Bazooka

Να είναι οι Bazooka το πρώτο συγκρότημα ελληνόφωνου rock που δισκογραφεί σε ξένη εταιρία; Δεν το ξέρω, υπάρχουν αρκετοί δημοσιογράφοι ερευνητές που μπορούν να δώσουν απάντηση σε αυτού του είδους τα ερωτήματα. Αυτό που με σιγουριά μπορώ να πω είναι ότι πρόκειται για το μοναδικό συγκρότημα εδώ και πολύ καιρό που βγάζει συνολικά τσαγανό, ένταση, αλλά ταυτόχρονα και μία μουσική προσέγγιση που μπορεί να προσελκύσει ένα ευρύτερο ακροατήριο. Ναι, είναι (ευρύτερα) punk, αλλά το ίδιο δεν ήταν και οι Τρύπες όταν ξεκίνησαν;

Τολμώντας το αδιανόητο (;) το "Useless Generation" είναι εξ ολοκλήρου ηχογραφημένο στα ελληνικά, σε αντίθεση με το ντεμπούτο τους και αυτό του προσδίδει διαφορετικά χαρακτηριστικά. Το κάνει (στους Έλληνες) σαφώς πιο άμεσο αλλά και πιο επιθετικό και ειρωνικό αφού, όπως και να το κάνουμε, στίχοι όπως «είμαστε η άχρηστη γενιά» αλλιώς ακούγονται στη μητρική γλώσσα. Είναι κάτι στην εκφορά του λόγου του τραγουδιστή Ξάνθου Παπανικολάου (ένας χλευαστικός κυνισμός, μία λελογισμένη αυθάδεια;), κάτι που δεν υπήρχε στην πρώτη τους δουλειά αλλά αποδεικνύεται ένα πλεονέκτημα σε αυτήν. Δεν ξέρω αν είναι αυτό που τους βοηθάει να αναπτύξουν και την ταχύτητά τους παραπάνω στο μέσο όρο, πάντως είναι σαφές ότι οι ρυθμοί έχουν γίνει σημαντικά πιο γρήγοροι, έστω και εν μέρει, κι ας τους κοστίζει αυτό λίγο σε τεχνική, αν μας επιτραπεί ο όρος, αφού φαίνεται να δίνεται λιγότερη προσοχή στην κιθαριστική ενορχήστρωση, τους κερδίζει όμως μία κάποια επιπλέον ωμότητα που φαίνεται να ήταν και το ζητούμενο. Τραγούδια σαν το "Churches" δηλαδή από το ντεμπούτο τους, δεν θα βρούμε εδώ. Από την άλλη, ίσως συνειδητοποιώντας τη φύση της νέας τους μουσικής, έχουν καθαρίσει κάπως την παραγωγή οπότε οι κιθάρες ακούγονται πιο σαφείς στις φράσεις τους και λιγότερο μπλεγμένες η μία στην άλλη.

Παρόλα αυτά ή μάλλον εξαιτίας τους, στο "Useless Generation" πιστεύω ότι έχουμε και τα μελλοντικά χιτάκια τους και αν ο κόσμος είναι δίκαιος και τα μελλοντικά χιτάκια του ελληνόφωνου rock που τα χρειάζεται είτε το ξέρει είτε όχι. Το (σχεδόν ομώνυμο του δίσκου) «Άχρηστη Γενιά» είναι σαφώς το καλύτερο παράδειγμα με το groove του, τις έξυπνες κιθάρες και την punk μελωδικότητα του. Ακολουθούν, όμως, κατά πόδας και τα «Οθόνη», με το εμπνευσμένο ρεφρέν που ρίχνοντας τους τόνους υπονομεύει τον ίδιο το θυμό που χτίζει το υπόλοιπο τραγούδι, ενισχύοντας την κατάθλιψη και το «Ψέμα» που κάνει ίσως την καλύτερη χρήση των διπλών τους drums δίνοντας όγκο, αλλά και θυμίζει κάτι από τις κιθάρες του πρώτου δίσκου. Υπάρχουν και οι πιο παράξενες αλλά ελκυστικές στιγμές όπως το «Όλος Μέσα Σου Χωράει», που αν με ρωτούσε κανείς θα έλεγα ότι είναι ένα τρολλάρισμα των πρώτων δίσκων των Ξύλινων Σπαθιών. (Δε με ρωτάει όμως οπότε δεν το λέω).

Ίσως είμαι υπερβολικός, αλλά το "Useless Generation" μετά τα 37 λεπτά του με αφήνει όχι απλώς χαρούμενο και ικανοποιημένο, αλλά και επιτέλους αισιόδοξο. Μπορώ να δω πού θα μπορούσε να πάει το ελληνικό rock στο μέλλον και αν για να γίνει αυτό χρειάστηκε να κοιτάξει και λίγο στο ίδιο του το punk παρελθόν των '80s/'90s ας είναι, τόσο το καλύτερο. Γιατί ωραίες οι αρτιστίκ, ημικαταθλιπτικές προσπάθειες του χίπστερ χώρου, αλλά επιτέλους και λίγο rock 'n' roll ρε φίλε!