Πιστεύει ακράδαντα ότι υπάρχουν μόνο δύο είδη μουσικής, η καλή και η κακή. Σχολιάζει και από τα δύο στις σελίδες του Rocking.gr, αν και οι κακές γλώσσες λένε ότι γράφει κυρίως για ό,τι είναι ή μοιάζει...
Το 1990 το εμβληματικό άλμπουμ "Κατάσταση Κινδύνου" ξεκινούσε με ένα απόσπασμα-αφήγηση σχετιζόμενο με τη δολοφονία του Καλτεζά. Αυτά τα 45 δευτερόλεπτα, πριν καν μπει το εξίσου θρυλικό τραγούδι "Χοιρινό Κρέας", έχουν στοιχειώσει πολλούς της γενιάς μου και αποτελούν, ίσως, από μόνα τους την επιτομή του ελληνικού punk. Να που τα φέρνουν έτσι οι καιροί και ο "Όρκος Του Μίσους" ξεκινάει με παρόμοιο τρόπο με ένα ηχητικό απόσπασμα από ένα από τα πολλά βίντεο-ντοκουμέντα σχετικά με την αστυνομική βία και το συνακόλοθο τραγούδι αφιερωμένο στα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008.
Αν όμως φορμαλιστικά εντοπίζεται μία ομοιότητα, πολιτικοκοινωνικά δεν μπορεί να μη σημειωθεί μία μεγάλη διαφορά. Εκεί που πριν από δύο δεκαετίες τα ζητήματα της αστυνομοκρατίας και της οικονομικής βίας αφορούσαν ορισμένα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας που αντιδρούσαν πιο ενεργά εν μέσω καιρών υποτιθέμενης ευδαιμονίας, πλέον τα μηνύματα που περνούν οι Αντίδραση μέσα από τους στίχους και τα ηχητικά αποσπάσματα αφορούν μία τεράστια μερίδα των πολιτών. Ακόμα πιο φανερό γίνεται αυτό στην έναρξη του τελευταίου τραγουδιού του δίσκου, "Φωτιά", που ξεκινάει με το ηχογραφημένο από διαδήλωση σύνθημα «Να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», τραγουδισμένο από τα χείλη ίσως του συναδέλφου σου, ίσως του αδερφού σου, ίσως εσένα του ίδιου.
Ξεκίνησα με το στιχουργικό - συμβολικό κομμάτι του άλμπουμ, καθώς το θεωρώ το βασικό στοιχείο του δίσκου, δεμένο με την ηχητική ένταση και αγανάκτηση που εκφράζει. Όντως τα γκάζια δε σταματάνε ποτέ, το μίγμα punk και thrash metal που αντιπροσωπεύουν οι Αντίδραση αποτελεί ιδανικό όχημα για την έκφραση οργής και την επίδειξη πυγμής και δύναμης, οι κιθάρες ξυρίζουν, μπάσο και drums κοπανιούνται δεόντως και η φωνή είναι βραχνή και αντιμελωδική ως οφείλει.
Στο μουσικό κομμάτι ξεχωρίζουν οι δύο διασκευές που έχουν προσαρμοστεί απολύτως στα μέτρα του συγκροτήματος. Το "Άντε Και Καλή Τύχη Μάγκες" από ένα περιπαικτικό κομμάτι του Σιδηρόπουλου γίνεται ένα μεγαλειώδες punk-rock, ενώ η μεγαλειώδης "Μπαλάντα Για Τους Ασφαλήτες" (η «ανορθογραφία» πινελιά των Αντίδραση) των Θ. Μικρούτσικου / W. Biermann μεταμορφώνεται σε ένα περιπαικτικό punk-rock κομμάτι. Από τις συνθέσεις των Αντίδραση ξεχωρίζει το "Μέρες Δεκέμβρη-Μέρες Χαράς" για τον συνδυασμό ταχύτητας και (εχμ) μελωδίας, η "Μυσταγωγία" για το riff της και η ομώνυμη του δίσκου για όσους ακούνε μουσική πρώτα με το σώμα και μετά με τα αυτιά.
