Vallenfyre

Σα λύτρωση στον πόνο για τον θάνατο του πατέρα του από καρκίνο, η μόνη διέξοδος, που εδώ και χρόνια βρίσκει στις δύσκολες καταστάσεις, ήταν και πάλι η μουσική. Αυτή τη φορά, όμως, δεν τροφοδοτεί με τα όποια αρνητικά συναισθήματα τη μπάντα που μέχρι τώρα τον είχαμε συνηθίσει, αλλά στρέφεται σε πιο πρωτόγονες μορφές του ακραίου ήχου, όπως όταν ξεκινούσε 23 χρόνια πριν, δίνοντας περισσότερη βάση στο βάρβαρο στοιχείο, που τόσο καιρό καλά έκρυβε μέσα του. Έτσι λοιπόν, ως φόρο τιμής στον άνθρωπο που τους πήγε στην πρώτη τους συναυλία ως Paradise Lost, μιας και οι ίδιοι ήταν πολύ μικροί για να οδηγήσουν, ο Greg Mackintosh δημιούργησε τους Vallenfyre, παρέα με τον Hamish Glencross των My Dying Bride, τον Scoot των Doom, Extinction Of Mankind, τον Adrian Erlandsson των At The Gates, Paradise Lost και τον Mully, εδώ και χρόνια φίλο του. Και το όνομα της πρώτης δισκογραφικής τους δουλειάς: "A Fragile King", μια σαφής αναφορά στον τρόπο που έβλεπε ο Greg τον John Mackintosh.

Αν και η πρώτη ιδέα έρχεται από το εξώφυλλο του δίσκου και το tracklist, το περιεχόμενο του "A Fragile King" δεν είναι doom/gothic. Εστιάζει πιο πολύ στο αγνό brutal death metal, χωρίς να διστάζει να αποκαλύψει ένα στοιχείο της ταυτότητάς του δημιουργού του, που λάτρεψε το σκοτάδι του doom ήχου. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν death metal δίσκο, επηρεασμένο και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού, με χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες και έναν Greg Mackintosh να εκπλήσσει με την τραχύτητα της φωνής του, ένα στοιχείο που θα ήταν καλοδεχούμενο σε μια επερχόμενη κυκλοφορία των Lost. Ο ίδιος ο Mackintosh αναφέρει αρκετές death metal, doom, crust και punk μπάντες που υπήρξαν επιδραστικές στον ήχο και τα ακούσματά του, ανάμεσα τους θα ξεχωρίσω τους Nihilist και τους Autopsy αν έπρεπε να δώσω ένα παράδειγμα για το που κινείται ο δίσκος.

Μην ψάχνετε να βρείτε στοιχεία των Paradise Lost για να εκτιμήσετε το "A Fragile King". Αυτά είναι σίγουρα εκεί, πώς θα μπορούσε άλλωστε ο Mackintosh να καλύψει το χαρακτηριστικό του παίξιμο, ιδιαίτερα τα μοναδικά του solo; Ωστόσο, μάλλον θα απογοητευτείτε αν περιμένετε κάτι αντίστοιχο του "Faith Divides Us - Death Unites Us" ή ακόμα και του πιο ωμού "Lost Paradise", του δίσκου που πλησιάζει περισσότερο στο ύφος το "A Fragile King". Γι' αυτό ακριβώς δε συντρέχει κανένας απολύτως λόγος ανησυχίας για τους φίλους των Lost, οι Vallenfyre δεν απειλούν την ύπαρξή των τελευταίων για κανένα λόγο. Φυσικά, ο ηγέτης τους δεν προσπαθεί να αλλάξει τη ρότα του death metal, αφού δεν καταπιάνεται με κάτι καινούριο, αλλά ούτως ή άλλως δεν ήταν και ο στόχος του "A Fragile King" αυτός. Η εξωτερίκευση των συναισθημάτων, που προκαλεί ο θάνατος ενός οικείου προσώπου, στην πιο βίαιη μορφή τους, αποτελεί την πηγή του συνόλου των συνθέσεων του δίσκου και το αποτέλεσμα είναι αν μη τι άλλο ικανοποιητικό για τους κύκλους της death metal σκηνής.

Ως ιδέα, η δημιουργία ενός «supergroup» από μέλη που προέρχονται από διαφορετικούς χώρους δεν αποτελεί πρωτοτυπία. Ήδη το έκαναν οι Chaosbreed του Esa Holopainen στο παρελθόν, ενώ φυσικά υπάρχουν και οι Bloodbath των Renkse, Nystrom και Akerfeldt, που επίσης εδώ και αρκετά χρόνια κάνουν αυτό ακριβώς. Ωστόσο, ακούγοντας το "A Fragile King" είναι μάλλον εμφανές ότι οι τελευταίοι σύντομα θα αποκτήσουν έναν ικανό ανταγωνιστή.