ποσοστό, ότι δηλαδή οι μισοί και ίσως περισσότεροι προέρχονται από το εξωτερικό, οφείλεται καθαρά στην νοοτροπία του ελληνικού κοινού που δεν προαγοράζουν το εισιτήριό τους.
Πάντως εσύ τους προειδοποιείς. «Τρέξτε, προλάβετε, τελειώνουν», είχες γράψει κάποια στιγμή εδώ και πολύ καιρό...
Φέτος θέλω να τους δώσω να καταλάβουν πως δεν θα είναι σαν άλλες χρονιές που ερχόντουσαν στην πόρτα και προμηθεύονταν το εισιτήριο, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν πλέον άλλα να διαθέσουμε. Θέλω να καταλάβεις πάντως πως δεν κατηγορώ τον κόσμο, απλά λέω πως έχουμε μάθει σε αυτή την νοοτροπία. Φαντάσου δηλαδή πως το UTH όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανε προπώληση. Τα εκατό εισιτήρια του διημέρου έφευγαν με τα χίλια ζόρια. Οπότε όταν έρχεσαι φέτος και του λες πως τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί 8 μήνες πριν παθαίνει ένα πολιτισμικό σοκ. (γέλια)
Οπότε με βάση τα παραπάνω, αυτό που συνειρμικά σκέφτομαι είναι πως όταν υπάρχει μεγάλη ζήτηση, το λογικό είναι να προσπαθήσεις να το εκμεταλλευτείς και να αυξήσεις την προσφορά. Αυτό που θέλω να πω λοιπόν είναι πως το φεστιβάλ έχει μεγαλώσει πάρα πολύ. Κοιτούσα τα headliners της πρώτης χρονιάς και μετά από 6 χρόνια εμφανίζονται τριτο-τέταρτα. Ο κόσμος κάνει sold-out το event από τον Οκτώβρη… υπάρχουν σκέψεις να πάς σε έναν μεγαλύτερο χώρο ώστε να δοθεί η ευκαιρία σε περισσότερο κόσμο να παρακολουθήσει και τα έξτρα έσοδα να σου δώσουν την ικανότητα να προσεγγίσεις και μεγαλύτερα ονόματα ίσως;
Δεν είναι καταρχάς στην ατζέντα μας να βάλουμε πιο μεγάλα συγκροτήματα. Το φεστιβάλ δεν έχει να κάνει με τις «mainstream» μπάντες, οι οποίες θα κάνουν headline show στην Αθήνα και θα πουλήσουν 800 εισιτήρια. Το UTH προσπαθεί να μαζέψει ένα κοινό που θα δίνει προτεραιότητα στην κουλτούρα του φεστιβάλ και όχι σε αυτό καθεαυτό το γκρουπ που θα έρθει. Αυτό που θέλουμε να δώσουμε στον κόσμο να καταλάβει είναι πως εμείς δεν πουλάμε συγκροτήματα. Προσπαθούμε να χτίσουμε ένα event στο οποίο ο κόσμος θα περνάει καλά από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν θα γίνει ποτέ προσωποκεντρικό, δηλαδή να βάλουμε ένα μεγάλο και καλό συγκρότημα -ίσως και εκτός χώρου- τύπου Grave Digger π.χ. και να βάλεις από κάτω κάμποσα άγνωστα ονόματα, ώστε να σου κάνουν μόνο εισιτήρια οι headliners. Εμείς θέλουμε όλη η μέρα να έχει μια ροή με πολύ καλά συγκροτήματα και ο κόσμος να εμπιστευτεί το event.
Ξέρουμε τι συγκροτήματα θέλουμε να φέρνουμε και θέλουμε ο κόσμος να μας εμπιστευτεί. Τώρα δηλαδή που θα βγάλουμε τα εισιτήρια για του χρόνου, το line-up δεν θα έχει ολοκληρωθεί, αλλά ο κόσμος ξέρει τι να περιμένει και τι είδους μουσική θα ακούσει. Προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα φεστιβάλ που θα έχει από την αρχή μέχρι το τέλος ισότιμα μέλη και ισότιμα συγκροτήματα, εννοώντας την ποιότητα. Το ποιος θα παίξει που και πόση ώρα θα έχει ξεκάθαρα να κάνει με την παρουσία τους στον χώρο και την αναγνωρισιμότητά τους. Δεν θέλουμε για κανέναν λόγο δηλαδή να φέρουμε ένα πολύ γνωστό όνομα και να χαλάσουμε εκεί όλο το budget με αποτέλεσμα τα υπόλοιπα συγκροτήματα να είναι τρίτης διαλογής. (γέλια) Θέλουμε κάθε χρόνο να κάνουμε ένα event που θα είναι από την αρχή μέχρι το τέλος ενδιαφέρον.
Να το πιάσουμε όμως και λίγο από την αρχή το θέμα. Πώς πήρες λοιπόν την απόφαση πριν δέκα χρόνια να φτιάξεις αυτό το φεστιβάλ; Είχες προηγουμένως κάποια εμπειρία ή το ξεκίνησες από μηδενική βάση;
Η όλη ιδέα προέκυψε παρακολουθώντας αλλά φεστιβάλ και παίζοντας στο Keep It True Festival όταν ήμουνα ακόμα στους Battleroar και είχαμε εμφανιστεί στο δεύτερο KIT, συγκεκριμένα στο warm-up show. Ένιωσα όλο αυτό το vibe, όλη αυτή την καταπληκτική ατμόσφαιρα και την αίσθηση της οικογένειας του underground και αμέσως σκέφτηκα να κάνω κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα. Κάτι τέτοιο βέβαια ήταν δύσκολο να γίνει, γιατί εδώ πέρα δεν υπάρχουν αντίστοιχοι χώροι. Είμαστε ένα φεστιβάλ που γίνεται σε πόλη ενώ αυτά του εξωτερικού γίνονται σε χωριά, έχουν άπλα και χώρους με κόσμο να δουλεύει εκεί και να ενισχύεται έτσι η τοπική κοινωνία. Εδώ εμείς είμαστε εντελώς απρόσωποι. Απλά πας σε ένα venue δίνεις ένα ενοίκιο, παίρνει το «οκ» και προχωράς, οπότε δεν γίνεται να χτίσεις την ίδια ατμόσφαιρα. Αυτό που προσπάθησα ήταν, αυτό που σου είπα και στην αρχή, να γίνει δηλαδή ένα σημείο αναφοράς για την Ελλάδα και πως το underground ζει εδώ μέσω του UTH. Πως ο τρόπος που θα μπορέσει ένα συγκρότημα που να παρουσιάσει σωστά την δουλειά του σε αυτόν τον πυρήνα του κόσμου που ασχολείται με το underground heavy / epic / power metal, είναι μέσω του δικού φεστιβάλ.
Πόσο κόπο χρειάζεται για να τρέξει ένα τέτοιο event στο οποίο παίρνουν μέρος τόσα συγκροτήματα;
Για το επετειακό η δουλειά έχει ξεκινήσει εδώ και δυο χρόνια γιατί προσπαθούσα να φτιάξω ένα ονειρικό line-up και για εμένα αλλά και για τον κόσμο που θα το παρακολουθούσε. Συνήθως δεν ξεκινάει τόσο νωρίς αλλά σε ολόκληρη την χρονιά που τρέχει έχεις πράγματα να ασχολείσαι. Δηλαδή θέλει τουλάχιστον δυο με τρεις ώρες την ημέρα καθημερινά που θα αφορά ανταλλαγή επικοινωνίας κυρίως, αλλά και ψάξιμο για τα νέα ονόματα που κυκλοφορούν στον χώρο. Γενικά έχει πάρα πολύ δουλειά και όσο πλησιάζει ο καιρός του event όλο και περισσότερη, αλλά δεν παραπονιέμαι γιατί είναι κάτι που το κάνω με τόση χαρά, που όλο αυτό με γεμίζει 100% και με κάνει ευτυχισμένο.
Φαντάζομαι αρχικά κάποιοι και κυρίως τα συγκροτήματα ίσως ήταν επιφυλακτικά απέναντι σε κάποιον που από το πουθενά εμφανίστηκε και τους έλεγε ελάτε να παίξετε στην Ελλάδα, έτσι δεν είναι;
Σε αυτό με βοήθησαν πάρα πολύ οι συναυλίες που είχα κάνει στο εξωτερικό με τους Battleroar. Το internet εκείνη την εποχή δεν ήταν αυτό το πράγμα που έχουμε σήμερα όπως καταλαβαίνεις, οπότε οι γνωριμίες που έκανα παίζοντας έξω ήταν σημαντικές. Σκέψου πως τα ονόματα του πρώτου UTH είναι συγκροτήματα με τα οποία έχουμε παίξει παρέα όταν δίναμε συναυλίες με τους Battleroar στην Ευρώπη. Εκεί γνώρισα κάποιους πρώτους ανθρώπους και είδα συγκροτήματα τα οποία μου άρεσαν πάρα πολύ και βλέποντας το πόσο ενδιαφέρουσα ήταν η σκηνή, για τα δικά μου γούστα τουλάχιστον, σκέφτηκα γιατί να μην τα φέρω όλες αυτές τις μπάντες στην Ελλάδα κάποια στιγμή να τις δει ο κόσμος.
Οπότε αυτό που με βοήθησε εξαρχής ήταν πως δεν έστελνα ένα απρόσωπο e-mail ως ένας άγνωστος που προσκαλούσα κόσμο να έρθει να παίξει σε ένα φεστιβάλ που έκανα στην Ελλάδα, αλλά ως ο Μανώλης που είχαμε πιει μια μπύρα μαζί πριν από δυο μήνες. Άρα είχαν μια εικόνα για το ποιος είμαι. Με βοήθησε πάρα πολύ αυτό και στην διοργάνωση γιατί παίζοντας στο εξωτερικό είδα πως λειτουργούσε το πράγμα, αλλά ταυτόχρονα είχα σχηματίσει και μια εικόνα για το πώς θα χτίσω ένα budget ώστε να μην καταστραφώ και οικονομικά (γέλια). Δεν σου κρύβω βέβαια πως τα πρώτα χρόνια έχανα συνέχεια λεφτά...
Ναι, καταλαβαίνω. Πλέον όμως, όπως ανέφερες και πιο πριν, οι μπάντες στέλνουν mail και ζητάνε να παίξουν στο φεστιβάλ...
Ειδικά από το τρίτο UTH και μετά, από τη στιγμή που ξεκίνησε και η συνεργασία μου με την Music Box Productions, το φεστιβάλ μεγάλωσε πάρα πολύ. Το πρόβλημα το δικό μου όταν ξεκίνησα ήταν ότι δεν είχα ρευστότητα. Μια απλή δουλειά έχω, δεν είναι πως ήμουνα δηλαδή πλούσιος. Οπότε απλά προσπαθούσα να χτίσω ένα event με τα οικονομικά δεδομένα που είχα. Η Music Box, μπαίνοντας ως συνεργάτης, έφερε και τεχνογνωσία όσο αναφορά τον τρόπο διοργάνωσης για να γίνουν πιο επαγγελματικά τα event, αλλά επίσης βόηθησε με το να χρηματοδοτεί τις ιδέες που είχα και τις οποίες δεν μπορούσα να υλοποιήσω λόγω χρηματικών περιορισμών. Οπότε με αυτή την βοήθεια καταφέραμε να μεγαλώσουμε το φεστιβάλ σαν όνομα και να φτάσουμε πλέον στο σήμερα που πολλά συγκροτήματα στέλνουν τις προσφορές τους και εγώ να απαντάω.
