The Last Drive

Το "News From Nowhere" είναι το νέο EP των Last Drive, καθώς και η πρώτη τους κυκλοφορία μετά το εξαιρετικό και συνολικά αποδεκτό "Heavy Liquid", και διεκδικεί τη θέση του σε μία μικρή ομάδα ιστορικών single και EP που κυκλοφορούσε το συγκρότημα κατά καιρούς. Όσο για τη θέση του στην συνολική δισκογραφία του συγκροτήματος, αυτή ξεκαθαρίζει από τους ίδιους τους Last Drive σε συνέντευξη που θα δημοσιεύσουμε σύντομα. Αντίθετα με τα «κανονικά» άλμπουμ αυτές οι κυκλοφορίες έχουν ως σκοπό να δείξουν πού βρίσκεται το συγκρότημα σήμερα, τώρα, αυτή τη στιγμή. Χωρίς πολύ σκέψη και προετοιμασία. Είναι τόσο αυθόρμητη κίνηση όσο η έννοια της δισκογραφίας επιτρέπει.

Θεωρώντας λοιπόν δεδομένο ότι ισχύουν τα παραπάνω, οι Last Drive τολμώ να εικάσω ότι βρίσκονται σε μία πολύ ήρεμη κατάσταση αλλά και με μεγάλη αυτοπεποίθηση. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από τη μουσική των τεσσάρων συνθέσεων που περιλαμβάνονται στο "News From Nowhere" και εξάγεται ως συμπέρασμα τόσο από την ποιότητά τους όσο και από το γενικά mid-tempo και χωρίς εμφανείς εντάσεις ύφος τους. Ας κρατήσουμε ένα αστεράκι στο θέμα της έντασης, γιατί θα επανέλθουμε αργότερα.

Το εναρκτήριο τραγούδι "Never Let it Go" είναι αυτό που κυριαρχεί επί της τετράδας και δύναται στο παρόν και το μέλλον να αποτελεί άλλο ένα highlight των συναυλιών τους στεκόμενο δίπλα σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή της δισκογραφίας τους. Από τη μία με την παραινετική στιχουργική που φανερώνει και ο τίτλος του, από την άλλη με το ογκώδες μπάσο του Αλέξη και κάπου στη μέση με τις ανατολίτικης χροιάς νεοψυχεδελίζουσες κιθάρες και το άμεσο ρεφρέν καταφέρνει να είναι καθαρόαιμο Last Drive αλλά και κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες δουλειές τους. Αντίθετα, το "Butterfly 69" που ακολουθεί και κλείνει την πρώτη πλευρά δείχνει το πιο αδύναμο της κυκλοφορίας. Ενώ ξεκινάει με ένα εξαιρετικής διάνοιας riff, έχει χαρακτηριστική μελωδία, sing-along ρεφρέν και στιγμές εμπνευσμένης κιθάρας (ακούστε το δεύτερο σόλο για του λόγου το αληθές), για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν καταφέρνει να απογειωθεί ποτέ.

Στη δεύτερη πλευρά υπάρχει μεγαλύτερη ομοιογένεια, αφού τα "Black Rain" και "Child Of The Sky" μοιάζει να έχουν γεννηθεί από την ίδια μήτρα. Περισσότερο χαοτικά, θορυβώδη και jam-αριστά ως προς τη δομή τους δεν είναι φτιαγμένα για να σου κολλάνε τη μελωδία στο μυαλό αλλά για να αυξάνουν τους παλμούς της καρδιάς σου κατά την ακρόασή τους. Και το πετυχαίνουν πολύ καλά. Είναι και αυτά, ειδικά το "Child Of The Sky", που δικαιολογούν περισσότερο το ψυχεδελικό ύφος του εξώφυλλου αν και κινούνται σε αρκετά πιο σκοτεινά χρώματα.

Κάπου εδώ θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τον αστερίσκο που κρατήσαμε προηγουμένως. Γιατί ενώ φαινομενικά τα τραγούδια στερούνται εντάσεων με την έννοια ότι είναι κυρίως μέσων ή αργών ρυθμών, συνήθως χωρίς χαρακτηριστικά riff, δεν είναι πάντα εξωστρεφή και τουλάχιστον φωνητικά είναι μετριοπαθή, ενορχηστρωτικά έχουν ενισχυθεί με μία εσωτερική δύναμη και μία βραδυφλεγή φλόγα που τροφοδοτείται από την παντοδύναμη ρυθμική βάση μπάσου και κρουστών αλλά κυρίως από τις δύο κιθάρες που στο "News From Nowhere" κρατούν φανερά τα ηνία. "Heavy Liquid" δεν είναι, αλλά είναι Last Drive από την αρχή μέχρι το τέλος.