While She Sleeps

Το metalcore είναι από εκείνα τα υποείδη του σκληρού ήχου που θεωρητικά ανήκουν στο παρελθόν. Το παράδοξο της υπόθεσης δεν είναι ότι υπάρχουν ακόμα μεγάλα ονόματα στο ευρύτερο πλαίσιο. Ούτε ότι κάποια από αυτά, όπως οι While She Sleeps, έκαναν την εμφάνισή τους αρκετά χρόνια μετά το πρώτο κύμα και τις ένδοξες μέρες (sic) της σκηνής. Όπως συμβαίνει με κάθε είδος που φεύγει από τις μεγάλες εμπορικές κατηγορίες, έτσι κι εδώ υπάρχουν κάποιοι που, πέρα από τη δύναμη του hype, κάτι κάνουν σωστά και συνεχίζουν να ξεχωρίζουν. Αυτό που πραγματικά βρίσκω αξιοπρόσεκτο είναι ότι τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια έχουν κυκλοφορήσει δίσκοι που δεν έχουν απολύτως τίποτα να ζηλέψουν από εκείνους που λογίζονται ως «κλασικοί» του ύφους.

Μία από αυτές τις κυκλοφορίες είναι το ντεμπούτο της εν λόγω παρέας από το Sheffield. Το "This Is The Six" κυκλοφόρησε χρονολογικά ανάμεσα στο "There Is A Heaven Believe Me I've Seen It" των συντοπιτών τους Bring Me The Horizon και το "Lost Forever // Lost Together" των Architects, δύο από τα άλμπουμ που λίγο-πολύ έβαλαν τις βάσεις για το σύγχρονο metalcore. Αν έπρεπε να παραλληλίσω τον ήχο του δίσκου, και κατ' επέκταση του σχήματος, αυτά είναι και τα δύο ονόματα θα ανέφερα. Με τους δεύτερους βρίσκονται κοντά από άποψη αισθητικής και λογικής, ενώ με τους πρώτους μπορεί να διαφέρουν στις αυστηρά κιθαριστικές δομές των κομματιών, αλλά μοιράζονται την αγάπη για τις μεγάλες μελωδίες και τα ομαδικά φωνητικά.

Δύο χρόνια μετά το (εξαιρετικό sequel) "Brainwashed", η μπάντα δεν δείχνει διατεθειμένη για αλλαγές στον πυρήνα του ήχου της. Το νεύρο και οι μελωδίες παρουσιάζονται για μια ακόμα φορά με metal όγκο και σχεδόν punk λογική, χωρίς να χάνεται στιγμή η απαραίτητη βρετανίλα. Η εισαγωγή με το ομότιτλο είναι ενδεικτική του όλου κλίματος, με τις κιθάρες των Long/Welsh να συναγωνίζονται με τα σκισμένα φωνητικά του Loz Taylor και τα καθαρά να ακολουθούν από κοντά. Τα "Feel" και "Empire Of Silence" παρότι πατάνε σε συνήθεις δομές έχουν όλη την ενέργεια που ζωντανά θα προκαλεί πανικό, μερικές δόσεις πειραματισμού βρίσκονται στα μελωδικά περάσματα του "Wide Awake", ενώ το "Hurricane" που είχε προηγηθεί ως single ταίριαξε απολύτως στη ροή του.

Αν είναι να γίνει ξεχωριστή αναφορά κάπου, ωστόσο, τα "Silence Speaks" και "Settle Down Society" την αξίζουν με διαφορά. Το πρώτο είναι εύκολα ανάμεσα στα καλύτερα δείγματα του ύφους τα τελευταία χρόνια, με το πέρασμα του Oli Sykes να ξαφνιάζει ευχάριστα και να δίνει επιπλέον πόντους, ενώ στο δεύτερο αντικατοπτρίζονται με τον καλύτερο τρόπο τα βήματα που έχει κάνει η πεντάδα σε σύγκριση με τις πρώτες ημέρες της. Στα θετικά του δίσκου βρίσκεται η παραγωγή που είναι όσο επιμελώς μη-άψογη πρέπει, δίνοντας την αίσθηση ότι τα πάντα μπορεί να ηχογραφήθηκαν ζωντανά σε ένα δωμάτιο, και οι προσεγμένοι στίχοι που καταπιάνονται κυρίως με προβληματισμούς σχετικά με τις σύγχρονες κοινωνίες και τους ανθρώπους που τις απαρτίζουν.

Με την τρίτη τους δουλειά, οι While She Sleeps καταφέρνουν κάτι καθόλου εύκολο ή αυτονόητο· να προχωρήσουν τον ήχο τους, ακολουθώντας ένα μονοπάτι που βρίσκεται εξίσου κοντά στην ωριμότητα και την εμπορικότητα. Το πόσο εμπορικά μπορούν να θεωρηθούν κομμάτια σαν το "Civil Isolation", βέβαια, είναι μια άλλη ιστορία και ο όρος χρησιμοποιείται με αρκετά ευρεία λογική. Σε κάθε περίπτωση, από την πρώτη νότα του "You Are We" ως το παραμορφωμένο σβήσιμο του "In Another Now" ο δίσκος είναι γεμάτος ενέργεια, riff και μελωδίες που μπορούν να κολλήσουν από τον πιο πιστό του χώρου μέχρι κάποιον που δεν φοβάται μια μοντέρνα εκδοχή του σκληρού ήχου. Το ότι ανάμεσα σε αυτά έχει και πράγματα να πει, το λες παράπλευρο κέρδος.