Ο χαρακτήρας του φεστιβάλ είναι ξεκάθαρος και έχει να κάνει κυρίως με το παλιομοδίτικο heavy metal είτε αυτό έχει να κάνει με τα ιστορικά ονόματα τύπου Manilla Road και Titan Force, είτε με καινούριες μπάντες από όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Με ποιά λογική λοιπόν φτιάχνεις το line-up;
Πολύ καλή ερώτηση. Καταρχάς θέλω να σου πω πως όταν ξεκίνησε το φεστιβάλ δεν είχα στο μυαλό μου συγκροτήματα τύπου Manilla Road, Omen κλπ, δηλαδή ήθελα να αναδείξω τα νέα underground συγκροτήματα της Ευρώπης και δεν με απασχολούσε να βάλω στο φεστιβάλ τέτοιου είδους συγκροτήματα τα οποία είχαν αποδείξει το τι μπορούν να κάνουν και την αξία τους στον χώρο. Οπότε το φεστιβάλ τα δυο πρώτα χρόνια είχε εστιάσει σε αυτό, στην ανάδειξη δηλαδή νέων συγκροτημάτων. Αυτό σαν λογική αποδείχτηκε στην πορεία εντελώς λάθος γιατί ο κόσμος θέλει και ένα συγκρότημα στο line-up που ξέρει τι θα του δώσει, ξέρει τι θα δει και ξέρει πως θα διασκεδάσει και παράλληλα να τσεκάρει και τι έχεις εσύ να του προτείνεις...
Κάτι σαν όνομα «κράχτης» δηλαδή...
Ναι, αυτό χρειαζόταν. Αν πω πως κάτι έκανα λάθος είναι αυτό. Πως το πήρα πολύ πατριωτικά και είπα πως θα έχω μόνο τέτοιου είδους ανερχόμενα συγκροτήματα γιατί σκεφτόμουνα πως τα πιο μεγάλα ονόματα δεν έχουν ανάγκη να παίξουν σε ένα τέτοιου είδους φεστιβάλ σαν το δικό μου. Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο καθώς ο κόσμος θέλει την σταθερή του αξία και θέλει να πλαισιώσεις το «μεγάλο» όνομα με ότι καλύτερο κυκλοφορεί από καινούριες μπάντες. Και θεωρώ πως αυτή είναι και η συνταγή της επιτυχίας για τέτοιου είδους φεστιβάλ.
Ας περάσουμε λίγο και στα οικονομικά θέματα. Ποιό είναι το budget κάθε χρονιάς; Μετά τα πάγια έξοδα (εφορία, venue, προσωπικό) πώς επιμερίζεις το ποσό που θα πάει στα πιο βαριά ονόματα και αυτό που θα πάει για τα πιο άγνωστα συγκροτήματα.
Αυτό έχει να κάνει καθαρά με την εμπειρία και είναι κάτι που δεν διδάσκεται. Μαθαίνεις πάντα από τα λάθη σου και το γνωρίζεις πάντα αφού έχει τελειώσει ένα event. Τότε είναι που κοιτάς πίσω και βλέπεις που έδωσες ίσως παραπάνω από όσο έπρεπε και ποιους ίσως αδίκησες. Δεν θέλω να αναφέρω συγκεκριμένα νούμερα, αλλά για να έχει ο κόσμος μια εικόνα, θα σου πω πως το επετειακό UTH έχει έναν προϋπολογισμό γύρω στα 25 με 30 χιλιάδες ευρώ. Είναι ένα σημαντικό ποσό και ο λόγος που πήραμε και το μπαρ φέτος και επιζητούμε την στήριξη του κόσμου, γιατί ήταν κάτι που μας κόστισε πάρα πολύ, αλλά έχω την πολυτέλεια να μην με απασχολεί το εισπρακτικό αποτέλεσμα αρκεί να μην «μπαίνω μέσα» και αυτό συμβαίνει γιατί η Music Box Productions δεν με στηρίζει βάσει του κέρδους, αλλά λόγω του ότι έχουμε μια μακρόχρονη φιλία. Μπορώ λοιπόν να είμαι λίγο ονειροπόλος και να κάνω κάποια πράγματα που είναι εκτός λογικής, όπως ήταν το να κλείσω τους Ιάπωνες Blaze πέρσι και το οποίο ήταν καθαρά μια κίνηση οπαδική και δεν είχε καμία λογική από οικονομική άποψη. Ήταν απλά κάτι που προσωπικά ήθελα πολύ να κάνω.
Φαντάζομαι σου στοίχισε ο κούκος αηδόνι...
Ναι ήταν πολύ ακριβά τα αεροπορικά εισιτήρια...
Γι' αυτό το λέω...
(γέλια) Ναι ήταν κίνηση εκτός λογικής, αλλά επειδή είχε πάει καλά και η συναυλία των Warlord προσπάθησα να διαθέσω ότι έβγαλα από εκεί ώστε να πραγματοποιήσω ένα όνειρο ζωής.
Αναφορικά με τα μικρότερα ονόματα τώρα, εσύ τι τους παρέχεις;
Κοίτα εξαρτάται γενικά, αλλά φαντάσου πως υπάρχουν και συγκροτήματα τα οποία πληρώνουν οι ίδιοι τα εισιτήριά τους. Σίγουρα αυτό που παρέχεις στις μπάντες είναι η δυνατότητα να βάλουν στο βιογραφικό τους την εμφάνισή τους στο φεστιβάλ το οποίο μετράει πάρα πολύ, αλλά και το γεγονός πως τα φέρνεις σε επαφή με το σκληροπυρηνικό κοινό. Δηλαδή, ένα συγκρότημα που θα παίξει στο UTH θα το δούνε 600, 700 άτομα, τα οποία είναι ότι υπάρχει και ασχολείται με αυτόν τον ήχο. Οπότε τους ανοίγεις πόρτες σε ένα κοινό που είναι διατεθειμένο να αγοράσει την δουλειά τους. Ο τζίρος που γίνεται στο merchandise είναι σεβαστός. Σου λέω απλά πως ένα συγκρότημα που θα έρθει στην Ελλάδα και θα αρέσει στο κοινό, μπορεί να πουλήσει εκείνη τη βραδιά μέσα στο χώρο και 100 CD - και αυτό είναι ένα τυχαίο νούμερο. Το πρώτο που τους προσφέρουμε είναι πως μπαίνουν σε ένα φεστιβάλ το οποίο σημαίνει πως για να εμφανιστείς, έχεις κάτι να δώσεις σε μουσικό επίπεδο, δηλαδή πως είναι μια αναγνωρισμένης αξίας Δεν είναι τυχαίο, όπως προανέφερα πως περιλαμβάνουν το UTH στο βιογραφικό τους και αυτό σημαίνει πως πλέον είμαστε ένα είδος σημείου αναφοράς για τον χώρο.
Με το Up The Hammers Special Edition τι συμβαίνει; Είναι κάτι που σκοπεύεις να καθιερώσεις;
Το special edition έγινε γιατί μας παρουσιαστήκανε κάποιες συναυλιακές ευκαιρίες όπως ήταν η εμφάνιση των Crimson Glory στο πρώτο για παράδειγμα και σκεφτήκαμε να χτίσουμε και ένα line-up γύρω τους. Κάτι παρόμοιο έγινε και με τους Manilla Road την επόμενη χρονιά. Δεν σημαίνει πως θα επαναλαμβάνεται και ίσως μπέρδεψε τον κόσμο γιατί το UTH είναι ένα και είναι αυτό που γίνεται τον Μάρτιο. Ιδέα μου είναι να σταματήσουμε να το ονομάζουμε έτσι και όπως ξέρεις πέρσι δεν είχαμε κάτι αντίστοιχο και ο λόγος ήταν γιατί δεν βρέθηκε κάτι καλό, που θα ήταν και η αφορμή να το επαναλάβουμε. Θεωρώ πως ένα τέτοιου είδους φεστιβάλ το χρόνο είναι υπερ-αρκετό. Φέτος μάλιστα σκέφτηκα να το μετονομάσω σε Metal Rites Festival για να μην μπερδεύω τον κόσμο και τις επόμενες ημέρες ελπίζω να υπάρξουν και οι σχετικές ανακοινώσεις γιατί κάτι ετοιμάζουμε.
Επειδή είδα πως έκλεισες τους Visigoth για του χρόνου. Πώς τους βλέπεις; Θεωρώ πως κυκλοφόρησαν έναν πολύ δυνατό δίσκο. Έκανα και μια συνέντευξη με τον τραγουδιστή τους και ο τύπος φαίνεται πολύ ψαγμένος.
Υπήρχε μια επικοινωνία από πριν λόγω του ότι γνωρίζονται και με τους Eternal Champion και μόλις άκουσα και τον δίσκο τους δεν το πολυσκέφτηκα να σου πως την αλήθεια. Είναι μια μπάντα που πραγματικά αξίζει και δεν είναι τύποι «πουθενάδες» που άκουσαν δυο μπάντες και παίζουν αυτό που παίζουν. Ο τραγουδιστής τους είναι όντως πολύ χωμένος στο underground. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να κάνεις αμέσως την κίνηση και να προλαβαίνεις καταστάσεις.
Ποιά μπάντα ονειρεύεσαι να φέρεις αλλά χρειάζεται κάποιου είδους υπέρβαση για να συμβεί κάτι τέτοιο.
Δυστυχώς οι μπάντες που ονειρεύομαι να φέρω δεν χρειάζεται κάποιου είδους υπέρβαση από εμένα...
Κάτσε περίμενε πριν απαντήσεις και επειδή θα σε ρωτούσα πιο μετά, φαντάζομαι πως αναφέρεσαι στους Cirith Ungol και τους Heavy Load, έτσι δεν είναι;
Ε ναι. Οποιοσδήποτε είναι στον χώρο και ασχολείται, αυτά τα δυο συγκροτήματα θέλει να δει κάποια στιγμή. Δεν γίνεται όμως, δυστυχώς.
Τι συμβαίνει όμως πραγματικά με αυτές τις μπάντες;
Οι Cirith Ungol δεν απαντάνε καν.
Μα που είναι ο Tim ο Baker;
Είναι εκεί που είναι (γέλια). Σου απαντάει, σου κάνει like σε post στο facebook, αλλά όταν του λες θέλω να παίξεις στο UTH σε συνδέει με Κάιρο. Θα σου πω κάτι, για να το καταλάβει και ο κόσμος. Είχα προτείνει στον Tim Baker πέρσι που θα παίζαμε στο warm-up show με τους Finger Of Scorn, την tribute μπάντα που έχουμε στους Cirith, να του πληρώσω τα εισιτήρια για να έρθει να μας δει και να πιούμε μια μπύρα. Ούτε καν να βγει να τραγουδήσει μαζί μας, απλά να δει πόσο πολύ τους αγαπάμε και ειλικρινά δεν είχα κανένα πρόβλημα να το εντάξω τα έξοδα στο festival γιατί σου είπα πως κάποια πράγματα τα κάνω γιατί μπορώ και έχω την δυνατότητα να κάνω ακόμα κάποιες λίγες τρέλες. Οπότε αυτό που του πρότεινα ήταν απλά να έρθει, να μας δει, να κάτσει να υπογράψει αυτόγραφα με τον κόσμο και να πιούμε μια μπύρα και να τα πούμε πόσο πολύ τους αγαπάμε, έχοντας στο μυαλό μου πως αν τον καταφέρω και τον φέρω και δει πόσο πολύ γουστάρει ακόμα ο κόσμος την μουσική τους, ίσως να τον συγκινούσε η όλη φάση και να το ξανασκεφτόταν. Ε που λες, ούτε καν μου απάντησε. Ενώ αν του γράψεις κάτι άσχετο θα σου απαντήσει, όταν το πράγμα γυρνάει στο συγκρότημα και την πιθανότητα επανασύνδεσης, τότε υπάρχει μια άρνηση και νομίζω πως έχει να κάνει με την πίκρα που νιώθει για το πώς εξελίχτηκαν τα πράγματα για αυτούς. Πάντως τον καταλαβαίνω γιατί αντιδρά έτσι. Ξέρει πως αν μπει στη διαδικασία να το συζητήσει δεν θα βρει λόγο για να μην το κάνει. Το γεγονός όμως πως δεν θέλει να κάνει κάτι τέτοιο ξανά είναι και ο λόγος που δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να το συζητήσει.
