Threshold

Για τους Threshold μπορείς να συνοψίσεις τα πάντα σε λίγες λέξεις: αξιοπιστία, ποιότητα, σιγουριά. Είναι μια από τις πρώτες και σίγουρα μια από τις σημαντικότερες Βρετανικές μπάντες στο progressive metal ιδίωμα και μετά από 25 χρόνια δισκογραφίας συνεχίζουν με μια αξιοθαύμαστη σταθερότητα σε κάθε δουλειά τους.

Το ταξίδι τους δεν ήταν εύκολο, καθώς πολύς κόσμος να ήρθε κι έφυγε στην πορεία, αλλά ο πυρήνας ήταν πάντα σταθερός και αμετάβλητος, με τους Karl Groom (κιθάρα) και Richard West (πλήκτρα) να διασφαλίζουν ότι η κάθε δουλειά των Threshold θα επηρεάζεται ελάχιστα από τις εκάστοτε αλλαγές. Κι έχοντας αποδείξει ότι η ποιότητα δεν είναι αμφισβητήσιμη, στην 11η δισκογραφική δουλειά παρουσιάζουν το πιο μεγαλεπήβολο άλμπουμ της καριέρας τους. 

Η - για αδιευκρίνιστους ακόμα λόγους - αποχώρηση/απομάκρυνση του Damian Wilson, μαζί με την αποχώρηση του επί μια δεκαετία κιθαρίστα Peter Morten δημιούργησαν ένα κενό, το οποίο όμως καλύφθηκε άμεσα και ιδανικά από έναν παλιό γνώριμο, τον τραγουδιστή του θρυλικού "Psychedelicatessen", Glynn Morgan. Παρόλο που ο Damian διαθέτει μια ιδιαίτερα χαρακτηριστική φωνή και η αντικατάστασή του φάνταζε δύσκολη, ο Morgan διαλύει οποιαδήποτε αμφιβολία εντός μερικών δευτερολέπτων, με τις μεστές ως εντυπωσιακές ερμηνείες του. Διαθέτοντας μια χροιά που ταιριάζει απόλυτα στη μουσική της μπάντας, εν τέλει αποδεικνύεται άψογος, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά πως «ουδέν κακόν αμιγές καλού».

Κάπως έτσι, το "Legends Of The Shire" αποτελεί την όχι μόνο την πιο μεγάλη σε διάρκεια και την πιο περιπετειώδη δουλειά των Threshold, αλλά πιθανότατα και την πιο εντυπωσιακή τους, επιβεβαιώνοντας τον κανόνα πως όταν ένα διπλό, concept, progressive rock/metal άλμπουμ είναι καλό, τότε είναι συνήθως σπουδαίο. Και η δουλειά που έχει γίνει είναι σπουδαία σε όλους τους τομείς.

Στιχουργικά έχει διττή προσέγγιση, παραλληλίζοντας την προσπάθεια ενός ανθρώπου να βρει τη θέση του σε αυτή ζωή, με την προσπάθεια μιας επαρχίας (ή μιας πόλης ή μιας χώρας) να βρει κι αυτή τη θέση της σε αυτόν τον κόσμο. Η - όπως πάντα - εξαίρετη δουλειά που έχει γίνει από τον Richard West στον τομέα αυτό, καθιστά το άλμπουμ ακόμα πιο απολαυστικό, καθώς προσθέτει βάθος και ουσία στην ακρόαση του δίσκου.

Μουσικά, το άλμπουμ έχει τα πάντα. Ακουστικές κιθάρες, heavy riff, πιάνα, χορταστικά solo κιθάρας και πλήκτρων, μεστό rhythm section, έξυπνα επαναλαμβανόμενα θέματα, καλά κρυμμένες αναφορές και φυσικά μεγάλα ρεφρέν. Όπως πάντα, οι Threshold τοποθετούν τις μελωδίες σε πρώτο πλάνο και πάντα με κρυστάλλινη παραγωγή να ενισχύει το τελικό αποτέλεσμα.

Συνθετικά, δεν υπάρχει ούτε μια μέτρια στιγμή. Το "Legends Of The Shires" είναι από τα άλμπουμ που σε «αναγκάζουν» να το ακούσεις από αρχής μέχρι τέλους. Περιλαμβάνει άμεσες, δυναμικές συνθέσεις σαν το "Small Dark Lines", έχει δεκάλεπτα έπη σαν το "The Man Who Saw Through Time" και το "Lost In Translation", διαθέτει συνθέσεις που διαφοροποιούνται και ξεχωρίζουν όπως το "Stars And Satellites", έχει συναισθηματικές κορυφώσεις σαν το "Subliminal Freeways" και βεβαίως έχει μια σπουδαία power ballad, όπως το "State Of Independence" μεταξύ άλλων. Κι όλα τους είναι τοποθετημένα έτσι ώστε να διασφαλίζουν την ιδεατή ροή της ακρόασης του άλμπουμ.

Όσοι είναι ήδη γνώστες των μουσικών και της ποιότητας που πρεσβεύουν οι Threshold είμαι βέβαιος πως θα ενθουσιαστούν. Οι υπόλοιποι αν προτιμάτε κάτι που προσεγγίζει λιγότερο την shredding/instrumental και περισσότερο την μεστή πλευρά του progressive metal, συγκινείστε με «πιανάκια» (βλέπε Savatage, Shadow Gallery κλπ) και εκτιμάτε και λίγο βρετανικό/Floydικό DNA στις μουσικές σας, μην κάνετε το λάθος να προσπεράσετε το "Legends Of The Shires".

Ομολογώ πως το νέο άλμπουμ των Threshold με έχει καθηλώσει σε βαθμό που δεν το περίμενα. Κι ενώ πάντα προτιμώ να περιμένω τα αποτελέσματα του τεστ του χρόνου, εδώ δεν θα προσπαθήσω να διαφωνήσω με τους δημιουργούς του, οι οποίοι το θεωρούν ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένα άλμπουμ που οφείλουν να ακούσουν όλοι οι φίλοι του μελωδικού, του προοδευτικού, του καλού metal.