Royal Blood

Έχουν περάσει αισίως τρία χρόνια από την κυκλοφορία του ομώνυμου ντεμπούτου των Royal Blood. Τα δέκα κομμάτια του ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο (αν λάβουμε υπόψη b-sides ο αριθμός αυξάνεται) και το hype που τον συνόδευσε εν τέλει αποδείχθηκε δικαιολογημένο. Δεν είναι παράξενο που η αναμονή και οι προσδοκίες για το δεύτερο πόνημα των Βρετανών μοιάζουν να έχουν αγγίξει βαθμούς ικανούς να καταπιούν ό,τι κι αν έχει ετοιμάσει το ντουέτο.

Δεν μπορώ να γνωρίζω κατά πόσο η επιλογή του πρώτου δείγματος έγινε με βάση μεταβλητές σχετικές με την ικανοποίηση του κοινού, ή σε τελική ανάλυση πόσο ρόλο αυτές μπορεί να έπαιξαν στην προετοιμασία του νέου υλικού. Σε κάθε περίπτωση, το "Lights Out" μοιάζει να βγήκε από το ίδιο καζάνι με τα κομμάτια του πρώτου δίσκου· κι αυτό κακό δεν μπορώ να το πω. Ο χαρακτηριστικός ήχος του μπάσου, το groove, τα δεύτερα φωνητικά, το ραδιοφωνικό ρεφρέν, το ρυθμικό/συναυλιακό πέρασμα, όλα όσα «έπρεπε» να υπάρχουν στο lead single του sequel, υπάρχουν.

Η επιτυχία βρίσκεται στο ότι το αποτέλεσμα βγάζει φρεσκάδα κι όχι επιτήδευση, παρά την απουσία του ενθουσιασμού της πρώτης φοράς ή κάποιας καινοτομίας. Αμφιβολία για το πόσο ταιριαστό θα είναι στις ζωντανές εμφανίσεις των Kerr & Thatcher δεν υπάρχει και η αναμονή για το "How Did We Get So Dark?" καλά κρατεί.

Για το πλήρες πακέτο, το βλέπετε με το γουστόζικο βίντεο κλιπ του, εδώ.