Όποτε φιλοτιμηθεί να γράψει καμιά αράδα, κυρίως έχει να κάνει με το ευρύτερο φάσμα του σύγχρονου punk-rock, αλλά δε θα ντραπεί να κάνει τον ειδήμονα σε πολλαπλά ταμπλό, για τα οποία δεν ξέρει σχεδόν...
Βρισκόμαστε στο 2002, δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο της μπάντας, όταν οι Flogging Molly επιστρέφουν με το "Drunken Lullabies", έναν δίσκο που θα τους καθιερώσει ως πρωτοπαλίκαρα της αμιγώς folk -κρατάμε το folk, για να μην διαβάσω πουθενά για τους Dropkick Murphys- ιρλανδέζικης punk-rock σκηνής. Είναι αλήθεια πως η συγκεκριμένη σκηνή ενώ μπορεί να εκπροσωπείται από αρκετές μπάντες, δεν είχε καταφέρει καθόλου να εισχωρήσει τυπικά σε πιο mainstream μονοπάτια, και αυτό ακριβώς έκανε το "Drunken Lullabies".
Τα, κυρίως, γρήγορα τέμπο τους και το πλήθος των παραδοσιακών οργάνων που φιγουράρουν περήφανα στις ενορχηστρώσεις των κομματιών του "Drunken Lullabies" συνοδεύουν τους πότε καυστικούς, πότε επαναστατικούς, πότε απλά ψυχοπλακωτικούς στίχους του Dave King, σε ένα σύνολο δώδεκα απολαυστικών κομματιών. Τραγούδια σαν το "What's Left Of The Flag", ένα από τα καλύτερα δείγματα ολόκληρης της δισκογραφίας των Αμερικανοϊρλανδών, επαληθεύει ακριβώς τα παραπάνω, σε ένα έξοχο δείγμα για το πώς μπορει να μεταδοθεί αυτούσιο ένα γνήσιο και ειλικρινές αγωνιστικό πνεύμα σε ένα τραγουύδι.
Ενώ συνηθίζουμε να εξυμνούμε τις πιο γρήγορες, κεφάτες και χορευτικές στιγμές της μπάντας, "If I Ever Leave This World Alive", "Death Valley Queen", πρόκειται για τις δύο κυριότερες σποραδικές πιο μελό στιγμές του δίσκου, είναι συνάμα και από τις πιο έντονες και συναισθηματικά φορτισμένες, εμποτισμένες με τη δεινή στιχουργική του King, που τόσο καλά καταφέρνει και προσδίδει συναισθήματα απόγνωσης, λησμονιάς και πεσιμισμού, χαρακτηριστικά που δε σπανίζουν σε μία γνήσια ιρλανδέζικη ταλαιπωρημένη φυσιογνωμία.
Στο σύνολό του, αυτό που μονάχα χρειάζεται να ξέρεις είναι πως ο δίσκος αυτός είναι γεμάτος ψυχή. Είτε είναι ο οπτιμισμός που πηγάζει από τις γρήγορες και κεφάτες μελωδίες, συνοδευόμενες από φλογέρες και βιολιά, είτε είναι οι πιο μίζερες στιγμές που αναβλύζουν μία γκρίζα ατμόσφαιρα για καιρούς και πράματα ξεχασμένα. Η ειλικρίνεια και τιμιότητα που συνοδεύει τις περισσότερες δουλειές της μπάντας έχει τον πρώτο λόγο, και είναι αυτό που θα χτιστεί για να κάνει το αριστόυργημα που ακούει στο όνομα "Float", που θα ακολουθήσει λίγα χρόνια μετά.
Οι Flogging Molly είναι μία από εκέινες τις μπάντες που ξέρεις πως ποτέ δεν θα απαρνηθούν τα ιδανικά και τα πιστεύω τους για μία καλύτερη θέση στα chart ή για να πουλήσουν δύο single παραπάνω, και αυτό είναι εμφανές από την μέχρι πρόσφατα θέση τους κάτω από τη μικρή, αλλά γερή, φτερούγα της SideOneDummy. Τώρα πλέον ανήκουν στη δικιά τους εταιρεία, κάνοντας τα πράγματα ακόμα περισσότερο με τους δικούς τους όρους και σύμφωνα με τα δικά τους πιστεύω, όπως δηλαδή αρμόζει και τιμά μία μπάντα σαν κι αυτή.
Τα, κυρίως, γρήγορα τέμπο τους και το πλήθος των παραδοσιακών οργάνων που φιγουράρουν περήφανα στις ενορχηστρώσεις των κομματιών του "Drunken Lullabies" συνοδεύουν τους πότε καυστικούς, πότε επαναστατικούς, πότε απλά ψυχοπλακωτικούς στίχους του Dave King, σε ένα σύνολο δώδεκα απολαυστικών κομματιών. Τραγούδια σαν το "What's Left Of The Flag", ένα από τα καλύτερα δείγματα ολόκληρης της δισκογραφίας των Αμερικανοϊρλανδών, επαληθεύει ακριβώς τα παραπάνω, σε ένα έξοχο δείγμα για το πώς μπορει να μεταδοθεί αυτούσιο ένα γνήσιο και ειλικρινές αγωνιστικό πνεύμα σε ένα τραγουύδι.
Ενώ συνηθίζουμε να εξυμνούμε τις πιο γρήγορες, κεφάτες και χορευτικές στιγμές της μπάντας, "If I Ever Leave This World Alive", "Death Valley Queen", πρόκειται για τις δύο κυριότερες σποραδικές πιο μελό στιγμές του δίσκου, είναι συνάμα και από τις πιο έντονες και συναισθηματικά φορτισμένες, εμποτισμένες με τη δεινή στιχουργική του King, που τόσο καλά καταφέρνει και προσδίδει συναισθήματα απόγνωσης, λησμονιάς και πεσιμισμού, χαρακτηριστικά που δε σπανίζουν σε μία γνήσια ιρλανδέζικη ταλαιπωρημένη φυσιογνωμία.
Στο σύνολό του, αυτό που μονάχα χρειάζεται να ξέρεις είναι πως ο δίσκος αυτός είναι γεμάτος ψυχή. Είτε είναι ο οπτιμισμός που πηγάζει από τις γρήγορες και κεφάτες μελωδίες, συνοδευόμενες από φλογέρες και βιολιά, είτε είναι οι πιο μίζερες στιγμές που αναβλύζουν μία γκρίζα ατμόσφαιρα για καιρούς και πράματα ξεχασμένα. Η ειλικρίνεια και τιμιότητα που συνοδεύει τις περισσότερες δουλειές της μπάντας έχει τον πρώτο λόγο, και είναι αυτό που θα χτιστεί για να κάνει το αριστόυργημα που ακούει στο όνομα "Float", που θα ακολουθήσει λίγα χρόνια μετά.
Οι Flogging Molly είναι μία από εκέινες τις μπάντες που ξέρεις πως ποτέ δεν θα απαρνηθούν τα ιδανικά και τα πιστεύω τους για μία καλύτερη θέση στα chart ή για να πουλήσουν δύο single παραπάνω, και αυτό είναι εμφανές από την μέχρι πρόσφατα θέση τους κάτω από τη μικρή, αλλά γερή, φτερούγα της SideOneDummy. Τώρα πλέον ανήκουν στη δικιά τους εταιρεία, κάνοντας τα πράγματα ακόμα περισσότερο με τους δικούς τους όρους και σύμφωνα με τα δικά τους πιστεύω, όπως δηλαδή αρμόζει και τιμά μία μπάντα σαν κι αυτή.
ΣΧΕΤΙΚΑ
ROCKING FEATURED