Κατανοητό για τους Cirith Ungol. Με τους Heavy Load τι παίζει;
Δεν νομίζω πως θα γίνει ποτέ. Τα λεφτά που τους έχουν τάξει από το Sweden Rock είναι αμύθητα. Οπότε από ότι έχω καταλάβει δεν τους απασχολούν τα χρήματα και δεν μιλάμε για Up The Hammers και Keep It True καν. Τους θέλει το Sweden Rock που είναι από τα μεγαλύτερα Ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Από την στιγμή που δεν παίζουν εκεί, δεν νομίζω πως έχουμε καμία τύχη οι υπόλοιποι.
Λοιπόν με λίγα λόγια θέλω να μας περιγράψεις κάποιους από τους πρωταγωνιστές και ας ξεκινήσουμε με τον «καρχαρία» Mark Shelton.
Καταρχάς δεν είμαι σε θέση να κρίνω εγώ τον Mark. Οτιδήποτε και αν πω δεν θα είμαι αντικειμενικός γιατί έχουμε μια σχέση ετών η οποία ξεκίνησε το 2000. Το γεγονός πως όταν είχαμε πάει στην Αμερική να τους δούμε όταν και θα έπαιζαν στο Classic Metal Festival και μας φιλοξένησε στο σπίτι του χωρίς να μας ξέρει καν, νομίζω ότι λέει πολλά από μόνο του. Εμείς απλά του είχαμε στείλει ένα e-mail πως θα ερχόμασταν από Ελλάδα να τους δούμε γιατί ήμασταν τρελαμένοι με Manilla Road και αυτός προθυμοποιήθηκε να μας φιλοξενήσει 2-3 μέρες στο σπίτι του και μετά να ταξιδέψουμε όλοι μαζί για 12 ώρες μέχρι το Michigan για το φεστιβάλ όπου και περάσαμε καταπληκτικά. Νομίζω πως ήταν κάποιες από τις ωραιότερες εμπειρίες της ζωής μου. Αυτό όλο μετατράπηκε σε μια πολύ δυνατή φιλία. Έχουμε παίξει πάρα πολλές φορές μαζί, έχουμε κάνει περιοδεία στην Ευρώπη με τους Manilla, οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν είναι μια σχέση promoter προς μπάντα, αλλά περισσότερο μια σχέση αδερφική (γέλια).
Ο «τύραννος» Harry Conklin; Έχουν ακουστεί διάφορες ιστορίες...
Είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση ατόμου με τεράστιο καλλιτεχνικό εκτόπισμα, Ίσως ο κορυφαίος τραγουδιστής στον πλανήτη αυτή την στιγμή και είναι μοναδική εμπειρία να τον δεις να εμφανίζεται ζωντανά.
Ok, σεβαστό. Ο Keny Powell από Omen πρέπει να είναι παλικάρι από τα λίγα...
Καλά και αυτός δεν παίζεται. Είχε συμμετάσχει και στον πρώτο δίσκο των Battleroar το 2003 και έχουμε πλέον μια σχέση αντίστοιχη με αυτή που έχω αναπτύξει με τον Mark. Έχουμε περάσει πολλά, έχουμε παίξει μαζί, έχουμε πιει παρέα, τι να σου λέω τώρα. Αυτός ήταν και ο λόγος που έφτιαξα το αυτό το line-up φέτος στο επετειακό UTH. Ήθελα να φέρω πάλι κοντά αυτή την οικογένεια. Ανθρώπους δηλαδή που συναναστρεφόμαστε χρόνια και με τους οποίους μάζεψα για να παίξουμε όλοι μαζί παρέα στο ίδιο φεστιβάλ.
Από τις συναναστροφές σου με όλες αυτές τις μπάντες, ποιές είναι οι διαφορές στην νοοτροπία και την συμπεριφορά που έχεις εντοπίσει;
Κοίτα, με τους Ευρωπαίους δεν υπάρχει πρόβλημα και συνεννοείσαι πολύ εύκολα, γιατί ζεις στην ίδια ήπειρο και δεν έχουν γενικά παραξενιές. Με τα αμερικάνικα συγκροτήματα ίσως αντιμετωπίσεις κάποια θέματα γιατί έχουν κάποιους μύθους και κάποιες φοβίες ιδιαίτερες, οι οποίες βέβαια με λίγη κουβέντα ξεπερνιούνται. Για να σου θέσω κάποιο παράδειγμα κάποια από αυτούς φοβούνται να πετάξου μέσω Κωνσταντινούπολης γιατί έχουν ακούσει πως εκεί υπάρχουν τρομοκράτες. Έχουν θέματα με την ασφάλεια γενικότερα, πχ.. πάλι κάποιοι είχαν εκφράσει προβληματισμό κάποια στιγμή λόγω των επεισοδίων που γινόντουσαν στην Αθήνα. Δεν τους κατηγορώ βέβαια και πως θα μπορούσα άλλωστε, όταν τα media της χώρας τους τους ποτίζουν το κεφάλι με διάφορες ανακρίβειες και υπερβολές;
Υπήρξαν κάποια περίεργα σκηνικά που συνέβησαν όλα αυτά τα χρόνια;
Περίεργα δεν ξέρω αν είναι αλλά θα σου κάποια που είναι ενδεικτικά του τι μπορεί να συμβεί σε ένα τέτοιο φεστιβάλ. Το 2009 που θα ερχόντουσαν οι Titan Force, λόγω ενός προβλήματος με την πιστωτική κάρτα, ενώ εμείς νομίζαμε πως είχαμε κλείσει τα αεροπορικά εισιτήρια, όταν πήγε το συγκρότημα στο αεροδρόμιο για να έρθουν τους είπαν πως δεν υπήρχε κράτηση στο όνομά τους. Όλα αυτά δυο μέρες πριν το φεστιβάλ. Με πήραν τηλέφωνο λοιπόν και τους είπα «ok, βγάλτε εισιτήριο και ελάτε και τα βρίσκουμε». Δεν ξέρω αν πρέπει να πω το πόσο κόστισαν τα εισιτήρια της τελευταίας στιγμής, αλλά εκεί που το φεστιβάλ ήταν το πιο κερδοφόρο από όσα είχα κάνει, ξαφνικά βρεθήκαμε να μπαίνουμε μέσα... τρελά (γέλια). Τώρα τι να σου λέω, νομίζω πως πρέπει να κόστισε γύρω στα 2000 ευρώ το άτομο, αλλά δεν μπορούσα να μην τους φέρω να τους δει ο κόσμος. Αυτό το λάθος με είχε συγκλονίσει τότε και πλέον είμαι πάρα πολύ προσεκτικός με αυτού του είδους τα ζητήματα.
Πάλι στο ίδιο φεστιβάλ λόγω μιας απεργίας των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας είχε ακυρωθεί η πτήση για κάποιο συγκρότημα και φαντάσου επειδή έπαιζα με τους Dexter Ward στο warm-up το έμαθα όταν γύρισα σπίτι το βράδυ και έπρεπε να κάτω να ψάξω να βρω τις πιο οικονομικές εναλλακτικές πληρώνοντας έξτρα χρήματα γιατί δεν μπορούσαμε να ακυρώσουμε τις πτήσεις που δεν είχαν πραγματοποιηθεί. Γενικά υπάρχουν διάφορα γεγονότα που έχουν συμβεί και περισσότερο έχουν να κάνουν με το άγχος της όλης διοργάνωσης και της αντιμετώπισης έκτακτων καταστάσεων, Βέβαια κοιτώντας τώρα πίσω τα θυμάμαι και γελάμε, αλλά όταν συνέβησαν πέρασα δύσκολες στιγμές. (γέλια)
Αν μπορούσες να το οριοθετήσεις πόσο οπαδικά και πόσο επαγγελματικά το βλέπεις το πράγμα, τι ποσοστό θα το έβαζες; Κάποιοι λένε πως ίσως να μην συνδυάζονται αυτά τα δύο, αλλά θεωρώ πως εσύ μάλλον το έχεις καταφέρει.
Στον τρόπο που τρέχεις το φεστιβάλ και στα οικονομικά πρέπει να είσαι 100% επαγγελματίας. Εδώ δεν χωράνε εκπτώσεις αν θες να μπορέσεις να σταθείς και να βγάλεις ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Ακόμα και στο λάθος σου, θα πρέπει να έχεις το budget να τρέξεις και να το διορθώσεις. Δεν νοείται να αφήσεις απλήρωτο συγκρότημα και έτσι χτίζεται και η φήμη του φεστιβάλ. Όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξε ένας άνθρωπος που θα πει κακή κουβέντα και τα όποια λάθη μας τα πληρώσαμε μέχρι τέλους. Το θέμα του οπαδισμού υπάρχει βέβαια και έχει σχέση με το να κάνεις και πράγματα που θες και σου αρέσουν αλλά να έχουν και μια λογική. Αν είναι να καταστραφείς οικονομικά ο καθένας μπορεί, οπότε αυτό που χρειάζεται είναι ένας συνδυασμός που λες και εσύ αυτών των δυο.
Υπήρξε ποτέ κάποια στιγμή που σκέφτηκες πως ίσως θα ήθελες να το σταματήσεις όλο αυτό; Που να είπες για τον Χ ή Ψ λόγο δεν ξέρω αν θα το τρέξω πάλι την επόμενη φορά;
Αυτό που κάνω το αγαπάω πάρα πολύ. Αν εξαιρέσω το κομμάτι της οικογένειάς μου, των παιδιών και της γυναίκας μου, το UTH σε μουσικό επίπεδο είναι η χαρά της ζωής μου. Δεν έχει να κάνει καθαρά με την μουσική αυτή καθεαυτή, αλλά με την οικογένεια που έχει δημιουργηθεί γύρω από το φεστιβάλ. Έχω τόσους φίλους που έρχονται κάθε χρόνο στο φεστιβάλ τους οποίους ανυπομονώ να τους δω. Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει, το φεστιβάλ μπορεί να τελειώνει το Σάββατο, αλλά κάποιοι μένουν μέχρι Δευτέρα ή Τρίτη και βγαίνουμε. Υπάρχει μια παράδοση και κάθε Κυριακή βγαίνουμε με τα συγκροτήματα που έχουν μείνει εδώ και πάμε και τρώμε. Είναι δηλαδή όλο αυτό το πράγμα μια οικογένεια που δεν διανοούμαι να την αφήσω, γιατί έχουμε χτίσει με πολύ κόσμο μια σχέση ετών και περνάμε καλά αυτό το τριήμερο. Δεν έχει να κάνει μόνο με τη μουσική αλλά και με τους ανθρώπους που στηρίζουν όλο αυτό το πράγμα. Δεν θέλω και δεν μπορώ να το σταματήσω αυτό γιατί είναι η ζωή μου ολόκληρη.
