Within Temptation

Κάθε φορά που ένα καθιερωμένο στον χώρο του συγκρότημα κυκλοφορεί μια νέα δουλειά, αναρωτιέμαι αν θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που αναμενόμενα υπάρχουν. Oι Within Temptation έχουν δείξει πως δεν φοβούνται τις αλλαγές, ειδικά με τη στροφή που έχουν κάνει εδώ και χρόνια προς πιο εμπορικά μονοπάτια. Αυτό βέβαια δεν αλλοιώνει αυτόματα την ποιότητα της μουσικής τους, που αντικειμενικά κινείται σε αρκετά καλά επίπεδα σε όλες τις δουλειές τους.

Τρία χρόνια μετά το "The Unforgiving", επιστρέφουν με έναν «απλούστερο» δίσκο, χωρίς συνοδευτικά comics και short films, αλλά με μερικές αξιόλογες (κι αμφιλεγόμενες) guest εμφανίσεις. Προσωπικά σπανίως βρίσκω ενδιαφέρουσες αυτές τις εμφανίσεις, αφού τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούνται ως μαρκετίστικα κόλπα ή ως τρόπος κάλυψης υποφαινόμενης συνθετικής στασιμότητας. Ευτυχώς σε αυτό το άλμπουμ βοηθούν στο να δώσουν κάποια ποικιλία στα κομμάτια και στο μεγαλύτερο μέρος τους το επιτυγχάνουν.

Ο δίσκος ανοίγει με το "Let Us Burn", μια mid tempo σύνθεση και ιδιαίτερα πιασάρικο refrain, με την ξεχωριστή φωνάρα της Sharon να κλέβει γι ακόμη μια φορά την παράσταση. Άξιο αναφοράς και το σόλο πριν το τέλος του κομματιού, που κολλάει γάντι και κορυφώνει τη σύνθεση. Η συνέχεια είναι ακόμη καλύτερη, με το "Dangerous" και την πρώτη guest εμφάνιση, με τον Howard Jones (πρώην Killswitch Engage) να συμπληρώνει τη Sharon και να δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα φωνητική αντίθεση.  Από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου, κολλητικό όσο δεν πάει.

Οφείλω να πω πως το "Αnd We Run" που έπεται, μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα, ακόμη και μετά από αλλεπάλληλες ακροάσεις. Ξεκινάει με πιάνο και εντείνει σιγά-σιγά την ένταση με drums και ρυθμικές κιθάρες, φτάνοντας στο συμφωνικό ρεφρέν με μια όμορφη μελωδική γραμμή. Στη συνέχεια όμως, έρχονται τα φωνητικά του Xzibit, ένα ραπάρισμα που δεν μπορώ να πω πως με ενθουσίασε. Εκτιμώ τον πειραματισμό, αλλά θεωρώ πως ακούγεται λίγο παράταιρος και ίσως επιτηδευμένος για να προσεγγίσει και νέο κοινό που δεν είναι τόσο εξοικειωμένο με το συγκρότημα.

Στη συνέχεια έχουμε ένα highlight για τους οπαδούς του συμφωνικού metal, το "Paradise" με τη συμμετοχή της Tarja. Το κομμάτι είναι ένα κλασικό hitάκι, αλλά η αλήθεια είναι πως οι δύο φωνάρες το ανεβάζουν πάρα πολύ και οφείλω να ομολογήσω πως μου κόλλησε στο μυαλό για αρκετές ημέρες.

Το "Edge Of The World" που ακολουθεί, είναι ένα μπαλαντοειδές κομμάτι με έντονο το συμφωνικό στοιχείο και καλύτερη στιγμή το ρυθμικό μέρος με τα βιολιά πριν το τέλος. Η συνέχεια κάπως αναμενόμενη, με τα "Silver Moonlight", "Roses" και "Dog Days" να κινούνται στο κλασικό πλέον ύφος των Within Temptation, χωρίς όμως να εντυπωσιάζουν και να ξεχωρίζουν. Κάπου εκεί παρατηρείται μια «κοιλιά» που κάνει ο δίσκος, καθώς τα κομμάτια είναι μεν ποιοτικά, αλλά δείχνουν μια τάση για επανάληψη στις μελωδίες και τολμώ να πω πως η ερμηνεία της Sharon είναι το στοιχείο που τα κάνει να είναι ένα κλικ πιο πάνω από μια μέση σύνθεση που βγαίνει από εργοστάσιο παραγωγής παρόμοιων κομματιών.

Το "Tell Me Why" μου άρεσε περισσότερο, είναι πιο επικό και heavy, κι επιτέλους οι κιθάρες βγαίνουν λίγο μπροστά, με σόλο που συμπληρώνουν εξαιρετικά τα φωνητικά. Φοβερό τραγούδι με επικό κλείσιμο. Τέλος, έχουμε το "Whole World Is Watching" με τη συμμετοχή του  Dave Pirner (Soul Asylum), ένα κλασικό power ballad ντουέτο, το οποίο δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα και για να είμαι ειλικρινής θα μπορούσε να είναι άνετα τραγούδι συμμετοχής στη Eurovision.

Σε γενικές γραμμές λοιπόν έχουμε να κάνουμε με έναν ποιοτικό δίσκο, που βρίθει με πιασάρικα κομμάτια και εξαιρετικές φωνητικές μελωδικές γραμμές, δεν καταφέρνει όμως να ξεχωρίσει τόσο ανάμεσα στη δισκογραφία της μπάντας όσο και στο χώρο γενικότερα. Οι Within Temptation δείχνουν να έχουν βρει τη συνταγή της επιτυχίας τους, την ακολουθούν πιστά κάνοντας κάποιους μικρούς πειραματισμούς και τελικά προσφέρουν δουλειές που θα ικανοποιήσουν τους περισσότερους οπαδούς τους. Είναι τυχεροί που έχουν στις τάξεις τους μια μοναδική τραγουδίστρια, καθώς η ερμηνεία της είναι αυτή που τους κάνει να ξεχωρίζουν και να παραμένουν μια από τις πιο αγαπητές μπάντες στον χώρο.