Για όσους αγαπάνε τους Αντίδραση όλα αυτά τα χρόνια ο "Όρκος Του Μισους" είναι απαραίτητος. Όσοι απλά αγαπάνε το είδος και ειδικά την ελληνική σκηνή θα βρούνε σίγουρα έναν δίσκο που δε θα τους απογοητεύσει. Κυκλοφορεί μόνο σε βινύλιο και φυσικά ελεύθερα στο διαδύκτιο.
Αν όμως φορμαλιστικά εντοπίζεται μία ομοιότητα, πολιτικοκοινωνικά δεν μπορεί να μη σημειωθεί μία μεγάλη διαφορά. Εκεί που πριν από δύο δεκαετίες τα ζητήματα της αστυνομοκρατίας και της οικονομικής βίας αφορούσαν ορισμένα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας που αντιδρούσαν πιο ενεργά εν μέσω καιρών υποτιθέμενης ευδαιμονίας, πλέον τα μηνύματα που περνούν οι Αντίδραση μέσα από τους στίχους και τα ηχητικά αποσπάσματα αφορούν μία τεράστια μερίδα των πολιτών. Ακόμα πιο φανερό γίνεται αυτό στην έναρξη του τελευταίου τραγουδιού του δίσκου, "Φωτιά", που ξεκινάει με το ηχογραφημένο από διαδήλωση σύνθημα «Να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», τραγουδισμένο από τα χείλη ίσως του συναδέλφου σου, ίσως του αδερφού σου, ίσως εσένα του ίδιου.
Ξεκίνησα με το στιχουργικό - συμβολικό κομμάτι του άλμπουμ, καθώς το θεωρώ το βασικό στοιχείο του δίσκου, δεμένο με την ηχητική ένταση και αγανάκτηση που εκφράζει. Όντως τα γκάζια δε σταματάνε ποτέ, το μίγμα punk και thrash metal που αντιπροσωπεύουν οι Αντίδραση αποτελεί ιδανικό όχημα για την έκφραση οργής και την επίδειξη πυγμής και δύναμης, οι κιθάρες ξυρίζουν, μπάσο και drums κοπανιούνται δεόντως και η φωνή είναι βραχνή και αντιμελωδική ως οφείλει.
Στο μουσικό κομμάτι ξεχωρίζουν οι δύο διασκευές που έχουν προσαρμοστεί απολύτως στα μέτρα του συγκροτήματος. Το "Άντε Και Καλή Τύχη Μάγκες" από ένα περιπαικτικό κομμάτι του Σιδηρόπουλου γίνεται ένα μεγαλειώδες punk-rock, ενώ η μεγαλειώδης "Μπαλάντα Για Τους Ασφαλήτες" (η «ανορθογραφία» πινελιά των Αντίδραση) των Θ. Μικρούτσικου / W. Biermann μεταμορφώνεται σε ένα περιπαικτικό punk-rock κομμάτι. Από τις συνθέσεις των Αντίδραση ξεχωρίζει το "Μέρες Δεκέμβρη-Μέρες Χαράς" για τον συνδυασμό ταχύτητας και (εχμ) μελωδίας, η "Μυσταγωγία" για το riff της και η ομώνυμη του δίσκου για όσους ακούνε μουσική πρώτα με το σώμα και μετά με τα αυτιά.
Για όσους αγαπάνε τους Αντίδραση όλα αυτά τα χρόνια ο "Όρκος Του Μισους" είναι απαραίτητος. Όσοι απλά αγαπάνε το είδος και ειδικά την ελληνική σκηνή θα βρούνε σίγουρα έναν δίσκο που δε θα τους απογοητεύσει. Κυκλοφορεί μόνο σε βινύλιο και φυσικά ελεύθερα στο διαδύκτιο.