Ερώτηση γιατί δεν το έχω καταλάβει ακριβώς. Τι θα παίξει με τις μάρκες (tokens) που ανακοίνωσες; Θα πρέπει οπωσδήποτε να προμηθεύεται ο κόσμος ή θα εξακολουθεί να μπορεί να αγοράζει και με φυσικό χρήμα τα ποτά του;
Καλά που την έκανες την ερώτηση αυτή. Λοιπόν, αυτό θα συμβεί πρώτη φορά φέτος και για να γίνεται καλύτερος έλεγχος στα μπαρ από εμάς, αλλά και για να βελτιώσουμε τον χρόνο εξυπηρέτησης, καθώς το Κύτταρο θα είναι γεμάτο, οπότε δεν θέλουμε ο κόσμος να έχει μεγάλο διάστημα αναμονής. Δίνουμε και κάποια προνόμια με την προπώληση (σ.σ.: η οποία έληξε στις 20/2- η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε λίγες μέρες νωρίτερα), ενώ φέτος για πρώτη φορά θα προσφέρουμε και φαγητό κάτι που είναι πολύ συνηθισμένο στα festival του εξωτερικού. Επειδή τα συγκροτήματα είναι πάρα πολλά και πολύ ενδιαφέροντα, δεν θέλω ο κόσμος να αναγκάζεται να χάνει κάποια προκειμένου να βγαίνει έξω για να φάει. Για αυτό τον λόγο θα προσφέρουμε και φαγητό μέσα -είναι ένας λόγος που πλήρωσα για να αναλάβουμε και το μπαρ- και θα έχουμε πάρα πολύ καλές τιμές. Δηλαδή με 25 ευρώ θα αγοράζεις 10 tokens οπότε θα σου έρχεται η μπύρα 2,5 ευρώ.
Θέλουμε ο κόσμος να περάσει καλά και προσπαθούμε να μεγιστοποιήσουμε τον βαθμό που θα περάσει καλά. Αυτός είναι και ο λόγος που θελήσαμε να του τα προσφέρουμε όλα στο χώρο σε πολύ ανταγωνιστικές τιμές. Αν ικανοποιήσει τον κόσμο θα έρθει και την επόμενη χρονιά. Τον κόσμο που πληρώνει εισιτήριο δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις. Δεν θα το σεβαστείς μια φορά, δεν θα τον σεβαστείς δεύτερη, στην τρίτη θα σου γυρίσει την πλάτη. Για εμάς πάντα το Α και το Ω ήταν αυτό, ο σεβασμός δηλαδή στον κόσμο που έρχεται και για αυτό προσπαθούμε να του δώσουμε ότι καλύτερο μπορούμε.
Τι σημαίνει για εσένα η εμφάνιση των Battleroar με όλα τα line-up;
Οι Battleroar ήταν η ζωή μου μουσικά. Όσο έχω αγαπήσει αυτό το συγκρότημα δεν έχω αγαπήσει τίποτα άλλο, μουσικά μιλώντας. Ο τρόπος που έφυγα ήταν λίγο περίεργος και πάντα είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου να κάνουμε κάτι ώστε να χαιρετίσω όλους αυτούς τους ανθρώπους που αγάπησαν το συγκρότημα on stage. Επειδή ακριβώς είχα φύγει κάπως ξαφνικά, έκανα αυτή την πρόταση σε όλους, και στα αρχικά μέλη των Battleroar που και αυτοί είχανε χαθεί με τα χρόνια, ώστε σε αυτό το φεστιβάλ να δείξουμε τι ήταν αυτό το συγκρότημα από την αρχή μέχρι εδώ που έχουν φτάσει σήμερα. Νομίζω πως είναι κάτι πολύ όμορφο που θα παίξουμε στο warm up με τα πρώτα παιδιά που ξεκινήσαμε την μπάντα με το αρχικό line up, και στη συνέχεια με τα παιδιά που φτιάξαμε τους τρεις πρώτους δίσκους και που τελικά θα παρουσιαστεί και η τωρινή μορφή του συγκροτήματος. Για εμένα θα είναι ένα πολύ ωραίο κλείσιμο σε αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου.
Ας πάμε και λίγο στους Dexter Ward τώρα. Πως είναι τα πράγματα με το συγκρότημα; Ετοιμάζετε κάτι; Από όσο έχω δει θα κυκλοφορήσετε ένα split μαζί με τους Black Soul Horde.
Τα πράγματα με τους Dexter Ward είναι μαγικά! (γέλια) Έχει ξεκάθαρα να κάνει με το ότι η μπάντα χτίστηκε εξ αρχής από ανθρώπους οι οποίοι είναι απίστευτοι χαρακτήρες. Ήταν φίλοι μου, ήξερα πως ταιριάζανε τα χνώτα μας και έχουμε μια σχέση η οποία είναι κάτι παραπάνω από συγκρότημα. Περνάμε καλά μαζί, το οποίο είναι κάτι το οποίο δεν βρίσκεις εύκολα σε συγκροτήματα. Δεν έχει ειπωθεί ποτέ δεύτερη κουβέντα, οπότε υπάρχει μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα και το μόνο που μας απασχολεί είναι πως θα κάνουμε καλύτερη μουσική. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζουμε ένα split EP με τους Black Soul Horde, όπως είπες, κάναμε μια διασκευή στο "Running From The Law" των Riot για ένα tribute που θα κυκλοφορήσει σύντομα και έχουμε έτοιμα και τα τραγούδια για τον δίσκο, ο οποίος ελπίζω να ηχογραφηθεί κάποιο στιγμή το καλοκαίρι και να κυκλοφορήσει Οκτώβρη-Νοέμβρη του 2015 από την No Remorse Records.
Ωραία, για να κλείσουμε σιγά σιγά, αν σου ζητούσα να μου πεις τις 5 αγαπημένες σου μπάντες όλων των εποχών, ποιές θα ήταν;
Iron Maiden, Manowar, Manilla Road, Cirith Ungol και Warlord.
Οι 5 σύγχρονες μπάντες που θεωρείς ικανες για μεγάλα πράγματα;
Οι αδικοχαμένοι Powervise είναι μια από αυτές και την βάζω στην λίστα γιατί θεωρώ πώς ήταν ένα συγκρότημα που θα μπορούσε να φτάσει στο επίπεδο μεγαλείου metal συγκροτημάτων των ‘80s. Από Ελληνικά έχω τρέλα με Sacral Rage και Wardance και θα βάλω και δυο μπάντες από Αμερική μεριά, τους Eternal Champion και τους Visigoth οι οποίες θα εμφανιστούν στο επόμενο UTH.
Ωραία, κλείνοντας αυτή την κουβέντα θα ήθελα να σε ρωτήσω πώς βλέπεις κινήσεις όπως η δημιουργία της λέσχης Metal Union στο Αγρίνιο, που με κινήσεις όπως το να φέρει τους Enforcer και τους Portrait προσπαθεί να βάλει την επαρχία στον χάρτη, όχι ανταγωνιστικά προς την Αθήνα, αλλά θέλοντας κυρίως να πει «είμαστε και εμείς εδώ».
Τέτοιες κινήσεις είναι ό,τι καλύτερο για τον χώρο. Τρέφω μεγάλη εκτίμηση για τα παιδία της λέσχης όπως και για εκείνα της Θεσσαλονίκης και του Excalibur metal club, παρότι αυτοί δεν ασχολούνται συναυλιακά. Η αυτό-οργάνωση είναι το πολύ σημαντική και αυτό που λέω πάντα, αυτό που έκανα και εγώ δηλαδή είναι ότι δεν χρειάζεται να κάθεσαι να γκρινιάζεις για τις διοργανώσεις. Αν δεν σου αρέσει κάτι, άλλαξε το. Καλή είναι η κριτική, καλό είναι να καθόμαστε στον καναπέ και να λέμε το κοντό και το μακρύ μας, αλλά το θέμα είναι τι μπορείς να κάνεις εσύ ο ίδιος. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου και αυτό έχουν κάνει και τα παιδιά εκεί πέρα, Παρότι με ισχνά μέσα, παρότι είναι σε μια πόλη η οποία δεν έχει αεροπορική σύνδεση και που έχει δύσκολη πρόσβαση, βλέπεις ότι προσπαθούνε και δεν μπορείς να μην πεις ένα μεγάλο μπράβο σε αυτούς τους ανθρώπους, όπως επίσης και στα παιδιά του Excalibur που έχουν φτιάξει έναν χώρο στη Θεσσαλονίκη που είναι ο παράδεισος του μεταλλά. Μόνο συγχαρητήρια λοιπόν έχω να δώσω και μακάρι να ακολουθήσουν και άλλοι.
Λοιπόν, Μανώλη, κάπου εδώ θα κλείσουμε αυτή την κουβέντα. Αν έχεις να προσθέσεις το λες και εμείς τα λέμε στις 5, 6 και 7 Μαρτίου στο επετειακό για τα 10 χρόνια Up The Hammers.
Ευχαριστώ πάρα πολύ το Rocking.gr για την στήριξή του όλα αυτά τα χρόνια, πάντα ήταν εκεί έχω να το λέω και φυσικά το μεγαλύτερο ευχαριστώ πάει στον κόσμο που έχει στηρίξει το φεστιβάλ από την πρώτη χρονιά. Όπως λέω πάντα, το φεστιβάλ δεν είμαι εγώ. Εγώ είμαι απλά ο ενδιάμεσος. Το φεστιβάλ είναι ο κόσμος που αγοράζει το εισιτήριο.
Ο Μανώλης Καραζέρης είναι ο άνθρωπος πίσω από το Up The Hammers Festival, το οποίο φέτος κλείνει τα 10 χρόνια ζωής και έχει καθιερωθεί πλέον ως ένα από τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά φεστιβάλ του underground χώρου και μνημονεύεται πλάι σε ονόματα όπως το περίφημο Keep It True. Επικοινωνήσαμε λοιπόν μαζί του σε μια προσπάθεια να καταλάβουμε ποιό είναι το μυστικό της επιτυχίας του όλου εγχειρήματος, λεπτομέρειες σχετικά με το διαδικαστικό κομμάτι αλλά και να μάθουμε τι νιώθει πως έχει καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια. Προσπαθήσαμε να κρυφοκοιτάξουμε για λίγο και στα παρασκήνια αυτής της σημαντικής διοργάνωσης και να μάθουμε κάποιες ιστορίες οι οποίες φαινομενικά δεν απασχολούν το κοινό, αλλά είναι ενδεικτικές του τι μπορεί να πάει στραβά τελευταία στιγμή και πόση ψυχραιμία χρειάζεται για να διαχειριστείς τέτοιες καταστάσεις.
Αν και αφορμή λοιπόν στάθηκε το επετειακό Up The Hammers το οποίο θα λάβει χώρα στις 5, 6 και 7 Μαρτίου στο Κύτταρο, η συζήτηση με τον Μανώλη περιλάμβανε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα γύρω από το festival, ιστορίες σχετικές με κάποιους από τους πρωταγωνιστές του, αλλά κυρίως συνειδητοποιήσαμε πως το UTH είναι κάτι παραπάνω από ένα event. Η κουβέντα πέρα από διασκεδαστική όταν είχε να κάνει με τους μουσικούς ήταν και αρκετά διαφωτιστική σχετικά με τους κανόνες που διέπουν τέτοιου είδους οργανώσεις και τους κίνδυνους που κρύβονται. Το πιο σημαντικό όμως που αποκομίσαμε ήταν πως το Up The Hammers festival είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό event. Διαβάστε παρακάτω τους λόγους που οδηγηθήκαμε σε αυτό το συμπέρασμα.
