Toto

Οι Toto αποτελούν, αναμφισβήτητα, ένα από τα μεγαλύτερα και διασημότερα συγκροτήματα που έχει αναδείξει η μουσική βιομηχανία. Από τις τάξεις του σχήματος έχουν περάσει ονόματα τα οποία έχουν δοξάσει τις έννοιες «melodic rock» και «West coast AOR», ενώ ποτέ δεν αναλώθηκε σε άσχημες δισκογραφικές κινήσεις. Άνισες συγκριτικά ναι, ποτέ όμως κάτω του μετρίου. Έτσι, λοιπόν, η είδηση ότι εννιά χρόνια μετά την προηγούμενη δουλειά τους "Falling In Between" θα κυκλοφορούσαν νέο υλικό, με ξάφνιασε «ευχάριστα».

Τα εισαγωγικά υπάρχουν γιατί αφενός θα ακούγαμε καινούργιο υλικό από ένα τόσο αγαπημένο σχήμα, αφετέρου όμως τα εννέα αυτά χρόνια έχουν λάβει χώρα σημαντικά γεγονότα στις τάξεις της μπάντας: «Χώρισαν» οι δρόμοι με τους Bobby Kimball (μέχρι πρότινος τραγουδιστή) και Simon Phillips (drums), o μπασίστας Mike Porcaro απεβίωσε φέτος (πέντε μέρες μάλιστα πριν την επίσημη ημέρα κυκλοφορίας του άλμπουμ). Στο σχήμα επέστρεψαν οι Steve Porcaro και David Paich και τα lead φωνητικά πια τα έχει αναλάβει επισήμως ο Joseph Williams, ένας καλλιτέχνη που μας «συστήθηκε» στα άλμπουμ "Fahrenheit" (1986) και "The Seventh One" (1988). Τέλος, σε μερικά από τα τραγούδια μπάσο παίζει ο πρώτος μπασίστας των Toto, David Hungate. Έπειτα, τα χρόνια πια έχουν περάσει και δεν τους το είχα ότι θα ήθελαν να παρουσιάσουν νέα τραγούδια.

Παρ’ όλα αυτά, όλα τα παραπάνω μου κίνησαν την περιέργεια για το τελικό αποτέλεσμα, αφού αδιαπραγμάτευτα το σχήμα αποτελείται από λαμπρούς μουσικούς σαν μονάδες. Το μεγάλο στοίχημα ήταν να «δέσουν» και σαν ομάδα, κάτι που τελικά, ακούγοντας πολλές φορές τον δίσκο, θεωρώ πως κατάφεραν και με το παραπάνω.

Όσοι περίμεναν να ακούσουν υλικό που να παραπέμπει στα πρώτα χρόνια της μπάντας, καλύτερα να μην συνεχίσουν την ανάγνωση. Οι Toto θα τους απογοητεύσουν. Από την άλλη, θα ήταν αρκετά βολικό για τους ίδιους να «πατήσουν» πάνω στα ηχητικά μονοπάτια που είχε η προηγούμενη δουλειά τους και να δημιουργήσουν κάτι αντίστοιχο, δικαιολογώντας μια περιοδεία που εύκολα θα αύξανε τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους. Οι μουσικοί, όμως, είχαν άλλη γνώμη και έφτιαξαν ένα άλμπουμ που τιμάει όλη την ιστορία του σχήματος και σαφώς είναι άλλο ένα δείγμα της μεγάλης κληρονομιάς που έχουν αφήσει στην μουσική.

