Tim Hecker

Τον Tim Hecker τον είχα πρωτοδεί το 2005, λίγο πριν κυκλοφορήσει το εκπληκτικό "Harmony Ιn Ultraviolet", στην αξέχαστη συναυλία των Isis, Jesu στο Ρόδον. Αργότερα το 2009 τον πέτυχα ξανά, στο τότε Kinky Kong, με το επιστημονικά φανταστικό "An Imaginary Country" στις αποσκευές του. Ο Καναδός καλλιτέχνης κινείται στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής και παράγει ambient διαμάντια, noise αριστουργήματα και drone νεωτερισμούς. Εκτός των album που ήδη ανέφερα, πρέπει να σημειώσω και τις εξαιρετικές κυκλοφορίες "Radio Amor", "Mirages" και το πιο πρόσφατο "Ravedeath, 1972" το οποίο ηχογραφήθηκε σε μια εκκλησία στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας, με την χρήση ενός εκκλησιαστικού οργάνου που έχτισε το θεμέλιο της επικής μουσικής που γεννήθηκε εκεί.

Παρότι σχετικά μακριά από τον χώρο της rock, o Τim έχει φίλους από παντού. Έχοντας κάνει εκπληκτικές διασκευές και remix σε κομμάτια των Mogwai, Isis, Genghis Tron και Belle Orcheste κι αφού έκανε πολλά live με μπάντες όπως οι These Arms Are Snakes, Sunn 0))), Nadja, Isis και εμφανίσεις σε φεστιβάλ όπως τα Primavera, Unsound, Decibel και φυσικά το ΑΤP πλάι σε Neurosis, Godspeed You! Black Emperor, Wolves In The Throne Room, Thee Oh Sees, Bardo Pond, Deerhoof και Tindersticks, έχει αποκτήσει ένα εξαιρετικά ευρύ και ανοιχτόμυαλο κοινό με ποικίλα γούστα και διαφορετικές μουσικές προτιμήσεις.

Συγκαταλέγεται στην αφρόκρεμα των καλλιτεχνών που περιτριγυρίζουν πειραματικά μουσικά είδη της ηλεκτρονικής μουσικής. Κατ' εμέ είναι ο άρχοντας μεταξύ τεράστιων ονομάτων όπως οι Fennesz, Alva Noto, Ryoji Ikeda, Stars Of The Lid, Aidan Baker, Loscil, Emeralds, Ben Frost, Biosphere, Grouper και Yellow Swans. Δεν θα τον συγκρίνω με κανέναν μιας έτσι το μόνο που θα καταφέρω είναι να τον υποτιμήσω.

To φετινό "Virgins" είναι άλλο ένα δείγμα του ταλέντου του Καναδού και μια τρομακτική αλλά συνάμα οικεία ελεγεία. Το σκηνικό σκοτεινό και η προσπάθεια αναζήτησης λύτρωσης προσωπικών φόβων και οικείων τρόμων, καταλήγει σε μια κινηματογραφική παρουσίαση σκούρων συναισθημάτων. Το πιάνο ακούγεται σαν φάντασμα. Ήχοι σπασίματος και θορύβου προκαλούν τις αισθήσεις. Το ανήλιο noise δράμα, βαφτίζει σκοτεινές ambient ιδέες στον ναό του glitch, με νονό ένα μοντέρνο και ταυτόχρονα κλασσικό συνθετικό παραλήρημα. Το "Amps, Drugs, Harmonium" συμμαζεύει σε τρεις λέξεις το πνεύμα αυτού του παραγωγού. Ζησ' το με όλη σου την ψυχή. Άσε την ανατριχίλα να σε συνεπάρει. Δωσ' τα όλα και μην ζητήσεις τίποτα πίσω. Δεν θα ξεθωριάσει, είναι βαθύ, πίστεψέ το, άκου το.

Το άλμπουμ χωρίζεται σε κάποιες ενότητες. Tα "Virginal", "Ι" και "ΙΙ" επιλέγουν να εξηγήσουν πως ο θόρυβος μπορεί να σε τρελάνει. Τα "Live Room" και "Live Room Out" γεμίζουν αγωνία τις σκέψεις και στήνουν εικόνες από θρίλερ. Το "Black Refraction" στενάχωρο και γλυκό όσο λίγα και τα "Stigmata" σε στέλνουν με minimal επιλογές να καταλάβεις που μπορεί αυτός ο καλλιτέχνης να φτάσει.

Αυτού του είδους οι μουσικές, έχουν ένα ευρύ φάσμα που τις καθιστούν αρκετά ασαφείς. Η τελική εντύπωση όμως που αφήνουν είναι φανταστική. Αν και μεγάλες οι προσδοκίες μου για τον Hecker, πάλι κατάφερε να με κερδίσει και να τις ξεπεράσει. Έχουμε άλλον έναν θρίαμβο και ένα μυστήριο που κανείς δεν θα λύσει για χρόνια. Γι' αυτό μην το ψάχνεις άλλο, κλείσε τα μάτια σου και αφέσου...