Ας ξεκινήσουμε Μανώλη με το επετειακό του πράγματος. Το Up The Hammers Festival φέτος κλείνει 10 χρόνια! Όπως και να το κάνουμε είναι πολλά. Πόσο μάλλον αν αναλογιστούμε πως τα mainstream rock φεστιβάλ της χώρας μας έχουν αλλάξει πλέον χαρακτήρα, ενώ υπήρξαν και χρονιές που δεν έγιναν. Ποιές είναι οι πρώτες σκέψεις που σου έρχονται στο μυαλό;
Είμαι χαρούμενος εξαρχής. Νομίζω πως έχω καταφέρει να βάλω την Ελλάδα στον χάρτη του underground, καθώς καταλαβαίνεις πως δεν μιλάμε για περισσότερα πράγματα, και πλέον ένα από τα ισχυρά φεστιβάλ της Ευρώπης είναι και το Up The Hammers. Αν μπορείς να πεις πως έχει κάνει κάτι αυτό το φεστιβάλ είναι πως έχει μπορέσει και καθιερωθεί δίπλα σε ονόματα όπως το Keep It True και το Headbangers Open Air σαν σημείο αναφοράς για τις μπάντες του underground χώρου. Νομίζω πως θεωρείται πολύ καλό να το συμπεριλάβεις στο βιογραφικό σου μια εμφάνιση στο UTH, κάτι που φαίνεται και από το πόσα συγκροτήματα στέλνουν αιτήσεις για να παίξουν και γενικά το feedback που έχει το φεστιβάλ.
Ναι, νομίζω πως είναι κατανοητό αυτό που λες και φαίνεται πως υπάρχει μεγάλη και ολοένα αυξανόμενη κινητικότητα γύρω από το φεστιβάλ. Βλέπουμε κάθε χρόνο ανθρώπους από το εξωτερικό να ταξιδεύουν στην χώρα μας για αυτό τον λόγο, ενώ και εσύ ανακοινώνεις μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης πως η ζήτηση για εισιτήρια από τους ξένους πολλές φορές ξεπερνάει αυτή των Ελλήνων. Τι ποσοστό του κοινού είναι ξένοι;
Αυτό που μπορώ να σου πω σίγουρα είναι πως το μισό κοινό που επισκέπτεται το UTH αποτελείται από επαρχία και εξωτερικό. Πιστεύω πως, χοντρικά, ένα τριάντα τοις εκατό είναι από το εξωτερικό. Βέβαια φέτος στο επετειακό UTH ίσως να είναι και οι μισοί. Έγινε γενικά πολύ μεγάλος ντόρος για το φεστιβάλ. Το γεγονός πως οι Ευρωπαίοι έχουν κουλτούρα να αγοράσουν το εισιτήριο πιο νωρίς είχε μάλιστα ως αποτέλεσμα πάρα πολύς κόσμος να έχει μείνει δυστυχώς απ’ έξω, στην λογική «έλα μωρέ τώρα θα βρούμε όταν έρθει η ώρα». Προσπαθώ να εξυπηρετήσω όσους μπορώ στο μέτρο το δυνατό. Τις τελευταίες μέρες έχουμε μερικές ακυρώσεις από κάποιους που κλείσανε από το εξωτερικό και που τελευταία στιγμή τους προέκυψε απρόοπτο γεγονός σε επίπεδο εργασίας ή προσωπικών θεμάτων. Με την σειρά μου προσπαθώ να βοηθήσω και να διοχετεύσω αυτά τα εισιτήρια σε ανθρώπους που έχουν στηρίξει όλα αυτά τα χρόνια το φεστιβάλ και που δεν πρόλαβαν να προμηθευτούν το δικό τους. Αυτό το ποσοστό, ότι δηλαδή οι μισοί και ίσως περισσότεροι προέρχονται από το εξωτερικό, οφείλεται καθαρά στην νοοτροπία του ελληνικού κοινού που δεν προαγοράζουν το εισιτήριό τους.
Πάντως εσύ τους προειδοποιείς. «Τρέξτε, προλάβετε, τελειώνουν», είχες γράψει κάποια στιγμή εδώ και πολύ καιρό...
Φέτος θέλω να τους δώσω να καταλάβουν πως δεν θα είναι σαν άλλες χρονιές που ερχόντουσαν στην πόρτα και προμηθεύονταν το εισιτήριο, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν πλέον άλλα να διαθέσουμε. Θέλω να καταλάβεις πάντως πως δεν κατηγορώ τον κόσμο, απλά λέω πως έχουμε μάθει σε αυτή την νοοτροπία. Φαντάσου δηλαδή πως το UTH όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανε προπώληση. Τα εκατό εισιτήρια του διημέρου έφευγαν με τα χίλια ζόρια. Οπότε όταν έρχεσαι φέτος και του λες πως τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί 8 μήνες πριν παθαίνει ένα πολιτισμικό σοκ. (γέλια)
Οπότε με βάση τα παραπάνω, αυτό που συνειρμικά σκέφτομαι είναι πως όταν υπάρχει μεγάλη ζήτηση, το λογικό είναι να προσπαθήσεις να το εκμεταλλευτείς και να αυξήσεις την προσφορά. Αυτό που θέλω να πω λοιπόν είναι πως το φεστιβάλ έχει μεγαλώσει πάρα πολύ. Κοιτούσα τα headliners της πρώτης χρονιάς και μετά από 6 χρόνια εμφανίζονται τριτο-τέταρτα. Ο κόσμος κάνει sold-out το event από τον Οκτώβρη… υπάρχουν σκέψεις να πάς σε έναν μεγαλύτερο χώρο ώστε να δοθεί η ευκαιρία σε περισσότερο κόσμο να παρακολουθήσει και τα έξτρα έσοδα να σου δώσουν την ικανότητα να προσεγγίσεις και μεγαλύτερα ονόματα ίσως;
Δεν είναι καταρχάς στην ατζέντα μας να βάλουμε πιο μεγάλα συγκροτήματα. Το φεστιβάλ δεν έχει να κάνει με τις «mainstream» μπάντες, οι οποίες θα κάνουν headline show στην Αθήνα και θα πουλήσουν 800 εισιτήρια. Το UTH προσπαθεί να μαζέψει ένα κοινό που θα δίνει προτεραιότητα στην κουλτούρα του φεστιβάλ και όχι σε αυτό καθεαυτό το γκρουπ που θα έρθει. Αυτό που θέλουμε να δώσουμε στον κόσμο να καταλάβει είναι πως εμείς δεν πουλάμε συγκροτήματα. Προσπαθούμε να χτίσουμε ένα event στο οποίο ο κόσμος θα περνάει καλά από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν θα γίνει ποτέ προσωποκεντρικό, δηλαδή να βάλουμε ένα μεγάλο και καλό συγκρότημα -ίσως και εκτός χώρου- τύπου Grave Digger π.χ. και να βάλεις από κάτω κάμποσα άγνωστα ονόματα, ώστε να σου κάνουν μόνο εισιτήρια οι headliners. Εμείς θέλουμε όλη η μέρα να έχει μια ροή με πολύ καλά συγκροτήματα και ο κόσμος να εμπιστευτεί το event.
Ξέρουμε τι συγκροτήματα θέλουμε να φέρνουμε και θέλουμε ο κόσμος να μας εμπιστευτεί. Τώρα δηλαδή που θα βγάλουμε τα εισιτήρια για του χρόνου, το line-up δεν θα έχει ολοκληρωθεί, αλλά ο κόσμος ξέρει τι να περιμένει και τι είδους μουσική θα ακούσει. Προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα φεστιβάλ που θα έχει από την αρχή μέχρι το τέλος ισότιμα μέλη και ισότιμα συγκροτήματα, εννοώντας την ποιότητα. Το ποιος θα παίξει που και πόση ώρα θα έχει ξεκάθαρα να κάνει με την παρουσία τους στον χώρο και την αναγνωρισιμότητά τους. Δεν θέλουμε για κανέναν λόγο δηλαδή να φέρουμε ένα πολύ γνωστό όνομα και να χαλάσουμε εκεί όλο το budget με αποτέλεσμα τα υπόλοιπα συγκροτήματα να είναι τρίτης διαλογής. (γέλια) Θέλουμε κάθε χρόνο να κάνουμε ένα event που θα είναι από την αρχή μέχρι το τέλος ενδιαφέρον.
Να το πιάσουμε όμως και λίγο από την αρχή το θέμα. Πώς πήρες λοιπόν την απόφαση πριν δέκα χρόνια να φτιάξεις αυτό το φεστιβάλ; Είχες προηγουμένως κάποια εμπειρία ή το ξεκίνησες από μηδενική βάση;
Η όλη ιδέα προέκυψε παρακολουθώντας αλλά φεστιβάλ και παίζοντας στο Keep It True Festival όταν ήμουνα ακόμα στους Battleroar και είχαμε εμφανιστεί στο δεύτερο KIT, συγκεκριμένα στο warm-up show. Ένιωσα όλο αυτό το vibe, όλη αυτή την καταπληκτική ατμόσφαιρα και την αίσθηση της οικογένειας του underground και αμέσως σκέφτηκα να κάνω κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα. Κάτι τέτοιο βέβαια ήταν δύσκολο να γίνει, γιατί εδώ πέρα δεν υπάρχουν αντίστοιχοι χώροι. Είμαστε ένα φεστιβάλ που γίνεται σε πόλη ενώ αυτά του εξωτερικού γίνονται σε χωριά, έχουν άπλα και χώρους με κόσμο να δουλεύει εκεί και να ενισχύεται έτσι η τοπική κοινωνία. Εδώ εμείς είμαστε εντελώς απρόσωποι. Απλά πας σε ένα venue δίνεις ένα ενοίκιο, παίρνει το «οκ» και προχωράς, οπότε δεν γίνεται να χτίσεις την ίδια ατμόσφαιρα. Αυτό που προσπάθησα ήταν, αυτό που σου είπα και στην αρχή, να γίνει δηλαδή ένα σημείο αναφοράς για την Ελλάδα και πως το underground ζει εδώ μέσω του UTH. Πως ο τρόπος που θα μπορέσει ένα συγκρότημα που να παρουσιάσει σωστά την δουλειά του σε αυτόν τον πυρήνα του κόσμου που ασχολείται με το underground heavy / epic / power metal, είναι μέσω του δικού φεστιβάλ.
Πόσο κόπο χρειάζεται για να τρέξει ένα τέτοιο event στο οποίο παίρνουν μέρος τόσα συγκροτήματα;
Για το επετειακό η δουλειά έχει ξεκινήσει εδώ και δυο χρόνια γιατί προσπαθούσα να φτιάξω ένα ονειρικό line-up και για εμένα αλλά και για τον κόσμο που θα το παρακολουθούσε. Συνήθως δεν ξεκινάει τόσο νωρίς αλλά σε ολόκληρη την χρονιά που τρέχει έχεις πράγματα να ασχολείσαι. Δηλαδή θέλει τουλάχιστον δυο με τρεις ώρες την ημέρα καθημερινά που θα αφορά ανταλλαγή επικοινωνίας κυρίως, αλλά και ψάξιμο για τα νέα ονόματα που κυκλοφορούν στον χώρο. Γενικά έχει πάρα πολύ δουλειά και όσο πλησιάζει ο καιρός του event όλο και περισσότερη, αλλά δεν παραπονιέμαι γιατί είναι κάτι που το κάνω με τόση χαρά, που όλο αυτό με γεμίζει 100% και με κάνει ευτυχισμένο.
Φαντάζομαι αρχικά κάποιοι και κυρίως τα συγκροτήματα ίσως ήταν επιφυλακτικά απέναντι σε κάποιον που από το πουθενά εμφανίστηκε και τους έλεγε ελάτε να παίξετε στην Ελλάδα, έτσι δεν είναι;
Σε αυτό με βοήθησαν πάρα πολύ οι συναυλίες που είχα κάνει στο εξωτερικό με τους Battleroar. Το internet εκείνη την εποχή δεν ήταν αυτό το πράγμα που έχουμε σήμερα όπως καταλαβαίνεις, οπότε οι γνωριμίες που έκανα παίζοντας έξω ήταν σημαντικές. Σκέψου πως τα ονόματα του πρώτου UTH είναι συγκροτήματα με τα οποία έχουμε παίξει παρέα όταν δίναμε συναυλίες με τους Battleroar στην Ευρώπη. Εκεί γνώρισα κάποιους πρώτους ανθρώπους και είδα συγκροτήματα τα οποία μου άρεσαν πάρα πολύ και βλέποντας το πόσο ενδιαφέρουσα ήταν η σκηνή, για τα δικά μου γούστα τουλάχιστον, σκέφτηκα γιατί να μην τα φέρω όλες αυτές τις μπάντες στην Ελλάδα κάποια στιγμή να τις δει ο κόσμος.
