The Twilight Singers

Υπάρχουν κάποιοι μουσικοί που με το πέρασμα του χρόνου σου δημιουργούν μια αίσθηση ότι δύσκολα θα σε απογοητεύσουν με την ποιότητα της δουλειάς τους. Κάπως έτσι θέλω να κατηγοριοποιώ τον Greg Dulli, ως έναν καλλιτέχνη που από τα μέσα της δεκαετίας του '80 μάς έχει παρουσιάσει -το λιγότερο- καλές δουλειές, είτε με τους ιστορικούς Afghan Whigs, είτε με τους Gutter Twins, είτε με τους Twilight Singers. Mε το reunion των Afghan Whigs μάλλον να παραμένει ανεκπλήρωτος πόθος, ο Dulli έχει αφιερώσει τον καλύτερο του εαυτό στους Twilight Singers, με το "Dynamite Steps" να αποτελεί τη νέα δουλειά της μπάντας.

Ο τρόπος που ο Dulli αντιλαμβάνεται το rock, με την ευρύτερη έννοια, και πως αυτό πρέπει να ακούγεται φρέσκο και ενδιαφέρον, αλλά να διατηρεί και τη μαγεία των προηγούμενων δεκαετιών, φαίνεται στη δισκογραφία των Twilight Singers, η οποία και αριθμεί τρία άλμπουμ, συν μια συλλογή διασκευών. Το "Dynamite Steps" έρχεται να προστεθεί σε αυτά, όχι μόνο ως ποσότητα, αλλά κυρίως ως ποιότητα, καθιστώντας το την κορυφαία δημιουργία του Dulli με τους Twilight Singers. Η πρώτη δουλειά του συγκροτήματος υπό τη σκέπη της θρυλικής Sub Pop λειτούργησε υπέρ του δέοντος ευεργετικά, απ' ό,τι φαίνεται.

Στις μέρες μας, που δύσκολα θα βρεις μαζεμένα τα εξής: εξαιρετική μουσική, αληθινούς στίχους, ειλικρινές συναίσθημα, κορυφαία ερμηνεία, το "Dynamite Steps" τα έχει όλα και σε μεγάλο βαθμό. Οι εναλλακτικές βάσεις, στις οποίες τόσα χρόνια ο Dulli οικοδομεί τις ιδέες του, διανθίζονται με ήχους πιάνων, εγχόρδων και ένα rhythm section που άλλοτε βασίζεται σε πιο ευθείς rock ρυθμούς και άλλοτε αντλεί έμπνευση από blues / country φόρμες. Σε αυτά τα πλαίσια, οι δυνατές και οι ήρεμες συνθέσεις του άλμπουμ ισορροπούν απολύτως και δημιουργούν και την κατάλληλη ατμόσφαιρα - υπόβαθρο για τους «κοφτερούς» στίχους και την ανατριχιαστική ερμηνεία του Greg Dulli.

Το "Last Night In Town" ανοίγει δυναμικά το "Dynamite Steps", ενώ στο "Be Invited" έχουμε και την εμφάνιση του Mark Lanegan σε μια απολαυστική διφωνία με τον Dulli, αν και τη συνεργασία που «κλέβει την παράσταση» τη συναντάμε στο "Blackbird And The Fox" και την αιθέρια ερμηνεία της Ani DiFranco. To "Waves" είναι το πιο «σκοτεινό» κομμάτι του άλμπουμ, σε φρενήρεις ρυθμούς, που έρχεται σε ταιριαστή αντίθεση με «φωτεινές» συνθέσεις, όπως το "She Was Stolen". Tα "On The Corner" και "Never Seen No Devil" σε ένα παράλληλο εναλλακτικό σύμπαν θα ήταν τα rock hits της χρονιάς με την αμεσότητα που τα διακρίνει. Για το τέλος, οι Twilight Singers μας επιφυλάσσουν το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ, το οποίο κλείνει υπέροχα και λυτρωτικά τα 43 λεπτά του "Dynamite Steps".

Ο Dulli για άλλη μια φορά έκανε το θαύμα του, αν και για έναν άνθρωπο με τέτοια καλλιτεχνική συνέπεια η λέξη «θαύμα» ίσως να τον αδικεί και να μην περιγράφει σωστά τη δουλειά που μάς παρέδωσε με το "Dynamite Steps". H δημιουργία των Twilight Singers είναι από τις καλύτερες δισκογραφικές στιγμές του 2011, ένα καταπληκτικό άλμπουμ, μια ειλικρινής συνθετική και στιχουργική κατάθεση, που δύσκολα κανείς βρίσκει στην εποχή μας, από έναν άνθρωπο που δείχνει να εξακολουθεί να βλέπει τη μουσική περισσότερο ρομαντικά και λιγότερο επαγγελματικά.