Vanhelgd

Για άλλη μια φορά, άλλο ένα συγκρότημα από τη Σουηδία κατάφερε να με πιάσει απροετοίμαστο και από εκεί που δεν το περίμενα οι Vanhelgd με ταρακούνησαν για τα καλά. Πρώτη μου επαφή με δαύτους ήταν το φετινό "Church Of Death", παρόλο που είναι το δεύτερο full length άλμπουμ τους μετά το "Cult Of Lazarus" του 2008, το οποίο φυσικά και αξίζει να τσεκάρετε.

Old school death metal, τόσο καλοπαιγμένο, που ειλικρινά δε βρίσκω κάτι αρνητικό να του προσάψω. Ενώ είναι ένας δίσκος ο οποίος ποντάρει στη σκοτεινή ατμόσφαιρα και το καταφέρνει, δε βαρυγκωμάει σε κανένα σημείο, αντίθετα κινείται σε τόσο έντονους ρυθμούς, που παρασέρνει και τον πιο «κυνικό» και ανυπόμονο ακροατή του death metal. Τα riff είναι εξαιρετικά. Σας φτάνει αυτό; Θα έπρεπε, πιστέψτε με. Διαλεγμένα ένα προς ένα από τα καλύτερα χαρμάνια του thrash και του death, βεβαίως του doom, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις δε φοβούνται να χρησιμοποιήσουν και την «ξυριστική μηχανή» μάρκας black metal. Ο αέρας που αναδύουν όλες οι μελωδίες είναι πνιγερός, θυμίζοντας μου, ναι θα τολμήσω να το πω, αυτά που έκαναν στις αρχές των '90s οι Nocturnus.

Υπάρχουν τόσα ωραία πράγματα να ακούσει κανείς σε αυτό το δίσκο. Οι εναλλαγές των ρυθμών, τα πολύ καλά φωνητικά, τα γαμάτα solos και φυσικά τα τρομερά leads. Ακούστε για παράδειγμα τις δισολίες στο ομώνυμο τραγούδι του άλμπουμ και θα καταλάβετε τι εννοώ. Ήθελαν παραπάνω μελωδία, την έπαιξαν και το τραγούδι απογειώθηκε. Από τα υπόλοιπα τραγούδια πραγματικά δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο, είναι όλα εξαρτήματα μιας καλοκουρδισμένης μηχανής. Πάντως, το "Alone With The Dead" μια χαρά θα χωρούσε στο φετινό "Macabre Eternal" των Autopsy. Να πούμε επίσης ότι η παραγωγή, παρόλο που σήκωνε λίγη βρωμιά παραπάνω (πόσο ακόμα θα μου πείτε), αναδεικνύει τις συνθέσεις μια χαρά.

Κάποιοι θα πουν ότι κάτι τους θυμίζει, ότι έχουν ξανακούσει παρόμοια πράγματα. Δίκιο θα έχουν, δε θα λένε ψέματα. Αλλά από την άλλη πλευρά σίγουρα θα γουστάρουν με το "Church Of Death". Έχει το γνήσιο της υπογραφής μιας μεγάλης πολιτιστικής κληρονομιάς που ακούει στο όνομα σουηδικό death metal και εμένα τουλάχιστον αυτό μου αρκεί.