Οπότε αυτό που με βοήθησε εξαρχής ήταν πως δεν έστελνα ένα απρόσωπο e-mail ως ένας άγνωστος που προσκαλούσα κόσμο να έρθει να παίξει σε ένα φεστιβάλ που έκανα στην Ελλάδα, αλλά ως ο Μανώλης που είχαμε πιει μια μπύρα μαζί πριν από δυο μήνες. Άρα είχαν μια εικόνα για το ποιος είμαι. Με βοήθησε πάρα πολύ αυτό και στην διοργάνωση γιατί παίζοντας στο εξωτερικό είδα πως λειτουργούσε το πράγμα, αλλά ταυτόχρονα είχα σχηματίσει και μια εικόνα για το πώς θα χτίσω ένα budget ώστε να μην καταστραφώ και οικονομικά (γέλια). Δεν σου κρύβω βέβαια πως τα πρώτα χρόνια έχανα συνέχεια λεφτά...
Ναι, καταλαβαίνω. Πλέον όμως, όπως ανέφερες και πιο πριν, οι μπάντες στέλνουν mail και ζητάνε να παίξουν στο φεστιβάλ...
Ειδικά από το τρίτο UTH και μετά, από τη στιγμή που ξεκίνησε και η συνεργασία μου με την Music Box Productions, το φεστιβάλ μεγάλωσε πάρα πολύ. Το πρόβλημα το δικό μου όταν ξεκίνησα ήταν ότι δεν είχα ρευστότητα. Μια απλή δουλειά έχω, δεν είναι πως ήμουνα δηλαδή πλούσιος. Οπότε απλά προσπαθούσα να χτίσω ένα event με τα οικονομικά δεδομένα που είχα. Η Music Box, μπαίνοντας ως συνεργάτης, έφερε και τεχνογνωσία όσο αναφορά τον τρόπο διοργάνωσης για να γίνουν πιο επαγγελματικά τα event, αλλά επίσης βόηθησε με το να χρηματοδοτεί τις ιδέες που είχα και τις οποίες δεν μπορούσα να υλοποιήσω λόγω χρηματικών περιορισμών. Οπότε με αυτή την βοήθεια καταφέραμε να μεγαλώσουμε το φεστιβάλ σαν όνομα και να φτάσουμε πλέον στο σήμερα που πολλά συγκροτήματα στέλνουν τις προσφορές τους και εγώ να απαντάω.
Ο χαρακτήρας του φεστιβάλ είναι ξεκάθαρος και έχει να κάνει κυρίως με το παλιομοδίτικο heavy metal είτε αυτό έχει να κάνει με τα ιστορικά ονόματα τύπου Manilla Road και Titan Force, είτε με καινούριες μπάντες από όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Με ποιά λογική λοιπόν φτιάχνεις το line-up;
Πολύ καλή ερώτηση. Καταρχάς θέλω να σου πω πως όταν ξεκίνησε το φεστιβάλ δεν είχα στο μυαλό μου συγκροτήματα τύπου Manilla Road, Omen κλπ, δηλαδή ήθελα να αναδείξω τα νέα underground συγκροτήματα της Ευρώπης και δεν με απασχολούσε να βάλω στο φεστιβάλ τέτοιου είδους συγκροτήματα τα οποία είχαν αποδείξει το τι μπορούν να κάνουν και την αξία τους στον χώρο. Οπότε το φεστιβάλ τα δυο πρώτα χρόνια είχε εστιάσει σε αυτό, στην ανάδειξη δηλαδή νέων συγκροτημάτων. Αυτό σαν λογική αποδείχτηκε στην πορεία εντελώς λάθος γιατί ο κόσμος θέλει και ένα συγκρότημα στο line-up που ξέρει τι θα του δώσει, ξέρει τι θα δει και ξέρει πως θα διασκεδάσει και παράλληλα να τσεκάρει και τι έχεις εσύ να του προτείνεις...
Κάτι σαν όνομα «κράχτης» δηλαδή...
Ναι, αυτό χρειαζόταν. Αν πω πως κάτι έκανα λάθος είναι αυτό. Πως το πήρα πολύ πατριωτικά και είπα πως θα έχω μόνο τέτοιου είδους ανερχόμενα συγκροτήματα γιατί σκεφτόμουνα πως τα πιο μεγάλα ονόματα δεν έχουν ανάγκη να παίξουν σε ένα τέτοιου είδους φεστιβάλ σαν το δικό μου. Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο καθώς ο κόσμος θέλει την σταθερή του αξία και θέλει να πλαισιώσεις το «μεγάλο» όνομα με ότι καλύτερο κυκλοφορεί από καινούριες μπάντες. Και θεωρώ πως αυτή είναι και η συνταγή της επιτυχίας για τέτοιου είδους φεστιβάλ.
Ας περάσουμε λίγο και στα οικονομικά θέματα. Ποιό είναι το budget κάθε χρονιάς; Μετά τα πάγια έξοδα (εφορία, venue, προσωπικό) πώς επιμερίζεις το ποσό που θα πάει στα πιο βαριά ονόματα και αυτό που θα πάει για τα πιο άγνωστα συγκροτήματα.
Αυτό έχει να κάνει καθαρά με την εμπειρία και είναι κάτι που δεν διδάσκεται. Μαθαίνεις πάντα από τα λάθη σου και το γνωρίζεις πάντα αφού έχει τελειώσει ένα event. Τότε είναι που κοιτάς πίσω και βλέπεις που έδωσες ίσως παραπάνω από όσο έπρεπε και ποιους ίσως αδίκησες. Δεν θέλω να αναφέρω συγκεκριμένα νούμερα, αλλά για να έχει ο κόσμος μια εικόνα, θα σου πω πως το επετειακό UTH έχει έναν προϋπολογισμό γύρω στα 25 με 30 χιλιάδες ευρώ. Είναι ένα σημαντικό ποσό και ο λόγος που πήραμε και το μπαρ φέτος και επιζητούμε την στήριξη του κόσμου, γιατί ήταν κάτι που μας κόστισε πάρα πολύ, αλλά έχω την πολυτέλεια να μην με απασχολεί το εισπρακτικό αποτέλεσμα αρκεί να μην «μπαίνω μέσα» και αυτό συμβαίνει γιατί η Music Box Productions δεν με στηρίζει βάσει του κέρδους, αλλά λόγω του ότι έχουμε μια μακρόχρονη φιλία. Μπορώ λοιπόν να είμαι λίγο ονειροπόλος και να κάνω κάποια πράγματα που είναι εκτός λογικής, όπως ήταν το να κλείσω τους Ιάπωνες Blaze πέρσι και το οποίο ήταν καθαρά μια κίνηση οπαδική και δεν είχε καμία λογική από οικονομική άποψη. Ήταν απλά κάτι που προσωπικά ήθελα πολύ να κάνω.
Φαντάζομαι σου στοίχισε ο κούκος αηδόνι...
Ναι ήταν πολύ ακριβά τα αεροπορικά εισιτήρια...
Γι' αυτό το λέω...
(γέλια) Ναι ήταν κίνηση εκτός λογικής, αλλά επειδή είχε πάει καλά και η συναυλία των Warlord προσπάθησα να διαθέσω ότι έβγαλα από εκεί ώστε να πραγματοποιήσω ένα όνειρο ζωής.
Αναφορικά με τα μικρότερα ονόματα τώρα, εσύ τι τους παρέχεις;
Κοίτα εξαρτάται γενικά, αλλά φαντάσου πως υπάρχουν και συγκροτήματα τα οποία πληρώνουν οι ίδιοι τα εισιτήριά τους. Σίγουρα αυτό που παρέχεις στις μπάντες είναι η δυνατότητα να βάλουν στο βιογραφικό τους την εμφάνισή τους στο φεστιβάλ το οποίο μετράει πάρα πολύ, αλλά και το γεγονός πως τα φέρνεις σε επαφή με το σκληροπυρηνικό κοινό. Δηλαδή, ένα συγκρότημα που θα παίξει στο UTH θα το δούνε 600, 700 άτομα, τα οποία είναι ότι υπάρχει και ασχολείται με αυτόν τον ήχο. Οπότε τους ανοίγεις πόρτες σε ένα κοινό που είναι διατεθειμένο να αγοράσει την δουλειά τους. Ο τζίρος που γίνεται στο merchandise είναι σεβαστός. Σου λέω απλά πως ένα συγκρότημα που θα έρθει στην Ελλάδα και θα αρέσει στο κοινό, μπορεί να πουλήσει εκείνη τη βραδιά μέσα στο χώρο και 100 CD - και αυτό είναι ένα τυχαίο νούμερο. Το πρώτο που τους προσφέρουμε είναι πως μπαίνουν σε ένα φεστιβάλ το οποίο σημαίνει πως για να εμφανιστείς, έχεις κάτι να δώσεις σε μουσικό επίπεδο, δηλαδή πως είναι μια αναγνωρισμένης αξίας Δεν είναι τυχαίο, όπως προανέφερα πως περιλαμβάνουν το UTH στο βιογραφικό τους και αυτό σημαίνει πως πλέον είμαστε ένα είδος σημείου αναφοράς για τον χώρο.
Με το Up The Hammers Special Edition τι συμβαίνει; Είναι κάτι που σκοπεύεις να καθιερώσεις;
Το special edition έγινε γιατί μας παρουσιαστήκανε κάποιες συναυλιακές ευκαιρίες όπως ήταν η εμφάνιση των Crimson Glory στο πρώτο για παράδειγμα και σκεφτήκαμε να χτίσουμε και ένα line-up γύρω τους. Κάτι παρόμοιο έγινε και με τους Manilla Road την επόμενη χρονιά. Δεν σημαίνει πως θα επαναλαμβάνεται και ίσως μπέρδεψε τον κόσμο γιατί το UTH είναι ένα και είναι αυτό που γίνεται τον Μάρτιο. Ιδέα μου είναι να σταματήσουμε να το ονομάζουμε έτσι και όπως ξέρεις πέρσι δεν είχαμε κάτι αντίστοιχο και ο λόγος ήταν γιατί δεν βρέθηκε κάτι καλό, που θα ήταν και η αφορμή να το επαναλάβουμε. Θεωρώ πως ένα τέτοιου είδους φεστιβάλ το χρόνο είναι υπερ-αρκετό. Φέτος μάλιστα σκέφτηκα να το μετονομάσω σε Metal Rites Festival για να μην μπερδεύω τον κόσμο και τις επόμενες ημέρες ελπίζω να υπάρξουν και οι σχετικές ανακοινώσεις γιατί κάτι ετοιμάζουμε.
Επειδή είδα πως έκλεισες τους Visigoth για του χρόνου. Πώς τους βλέπεις; Θεωρώ πως κυκλοφόρησαν έναν πολύ δυνατό δίσκο. Έκανα και μια συνέντευξη με τον τραγουδιστή τους και ο τύπος φαίνεται πολύ ψαγμένος.
Υπήρχε μια επικοινωνία από πριν λόγω του ότι γνωρίζονται και με τους Eternal Champion και μόλις άκουσα και τον δίσκο τους δεν το πολυσκέφτηκα να σου πως την αλήθεια. Είναι μια μπάντα που πραγματικά αξίζει και δεν είναι τύποι «πουθενάδες» που άκουσαν δυο μπάντες και παίζουν αυτό που παίζουν. Ο τραγουδιστής τους είναι όντως πολύ χωμένος στο underground. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να κάνεις αμέσως την κίνηση και να προλαβαίνεις καταστάσεις.