Αν σώνει και ντε θελήσει κάποιος να κατατάξει ηχητικά το άλμπουμ, δεν θα περιοριστεί μόνο σε ένα παλιότερο για την όποια σύγκριση. Ανατρέξτε στα "Falling In Between", "Hydra", "The Seventh One", "Fahrenheit" και "Tambu", και συνδυαστικά θα έχετε μια πρώτη γεύση του τι θα ακούσετε. Το πιο σημαντικό όμως από όλα είναι ότι όλες οι συνθέσεις έχουν την μουσική ταυτότητα των Toto. Για μια ακόμα φορά, το μελωδικό rock θα συναντήσει το progressive, το κλασικίζον soft rock των '70s-'80s, την soul, την funk και τα blues, αν και σαφώς, τα τρία τελευταία είδη απλά υπάρχουν σε ελάχιστες στιγμές στον δίσκο, απλά για να θυμίζουν τις επιρροές των μελών του group. Το σημαντικό είναι ότι όλες οι συνθέσεις είναι φιλτραρισμένες μέσα από τις τάσεις της σύγχρονης μουσικής όπως τις αντιλαμβάνονται μουσικοί που δεν έχουν ηχητικά καλούπια και οι οποίοι δεν φοβούνται να ακουστούν σε μέρη, ακόμα και σαν τους pop συνάδελφους τους. Βεβαίως, βασικό στοιχειό παραμένει η γνωστή μελωδική rock πλευρά του group.

Το "XIV" στέκει αντάξιο όλων των προηγούμενων δουλειών των Toto. Αποτελείται από έντεκα συνθέσεις με άκρως προσεγμένη παραγωγή που καθεμία αποτελεί μια ξεχωριστή στιγμή σε όλη την διάρκεια του άλμπουμ, αφού μπορεί να ακουστεί μεμονωμένα. Αν, όμως, επιλέξεις να αφήσεις το play πατημένο μέχρι και την ολοκλήρωση του δίσκου δεν θα απογοητευτείς, κι αυτό είναι ένα από τα μυστικά της νέας δουλειάς. Όλες οι «μονάδες» όταν ενωθούν φτιάχνουν μια «ομάδα» μοναδική, ενώ τα μέλη του σχήματος που ξέρουν να δημιουργούν τραγούδια που θα συγκινήσουν εκατομμύρια οπαδών.

Το ηλικιακό κοντέρ έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα, κάτι που φαίνεται αμέσως στα πρόσωπα όλων των μελών του group. Το σημαντικό, όμως, για έναν μουσικό είναι τι πηγάζει από μέσα του και, βάσει τελικού αποτελέσματος, η νεότητα ξεχειλίζει αφού αν κλείσεις τα μάτια είναι σαν ναι μην πέρασε μια μέρα από αυτό που ακούγαμε 15 και πίσω χρόνια. Οι ρυτίδες και τα γκρίζα / άσπρα μαλλιά δεν γράφουν τραγούδια παρά μόνο μουσικοί με όρεξη για ένα καλό αποτέλεσμα. Αυτοί είναι οι Toto. Ένα σχήμα που σου χαρίζει άπλετο ενθουσιασμό με προτεραιότητα στην αρμονία και τη μουσικότητα, που πάντα πρέσβευαν και χάριζαν απλόχερα σε κάθε δουλειά τους.

Έτσι και στο "XIV" ο ακροατής δεν θα απογοητευτεί σε κανένα σημείο της ακρόασης. Αντιθέτως, ίσως η νέα δουλειά τον «ξεκουράσει» αρκετά αν αφεθεί στην ανά στιγμές άκρως αισθησιακή ύφη των συνθέσεων. Να σημειώσουμε ότι για τους πιο φανατικούς οπαδούς το άλμπουμ κυκλοφορεί σε μορφή βινυλίου και σε box set με πολλά «καλούδια» μέσα. Αναζητήστε με νόμιμο τρόπο το άλμπουμ. Αξίζει να το έχετε στην συλλογή σας, όπως βεβαίως όλη την δισκογραφία του σχήματος. Είμαι πραγματικά περίεργος ποια θα είναι η επόμενη κίνησή τους (αν υπάρξει βεβαίως). Μακάρι να είναι όπως το τελικό αποτέλεσμα του "XIV".