Kreator

Είναι αρκετά τα συγκροτήματα τα οποία στην καριέρα τους κάποια στιγμή αποφάσισαν να πάρουν μια διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που συνήθιζαν με το αποτέλεσμα να τους δικαιώνει απόλυτα. Κάποιοι το έκαναν περισσότερο εξόφθαλμα, κάποιοι περισσότερο εκ του ασφαλούς, αλλά το αποτέλεσμα κάθε φορά ήταν το ίδιο. Πάντα υπήρχε γκρίνια. Γκρίνια μερίδας των έως τότε οπαδών, οι οποίοι ένοιωθαν την μπάντα να τους «προδίδει» και αποφάσιζαν να την εντάξουν, στη χειρότερη περίπτωση, στη μαύρη λίστα τους, ενώ στην καλύτερη τους έδιναν μια μικρή πίστωση χρόνου ώστε να «συνέλθουν» στο επόμενο άλμπουμ.

Οι Kreator ανήκουν σε αυτή την κατηγορία και μάλιστα το έχουν κάνει δύο φορές. Την πρώτη φορά το έπραξαν κυκλοφορώντας το "Coma Of Souls", εγκαινιάζοντας με καταπληκτικό τρόπο την τότε νέα δεκαετία των 90s. Για τους πιο διορατικούς της εποχής, αυτή η αλλαγή φαινόταν πως έρχεται. Άλλωστε αυτός ο δίσκος ήταν η λογική συνέχεια του "Extreme Aggression". Παρόλα αυτά και οι Γερμανοί δεν γλίτωσαν από την κριτική των απογοητευμένων οπαδών τους. «Μαλάκωσαν» λέγανε και άντε βγάλε άκρη.

Η αλήθεια είναι πως, παίρνοντας τον Frank Blackfire από τους Sodom, ο Petrozza δημιουργεί την καλύτερη σύνθεση που θα έχουν ποτέ και πλέον η μπάντα αποκτά έναν κιθαρίστα ο οποίος θα μπορέσει να υποστηρίξει την μεταστροφή προς πιο τεχνικά thrash μονοπάτια. Μαζί θα αποτελέσουν ένα από τα καλύτερα κιθαριστικά δίδυμα του είδους (και όχι μόνο), παραδίδοντας μαθήματα τεχνικής αρτιότητας και έμπνευσης, ενώ και ο Ventor (κατά κόσμoν Jurgen Reil) ακούγεται αρκετά βελτιωμένος πίσω από το drum kit σε σχέση με το παρελθόν.

Από εκεί και πέρα και στα καθαρά μουσικά θέματα του δίσκου, το δεδομένο είναι πως η καφρίλα έχει οπισθοχωρήσει μπροστά στην τεχνική. Οι υπερηχητικές ταχύτητες έχουν μειωθεί και έχουν αντικατασταθεί από περισσότερο συμπαγή θέματα. Η παραγωγή είναι εξαιρετική και στη μίξη κανένας δεν φαίνεται να βγαίνει πιο μπροστά. Οι ρυθμικές κιθάρες δίνουν βροντερό παρών, το μπάσο κάνει αισθητή την παρουσία του πυκνώνοντας τον ήχο και τα τύμπανα ακούγονται όσο καθαρά χρειάζεται. Ο Mille δίνει ίσως την καλύτερη ερμηνεία του σε δίσκο, έχοντας γράψει έντονα κοινωνικοπολιτικούς στίχους, μακριά από σατανάδες και λοιπούς δαίμονες, οι οποίοι δίνουν το στίγμα του προβληματισμού που τον διακατέχει.

Με το "Coma Of Souls" οι Kreator παραδίδουν τον πιο ώριμο συνθετικά δίσκο της έως τότε καριέρας τους, με κάθε ένα από τα δέκα τραγούδια του να αποτελεί μια μικρή αλλά θριαμβευτική μουσική στιγμή. Υπάρχουν οι κλασικές thrash συνθέσεις ("World Beyond", "Twisted Urges"), περισσότερο ανεπτυγμένα τραγούδια με μεγαλύτερη διάρκεια, εναλλαγές στην ταχύτητα και classic metal περάσματα (π.χ. "When The Sun Burns Red" και "Coma Of Souls"), αλλά και κάποιες από τις καλύτερες mid tempo συνθέσεις του χώρου ("Terror Zone", "People Of The Lie"). Τέλος, δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε τα καλοδουλεμένα και κάπως περίπλοκα refrain τα οποία συνήθως σηματοδοτούν αλλαγή του ρυθμού στη διάρκεια του κάθε τραγουδιού και στα οποία φαίνεται πως έχει δοθεί ιδιαίτερη προσοχή.

Πλέον, μετά από κάμποσα χρόνια ακροάσεων του εν λόγω δίσκου και γενικότερης παρακολούθησης της δισκογραφικής πορείας των Kreator, έχω καταλήξει πως το "Coma Of Souls" είναι το καλύτερο άλμπουμ τους. Σίγουρα δεν είναι το πιο ακραίο, δεν είναι το πιο ρυθμικό, ούτε είναι το πιο μοντέρνο. Είναι όμως το καλύτερο, καθώς τα riff, τα solo, η ανάπτυξη των θεμάτων και το rhythm section είναι αθροιστικά ένα κλικ πάνω από όλες τις υπόλοιπες κυκλοφορίες τους. Αυτό όμως που κάνει ακόμη εντονότερη την αίσθηση μεγαλείου του είναι πως μπορεί με άνεση να αποχαρακτηριστεί από απλά μια κορυφαία thrash κυκλοφορία, αφού μπορεί να ακουστεί το ίδιο άνετα από τον οπαδό του οποιουδήποτε metal ιδιώματος.