Ποιά μπάντα ονειρεύεσαι να φέρεις αλλά χρειάζεται κάποιου είδους υπέρβαση για να συμβεί κάτι τέτοιο.
Δυστυχώς οι μπάντες που ονειρεύομαι να φέρω δεν χρειάζεται κάποιου είδους υπέρβαση από εμένα...
Κάτσε περίμενε πριν απαντήσεις και επειδή θα σε ρωτούσα πιο μετά, φαντάζομαι πως αναφέρεσαι στους Cirith Ungol και τους Heavy Load, έτσι δεν είναι;
Ε ναι. Οποιοσδήποτε είναι στον χώρο και ασχολείται, αυτά τα δυο συγκροτήματα θέλει να δει κάποια στιγμή. Δεν γίνεται όμως, δυστυχώς.
Τι συμβαίνει όμως πραγματικά με αυτές τις μπάντες;
Οι Cirith Ungol δεν απαντάνε καν.
Μα που είναι ο Tim ο Baker;
Είναι εκεί που είναι (γέλια). Σου απαντάει, σου κάνει like σε post στο facebook, αλλά όταν του λες θέλω να παίξεις στο UTH σε συνδέει με Κάιρο. Θα σου πω κάτι, για να το καταλάβει και ο κόσμος. Είχα προτείνει στον Tim Baker πέρσι που θα παίζαμε στο warm-up show με τους Finger Of Scorn, την tribute μπάντα που έχουμε στους Cirith, να του πληρώσω τα εισιτήρια για να έρθει να μας δει και να πιούμε μια μπύρα. Ούτε καν να βγει να τραγουδήσει μαζί μας, απλά να δει πόσο πολύ τους αγαπάμε και ειλικρινά δεν είχα κανένα πρόβλημα να το εντάξω τα έξοδα στο festival γιατί σου είπα πως κάποια πράγματα τα κάνω γιατί μπορώ και έχω την δυνατότητα να κάνω ακόμα κάποιες λίγες τρέλες. Οπότε αυτό που του πρότεινα ήταν απλά να έρθει, να μας δει, να κάτσει να υπογράψει αυτόγραφα με τον κόσμο και να πιούμε μια μπύρα και να τα πούμε πόσο πολύ τους αγαπάμε, έχοντας στο μυαλό μου πως αν τον καταφέρω και τον φέρω και δει πόσο πολύ γουστάρει ακόμα ο κόσμος την μουσική τους, ίσως να τον συγκινούσε η όλη φάση και να το ξανασκεφτόταν. Ε που λες, ούτε καν μου απάντησε. Ενώ αν του γράψεις κάτι άσχετο θα σου απαντήσει, όταν το πράγμα γυρνάει στο συγκρότημα και την πιθανότητα επανασύνδεσης, τότε υπάρχει μια άρνηση και νομίζω πως έχει να κάνει με την πίκρα που νιώθει για το πώς εξελίχτηκαν τα πράγματα για αυτούς. Πάντως τον καταλαβαίνω γιατί αντιδρά έτσι. Ξέρει πως αν μπει στη διαδικασία να το συζητήσει δεν θα βρει λόγο για να μην το κάνει. Το γεγονός όμως πως δεν θέλει να κάνει κάτι τέτοιο ξανά είναι και ο λόγος που δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να το συζητήσει.
Κατανοητό για τους Cirith Ungol. Με τους Heavy Load τι παίζει;
Δεν νομίζω πως θα γίνει ποτέ. Τα λεφτά που τους έχουν τάξει από το Sweden Rock είναι αμύθητα. Οπότε από ότι έχω καταλάβει δεν τους απασχολούν τα χρήματα και δεν μιλάμε για Up The Hammers και Keep It True καν. Τους θέλει το Sweden Rock που είναι από τα μεγαλύτερα Ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Από την στιγμή που δεν παίζουν εκεί, δεν νομίζω πως έχουμε καμία τύχη οι υπόλοιποι.
Λοιπόν με λίγα λόγια θέλω να μας περιγράψεις κάποιους από τους πρωταγωνιστές και ας ξεκινήσουμε με τον «καρχαρία» Mark Shelton.
Καταρχάς δεν είμαι σε θέση να κρίνω εγώ τον Mark. Οτιδήποτε και αν πω δεν θα είμαι αντικειμενικός γιατί έχουμε μια σχέση ετών η οποία ξεκίνησε το 2000. Το γεγονός πως όταν είχαμε πάει στην Αμερική να τους δούμε όταν και θα έπαιζαν στο Classic Metal Festival και μας φιλοξένησε στο σπίτι του χωρίς να μας ξέρει καν, νομίζω ότι λέει πολλά από μόνο του. Εμείς απλά του είχαμε στείλει ένα e-mail πως θα ερχόμασταν από Ελλάδα να τους δούμε γιατί ήμασταν τρελαμένοι με Manilla Road και αυτός προθυμοποιήθηκε να μας φιλοξενήσει 2-3 μέρες στο σπίτι του και μετά να ταξιδέψουμε όλοι μαζί για 12 ώρες μέχρι το Michigan για το φεστιβάλ όπου και περάσαμε καταπληκτικά. Νομίζω πως ήταν κάποιες από τις ωραιότερες εμπειρίες της ζωής μου. Αυτό όλο μετατράπηκε σε μια πολύ δυνατή φιλία. Έχουμε παίξει πάρα πολλές φορές μαζί, έχουμε κάνει περιοδεία στην Ευρώπη με τους Manilla, οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν είναι μια σχέση promoter προς μπάντα, αλλά περισσότερο μια σχέση αδερφική (γέλια).
Ο «τύραννος» Harry Conklin; Έχουν ακουστεί διάφορες ιστορίες...
Είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση ατόμου με τεράστιο καλλιτεχνικό εκτόπισμα, Ίσως ο κορυφαίος τραγουδιστής στον πλανήτη αυτή την στιγμή και είναι μοναδική εμπειρία να τον δεις να εμφανίζεται ζωντανά.
Ok, σεβαστό. Ο Keny Powell από Omen πρέπει να είναι παλικάρι από τα λίγα...
Καλά και αυτός δεν παίζεται. Είχε συμμετάσχει και στον πρώτο δίσκο των Battleroar το 2003 και έχουμε πλέον μια σχέση αντίστοιχη με αυτή που έχω αναπτύξει με τον Mark. Έχουμε περάσει πολλά, έχουμε παίξει μαζί, έχουμε πιει παρέα, τι να σου λέω τώρα. Αυτός ήταν και ο λόγος που έφτιαξα το αυτό το line-up φέτος στο επετειακό UTH. Ήθελα να φέρω πάλι κοντά αυτή την οικογένεια. Ανθρώπους δηλαδή που συναναστρεφόμαστε χρόνια και με τους οποίους μάζεψα για να παίξουμε όλοι μαζί παρέα στο ίδιο φεστιβάλ.
Από τις συναναστροφές σου με όλες αυτές τις μπάντες, ποιές είναι οι διαφορές στην νοοτροπία και την συμπεριφορά που έχεις εντοπίσει;
Κοίτα, με τους Ευρωπαίους δεν υπάρχει πρόβλημα και συνεννοείσαι πολύ εύκολα, γιατί ζεις στην ίδια ήπειρο και δεν έχουν γενικά παραξενιές. Με τα αμερικάνικα συγκροτήματα ίσως αντιμετωπίσεις κάποια θέματα γιατί έχουν κάποιους μύθους και κάποιες φοβίες ιδιαίτερες, οι οποίες βέβαια με λίγη κουβέντα ξεπερνιούνται. Για να σου θέσω κάποιο παράδειγμα κάποια από αυτούς φοβούνται να πετάξου μέσω Κωνσταντινούπολης γιατί έχουν ακούσει πως εκεί υπάρχουν τρομοκράτες. Έχουν θέματα με την ασφάλεια γενικότερα, πχ.. πάλι κάποιοι είχαν εκφράσει προβληματισμό κάποια στιγμή λόγω των επεισοδίων που γινόντουσαν στην Αθήνα. Δεν τους κατηγορώ βέβαια και πως θα μπορούσα άλλωστε, όταν τα media της χώρας τους τους ποτίζουν το κεφάλι με διάφορες ανακρίβειες και υπερβολές;
Υπήρξαν κάποια περίεργα σκηνικά που συνέβησαν όλα αυτά τα χρόνια;
Περίεργα δεν ξέρω αν είναι αλλά θα σου κάποια που είναι ενδεικτικά του τι μπορεί να συμβεί σε ένα τέτοιο φεστιβάλ. Το 2009 που θα ερχόντουσαν οι Titan Force, λόγω ενός προβλήματος με την πιστωτική κάρτα, ενώ εμείς νομίζαμε πως είχαμε κλείσει τα αεροπορικά εισιτήρια, όταν πήγε το συγκρότημα στο αεροδρόμιο για να έρθουν τους είπαν πως δεν υπήρχε κράτηση στο όνομά τους. Όλα αυτά δυο μέρες πριν το φεστιβάλ. Με πήραν τηλέφωνο λοιπόν και τους είπα «ok, βγάλτε εισιτήριο και ελάτε και τα βρίσκουμε». Δεν ξέρω αν πρέπει να πω το πόσο κόστισαν τα εισιτήρια της τελευταίας στιγμής, αλλά εκεί που το φεστιβάλ ήταν το πιο κερδοφόρο από όσα είχα κάνει, ξαφνικά βρεθήκαμε να μπαίνουμε μέσα... τρελά (γέλια). Τώρα τι να σου λέω, νομίζω πως πρέπει να κόστισε γύρω στα 2000 ευρώ το άτομο, αλλά δεν μπορούσα να μην τους φέρω να τους δει ο κόσμος. Αυτό το λάθος με είχε συγκλονίσει τότε και πλέον είμαι πάρα πολύ προσεκτικός με αυτού του είδους τα ζητήματα.
Πάλι στο ίδιο φεστιβάλ λόγω μιας απεργίας των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας είχε ακυρωθεί η πτήση για κάποιο συγκρότημα και φαντάσου επειδή έπαιζα με τους Dexter Ward στο warm-up το έμαθα όταν γύρισα σπίτι το βράδυ και έπρεπε να κάτω να ψάξω να βρω τις πιο οικονομικές εναλλακτικές πληρώνοντας έξτρα χρήματα γιατί δεν μπορούσαμε να ακυρώσουμε τις πτήσεις που δεν είχαν πραγματοποιηθεί. Γενικά υπάρχουν διάφορα γεγονότα που έχουν συμβεί και περισσότερο έχουν να κάνουν με το άγχος της όλης διοργάνωσης και της αντιμετώπισης έκτακτων καταστάσεων, Βέβαια κοιτώντας τώρα πίσω τα θυμάμαι και γελάμε, αλλά όταν συνέβησαν πέρασα δύσκολες στιγμές. (γέλια)
Αν μπορούσες να το οριοθετήσεις πόσο οπαδικά και πόσο επαγγελματικά το βλέπεις το πράγμα, τι ποσοστό θα το έβαζες; Κάποιοι λένε πως ίσως να μην συνδυάζονται αυτά τα δύο, αλλά θεωρώ πως εσύ μάλλον το έχεις καταφέρει.
Στον τρόπο που τρέχεις το φεστιβάλ και στα οικονομικά πρέπει να είσαι 100% επαγγελματίας. Εδώ δεν χωράνε εκπτώσεις αν θες να μπορέσεις να σταθείς και να βγάλεις ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Ακόμα και στο λάθος σου, θα πρέπει να έχεις το budget να τρέξεις και να το διορθώσεις. Δεν νοείται να αφήσεις απλήρωτο συγκρότημα και έτσι χτίζεται και η φήμη του φεστιβάλ. Όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξε ένας άνθρωπος που θα πει κακή κουβέντα και τα όποια λάθη μας τα πληρώσαμε μέχρι τέλους. Το θέμα του οπαδισμού υπάρχει βέβαια και έχει σχέση με το να κάνεις και πράγματα που θες και σου αρέσουν αλλά να έχουν και μια λογική. Αν είναι να καταστραφείς οικονομικά ο καθένας μπορεί, οπότε αυτό που χρειάζεται είναι ένας συνδυασμός που λες και εσύ αυτών των δυο.
