Thee Oh Sees

Όπως ανέφερα και πέρσι, η μπάντα παρότι ηχογραφεί ανά μερικούς μήνες και χωρίς πάντα να πρωτοτυπεί, καταφέρνει να παρουσιάζει μόνιμα, αξιόλογες δουλειές. Ποτέ οι δίσκοι τους δεν θάφτηκαν και δεν πέρασαν απαρατήρητοι. Έτσι κι εδώ το "Drop" ανακατεύει garage και ψυχεδέλειες για να θορυβήσει. Όπως και να έχει, ό,τι και να κάνουν, δεν ξέρω πως το καταφέρνουν, αλλά γράφουν όμορφες συνθέσεις με μια παλιομοδίτικη φρεσκάδα που σε κάνει να αναπολείς και να χαμογελάς. Ποτέ δεν κατάφερα (ίσως όχι μόνο εγώ) να ξεχωρίσω έναν δίσκο τους εις βάρος των άλλων. Το ίδιο θα κάνω κι εδώ. Ο νέος αυτός δίσκος δεν δείχνει ότι μπορεί να ξεπεράσει όλα τα προηγούμενα, αλλά ταυτόχρονα δείχνει ότι δεν πέφτει ούτε χιλιοστό πιο κάτω σε ποιότητα, ταλέντο και έμπνευση από όλη την δισκογραφία τους.

Ο John Dwyer λοιπόν είναι απίστευτα παραγωγικός. Και είναι σαφές ότι εκτελεί το μουσικό του όραμα με κάθε μέσο. Αλλάζει μέλη συχνά και συντηρεί την μπάντα σε έναν συνεχόμενο κύκλο ζωής. Αλλά αυτή η τακτική έχει τα μειονεκτήματά της. Τα "The Kings Nose" και "The Lens" ακούγονται μονότονα ανά φάσεις, ενώ το "Transparent World" δεν καταφέρνει να ανέβει ποτέ. Από την άλλη όμως, εδώ θα ακούσεις κομματάρες σαν το "Penetrating Eye" που ξεχωρίζει με την εκπληκτική riff-άρα του. Το "Encrypted Bounce" που γεμίζει ψυχεδέλεια το lo-fi που τόσο ξεχωριστά παίζουν τούτοι οι Αμερικάνοι. Το "Put Some Reverb On My Brother" που κλείνει το μάτι στην αλητεία και στην βρωμιά όπως λίγες μπάντες ξέρουν. Το "Camera" που προσωπικά με ταξιδεύει σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ και μου δείχνει ότι γερνάμε σιγά-σιγά, μέσα σε μουσικές που χρόνια μας μεγάλωναν, αλλά ποτέ δεν θα απαρνηθούμε.

Πλεονέκτημα και συμπέρασμα; Ότι όταν ο δίσκος ολοκληρωθεί, θες αμέσως να τον ξανακούσεις. Αδιάφορο το αν είναι πιασάρικο ή εμπορικό. Αδιάφορο αν το ακούσει περισσότερος κόσμος από το περσινό. Πράγμα δύσκολο μιας και πέρσι, παραδόξως μετά από χρόνια ακούστηκαν αρκετά. Η ουσία είναι ότι σε καταφέρνει με την μία. Σε ευχαριστεί και μπορεί να σε ταξιδέψει. Που θα πάει, σε λίγους μήνες ο τύπος θα βγάλει και κάτι ακόμα πιο φρέσκο. Αναμονή λοιπόν. Η μπάντα αυτή σιγά μην λήξει ποτέ.