Neil Young

Για να αντιληφθείς το μεγαλείο του "On The Beach" χρειάζεται -εκτός απο το όποιο μουσικό αισθητήριο έχεις αναπτύξει με τα χρόνια- να έχεις βιώσει την απογοήτευση σε όλα τα επίπεδα. Πρέπει να έχεις νιώσει την ανάγκη να κρυφτείς από τον κόσμο, να κλείσεις το διακόπτη.

Για τον Neil Young η ηχογράφηση του συγκεκριμένου άλμπουμ τον πετυχαίνει στην πιο σκοτεινή του φάση, απογοητευμένο από όλες τις πλευρές της ζωής του (προσωπικές σχέσεις, κοινωνικοπολιτική κατάσταση, πρωτόγνωρη και πιεστική δημοφιλία). Λιγο πριν, η κατάχρηση ουσιών και αλκοόλ και η απώλεια δύο μουσικών συνοδοιπόρων έχει φέρει ως αποτέλεσμα την πιο «μαύρη» δουλειά του μέχρι τότε, με τίτλο "Tonight's The Night", η οποία είχε απορριφθεί από τη Warner και όλο του τον περίγυρο. Μετά την μεγάλη εμπορική απήχηση των τριών τελευταίων δίσκων, με αποκορύφωμα το "Harvest" του 1972, όλοι περίμεναν μια αντίστοιχη συνέχεια. Δε μπόρεσαν να καταλάβουν γιατί ο Young επιδιώκει την καταστροφή του -όπως οι ιδιοι θεωρούσαν- με μια τέτοια κίνηση. Αργότερα βέβαια (το άλμπουμ κυκλοφόρησε τελικά ένα χρόνο μετά το "On The Beach", στα 1975), οι περισσότεροι από αυτούς θα αναγνώριζαν την αξία της δουλειάς αυτής, που για πολλούς αποτέλεσε το πρώτο παράσημο του Καναδού ως ασυμβίβαστου καλλιτέχνη.

Η συνέχεια βρίσκει τον Young και μια πολυσυλλεκτική ομάδα μουσικών (με μέλη των The Band, CSN&Y και Crazy Horse μεταξύ άλλων) χωμένους σε ένα studio του Los Angeles, πνιγμένοι στο αλκοόλ και τον καπνό τηγανιτής μαριχουάνας την οποία συνόδευαν με ζεστό μέλι. Ο country βιολιστής Rusty Kershaw -εκτός από πρωτοπόρος σε όλες τις καταχρήσεις- δε δέχεται να προβάρει τα κομμάτια του και πείθει τον Young να τον αφήσει να ακολουθεί το ένστικτό του (κάτι που θα λειτουργήσει εκπληκτικά στο  9λεπτο "Ambulance blues"), ενώ στην ημερήσια διάταξη υπάρχουν καυγάδες, καταστροφές, μέχρι και απειλές μεταξύ των μουσικών.

Ο συνδυασμός των παραπάνω συμβάντων με την ψυχολογική κατάσταση του Young φέρνουν -σε κάποιες αναλαμπές έμπνευσης- το υπέροχα σκοτεινό αποτέλεσμα που τελικά θα καταγραφεί στις οκτώ συνθέσεις του "On The Beach". Μέσα σε αυτές ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης ξεδιπλώνει τις σκέψεις του για τις άσχημες σχέσεις μέσα στο super group Crosby Stills Nash & Young ("Walk On"), το τέλος του κινήματος των hippies -φωτογραφίζοντας τον Charles Manson ("Revolution Blues")-, την καταστροφή της γης από τις πετρελαϊκές εταιρείες ("Vampire Blues"), την πορεία της σχέσης του με την ηθοποιό Carrie Snodgress ("Motion Pictures", αλλά και την απογοήτευση που ένιωσαν οι Αμερικανοί με το σκάνδαλο Watergate και τον Nixon ("Ambulance Blues"). Τέλος, στο ομώνυμο κομμάτι παρουσιάζει γλαφυρά την αδυναμία του να διαχειριστεί τη δημοφιλία του, με το στίχο «Though my problems are meaningless, I can't make them go away» να βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.

Μουσικά το άλμπουμ κορυφώνεται δις, την πρώτη φορά στο ανθεμικό "Revolution Blues", με το rhythm section των The Band (Rick Danko και Levon Helm) να κεντάει στην πιο δυναμική σύνθεση του άλμπουμ, αλλά με τη πραγματική έκρηξη ποιότητας να έρχεται στη δεύτερη πλευρά του βινυλίου, με τα "On The Beach", "Motion Pictures" και "Ambulance Blues" να απογειώνουν το εγχείρημα με τη blues μελαγχολία τους.

Το  συγκεκριμένο άλμπουμ κοιτά από ψηλά αρκετές από τις πιο διαφημισμένες δουλειές του Neil Young, που συνήθως φιγουράρουν στις safe λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ του. Μαζί με τα "Tonight's The Night" (1975) και "Sleeps With Angels" (1994) αποτελούν τη σπουδαία «μαύρη» τριάδα, που για πολλούς είναι και η κορωνίδα της καριέρας του.

Κλείνοντας, δεν ξέρω αν το "On The Beach" είναι το άλμπουμ που θα αλλάξει τη ζωή σου. Ξέρω σίγουρα ότι είναι αυτό που περιγράφει με τον πιο γλυκό τρόπο τις χειρότερες στιγμές της.