Υπήρξε ποτέ κάποια στιγμή που σκέφτηκες πως ίσως θα ήθελες να το σταματήσεις όλο αυτό; Που να είπες για τον Χ ή Ψ λόγο δεν ξέρω αν θα το τρέξω πάλι την επόμενη φορά;
Αυτό που κάνω το αγαπάω πάρα πολύ. Αν εξαιρέσω το κομμάτι της οικογένειάς μου, των παιδιών και της γυναίκας μου, το UTH σε μουσικό επίπεδο είναι η χαρά της ζωής μου. Δεν έχει να κάνει καθαρά με την μουσική αυτή καθεαυτή, αλλά με την οικογένεια που έχει δημιουργηθεί γύρω από το φεστιβάλ. Έχω τόσους φίλους που έρχονται κάθε χρόνο στο φεστιβάλ τους οποίους ανυπομονώ να τους δω. Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει, το φεστιβάλ μπορεί να τελειώνει το Σάββατο, αλλά κάποιοι μένουν μέχρι Δευτέρα ή Τρίτη και βγαίνουμε. Υπάρχει μια παράδοση και κάθε Κυριακή βγαίνουμε με τα συγκροτήματα που έχουν μείνει εδώ και πάμε και τρώμε. Είναι δηλαδή όλο αυτό το πράγμα μια οικογένεια που δεν διανοούμαι να την αφήσω, γιατί έχουμε χτίσει με πολύ κόσμο μια σχέση ετών και περνάμε καλά αυτό το τριήμερο. Δεν έχει να κάνει μόνο με τη μουσική αλλά και με τους ανθρώπους που στηρίζουν όλο αυτό το πράγμα. Δεν θέλω και δεν μπορώ να το σταματήσω αυτό γιατί είναι η ζωή μου ολόκληρη.
Ερώτηση γιατί δεν το έχω καταλάβει ακριβώς. Τι θα παίξει με τις μάρκες (tokens) που ανακοίνωσες; Θα πρέπει οπωσδήποτε να προμηθεύεται ο κόσμος ή θα εξακολουθεί να μπορεί να αγοράζει και με φυσικό χρήμα τα ποτά του;
Καλά που την έκανες την ερώτηση αυτή. Λοιπόν, αυτό θα συμβεί πρώτη φορά φέτος και για να γίνεται καλύτερος έλεγχος στα μπαρ από εμάς, αλλά και για να βελτιώσουμε τον χρόνο εξυπηρέτησης, καθώς το Κύτταρο θα είναι γεμάτο, οπότε δεν θέλουμε ο κόσμος να έχει μεγάλο διάστημα αναμονής. Δίνουμε και κάποια προνόμια με την προπώληση (σ.σ.: η οποία έληξε στις 20/2- η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε λίγες μέρες νωρίτερα), ενώ φέτος για πρώτη φορά θα προσφέρουμε και φαγητό κάτι που είναι πολύ συνηθισμένο στα festival του εξωτερικού. Επειδή τα συγκροτήματα είναι πάρα πολλά και πολύ ενδιαφέροντα, δεν θέλω ο κόσμος να αναγκάζεται να χάνει κάποια προκειμένου να βγαίνει έξω για να φάει. Για αυτό τον λόγο θα προσφέρουμε και φαγητό μέσα -είναι ένας λόγος που πλήρωσα για να αναλάβουμε και το μπαρ- και θα έχουμε πάρα πολύ καλές τιμές. Δηλαδή με 25 ευρώ θα αγοράζεις 10 tokens οπότε θα σου έρχεται η μπύρα 2,5 ευρώ.
Θέλουμε ο κόσμος να περάσει καλά και προσπαθούμε να μεγιστοποιήσουμε τον βαθμό που θα περάσει καλά. Αυτός είναι και ο λόγος που θελήσαμε να του τα προσφέρουμε όλα στο χώρο σε πολύ ανταγωνιστικές τιμές. Αν ικανοποιήσει τον κόσμο θα έρθει και την επόμενη χρονιά. Τον κόσμο που πληρώνει εισιτήριο δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις. Δεν θα το σεβαστείς μια φορά, δεν θα τον σεβαστείς δεύτερη, στην τρίτη θα σου γυρίσει την πλάτη. Για εμάς πάντα το Α και το Ω ήταν αυτό, ο σεβασμός δηλαδή στον κόσμο που έρχεται και για αυτό προσπαθούμε να του δώσουμε ότι καλύτερο μπορούμε.
Τι σημαίνει για εσένα η εμφάνιση των Battleroar με όλα τα line-up;
Οι Battleroar ήταν η ζωή μου μουσικά. Όσο έχω αγαπήσει αυτό το συγκρότημα δεν έχω αγαπήσει τίποτα άλλο, μουσικά μιλώντας. Ο τρόπος που έφυγα ήταν λίγο περίεργος και πάντα είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου να κάνουμε κάτι ώστε να χαιρετίσω όλους αυτούς τους ανθρώπους που αγάπησαν το συγκρότημα on stage. Επειδή ακριβώς είχα φύγει κάπως ξαφνικά, έκανα αυτή την πρόταση σε όλους, και στα αρχικά μέλη των Battleroar που και αυτοί είχανε χαθεί με τα χρόνια, ώστε σε αυτό το φεστιβάλ να δείξουμε τι ήταν αυτό το συγκρότημα από την αρχή μέχρι εδώ που έχουν φτάσει σήμερα. Νομίζω πως είναι κάτι πολύ όμορφο που θα παίξουμε στο warm up με τα πρώτα παιδιά που ξεκινήσαμε την μπάντα με το αρχικό line up, και στη συνέχεια με τα παιδιά που φτιάξαμε τους τρεις πρώτους δίσκους και που τελικά θα παρουσιαστεί και η τωρινή μορφή του συγκροτήματος. Για εμένα θα είναι ένα πολύ ωραίο κλείσιμο σε αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου.
Ας πάμε και λίγο στους Dexter Ward τώρα. Πως είναι τα πράγματα με το συγκρότημα; Ετοιμάζετε κάτι; Από όσο έχω δει θα κυκλοφορήσετε ένα split μαζί με τους Black Soul Horde.
Τα πράγματα με τους Dexter Ward είναι μαγικά! (γέλια) Έχει ξεκάθαρα να κάνει με το ότι η μπάντα χτίστηκε εξ αρχής από ανθρώπους οι οποίοι είναι απίστευτοι χαρακτήρες. Ήταν φίλοι μου, ήξερα πως ταιριάζανε τα χνώτα μας και έχουμε μια σχέση η οποία είναι κάτι παραπάνω από συγκρότημα. Περνάμε καλά μαζί, το οποίο είναι κάτι το οποίο δεν βρίσκεις εύκολα σε συγκροτήματα. Δεν έχει ειπωθεί ποτέ δεύτερη κουβέντα, οπότε υπάρχει μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα και το μόνο που μας απασχολεί είναι πως θα κάνουμε καλύτερη μουσική. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζουμε ένα split EP με τους Black Soul Horde, όπως είπες, κάναμε μια διασκευή στο "Running From The Law" των Riot για ένα tribute που θα κυκλοφορήσει σύντομα και έχουμε έτοιμα και τα τραγούδια για τον δίσκο, ο οποίος ελπίζω να ηχογραφηθεί κάποιο στιγμή το καλοκαίρι και να κυκλοφορήσει Οκτώβρη-Νοέμβρη του 2015 από την No Remorse Records.
Ωραία, για να κλείσουμε σιγά σιγά, αν σου ζητούσα να μου πεις τις 5 αγαπημένες σου μπάντες όλων των εποχών, ποιές θα ήταν;
Iron Maiden, Manowar, Manilla Road, Cirith Ungol και Warlord.
Οι 5 σύγχρονες μπάντες που θεωρείς ικανες για μεγάλα πράγματα;
Οι αδικοχαμένοι Powervise είναι μια από αυτές και την βάζω στην λίστα γιατί θεωρώ πώς ήταν ένα συγκρότημα που θα μπορούσε να φτάσει στο επίπεδο μεγαλείου metal συγκροτημάτων των ‘80s. Από Ελληνικά έχω τρέλα με Sacral Rage και Wardance και θα βάλω και δυο μπάντες από Αμερική μεριά, τους Eternal Champion και τους Visigoth οι οποίες θα εμφανιστούν στο επόμενο UTH.
Ωραία, κλείνοντας αυτή την κουβέντα θα ήθελα να σε ρωτήσω πώς βλέπεις κινήσεις όπως η δημιουργία της λέσχης Metal Union στο Αγρίνιο, που με κινήσεις όπως το να φέρει τους Enforcer και τους Portrait προσπαθεί να βάλει την επαρχία στον χάρτη, όχι ανταγωνιστικά προς την Αθήνα, αλλά θέλοντας κυρίως να πει «είμαστε και εμείς εδώ».
Τέτοιες κινήσεις είναι ό,τι καλύτερο για τον χώρο. Τρέφω μεγάλη εκτίμηση για τα παιδία της λέσχης όπως και για εκείνα της Θεσσαλονίκης και του Excalibur metal club, παρότι αυτοί δεν ασχολούνται συναυλιακά. Η αυτό-οργάνωση είναι το πολύ σημαντική και αυτό που λέω πάντα, αυτό που έκανα και εγώ δηλαδή είναι ότι δεν χρειάζεται να κάθεσαι να γκρινιάζεις για τις διοργανώσεις. Αν δεν σου αρέσει κάτι, άλλαξε το. Καλή είναι η κριτική, καλό είναι να καθόμαστε στον καναπέ και να λέμε το κοντό και το μακρύ μας, αλλά το θέμα είναι τι μπορείς να κάνεις εσύ ο ίδιος. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου και αυτό έχουν κάνει και τα παιδιά εκεί πέρα, Παρότι με ισχνά μέσα, παρότι είναι σε μια πόλη η οποία δεν έχει αεροπορική σύνδεση και που έχει δύσκολη πρόσβαση, βλέπεις ότι προσπαθούνε και δεν μπορείς να μην πεις ένα μεγάλο μπράβο σε αυτούς τους ανθρώπους, όπως επίσης και στα παιδιά του Excalibur που έχουν φτιάξει έναν χώρο στη Θεσσαλονίκη που είναι ο παράδεισος του μεταλλά. Μόνο συγχαρητήρια λοιπόν έχω να δώσω και μακάρι να ακολουθήσουν και άλλοι.
Λοιπόν, Μανώλη, κάπου εδώ θα κλείσουμε αυτή την κουβέντα. Αν έχεις να προσθέσεις το λες και εμείς τα λέμε στις 5, 6 και 7 Μαρτίου στο επετειακό για τα 10 χρόνια Up The Hammers.
Ευχαριστώ πάρα πολύ το Rocking.gr για την στήριξή του όλα αυτά τα χρόνια, πάντα ήταν εκεί έχω να το λέω και φυσικά το μεγαλύτερο ευχαριστώ πάει στον κόσμο που έχει στηρίξει το φεστιβάλ από την πρώτη χρονιά. Όπως λέω πάντα, το φεστιβάλ δεν είμαι εγώ. Εγώ είμαι απλά ο ενδιάμεσος. Το φεστιβάλ είναι ο κόσμος που αγοράζει το εισιτήριο.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
