Πιστεύει ακράδαντα ότι υπάρχουν μόνο δύο είδη μουσικής, η καλή και η κακή. Σχολιάζει και από τα δύο στις σελίδες του Rocking.gr, αν και οι κακές γλώσσες λένε ότι γράφει κυρίως για ό,τι είναι ή μοιάζει...
Αν μπορείτε να φανταστείτε τους Doors με τον Ray Manzarek να έχει αναλάβει το μπάσο και τον Jim Morrison τη δεύτερη κιθάρα πλησιάζετε αρκετά κοντά στο τι παίζουν οι Flying Eyes.
Ή από την άλλη μπορεί και αυτό να είναι παραπλανητικό. Γιατί αναμφίβολα ο τραγουδιστής πρέπει να έχει περάσει πολύ ώρα στον καθρέφτη του φορώντας ξεκούμπωτο ένα άσπρο πουκάμισο και (επίσης ξεκούμπωτο;) ένα μαύρο δερμάτινο παντελόνι προσομοιάζοντας τον αυθεντικό Lizard King, όμως η μουσική του συγκροτήματος έχει μεγαλύτερη ποικιλία από αυτό. Το heavy-psych είναι η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό αλλά είναι διανθισμένο με folk και βρετανική ψυχεδέλεια, μερικά Sabbath-ικά riff και Pink Floyd-ικές στιγμές, έτσι ώστε η επιρροή των Doors να περιορίζεται σε μία διαρρέουσα "Waiting For The Sun" ατμόσφαιρα.
Το άλμπουμ χωρίζεται σε δύο μέρη, τιτλoφορούμενα: "Bad Blood" και "Winter" καθώς αποτελεί τη συνένωση των δύο αντίστοιχων E.P. των Flying Eyes χωρίς όμως να εντοπίζεται καμία υφολογική διαφοροποίηση στις δύο ενότητες.
Φυσικά η φωνή αποτελεί και το κύριο ατού του συγκροτήματος που διαπιστώνει και ο πρώτος βαρήκοος. Το εναρκτήριο "Lay With Me" είναι αυτό που επωφελείται ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο από τα γρέζα του Will Kelly αλλά και την σεξουαλικότητα της ερμηνείας του, ακολουθώντας πιστά τα πρότυπα του μοντέλου του. Σε δεύτερη ακρόαση όμως τόσο σε αυτό όσο και στα υπόλοιπα τραγούδια διαπιστώνει κανείς μία πολύ καλά δεμένη μπάντα που ξέρει να παίζει με τους ρυθμούς και τις δυναμικές προσέχοντας πάντα να προσθέτει και τις απαραίτητες δόσεις μελωδίας που συχνά αγγίζουν Beatl-ικά επίπεδα. Στο "She Comes To Me", για παράδειγμα, το βασικό riff-άκι έχει κάτι από "Norwegian Wood" με μπόλικο περισσευούμενο fuzz. Από την άλλη αποφεύγουν να πλησιάζουν έντονα την pop έκφανση εκτείνοντας με groovy και «τριπαριστά» μέρη τα τραγούδια τους.
Και ενώ κάπου εδώ έχετε λάβει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που χρειάζεστε για να εκτιμήσετε το μουσικό περιεχόμενο του CD, το κείμενο δε θα ήταν ολοκληρωμένο χωρίς μια αποθεωτική αναφορά στο έξυπνο ψυχεδελικό εξώφυλλο που αποτελείται από τέσσερα παγόνια και παίζει με το μυαλό σου σχεδόν όσο και η μουσική των Flying Eyes.
Ή από την άλλη μπορεί και αυτό να είναι παραπλανητικό. Γιατί αναμφίβολα ο τραγουδιστής πρέπει να έχει περάσει πολύ ώρα στον καθρέφτη του φορώντας ξεκούμπωτο ένα άσπρο πουκάμισο και (επίσης ξεκούμπωτο;) ένα μαύρο δερμάτινο παντελόνι προσομοιάζοντας τον αυθεντικό Lizard King, όμως η μουσική του συγκροτήματος έχει μεγαλύτερη ποικιλία από αυτό. Το heavy-psych είναι η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό αλλά είναι διανθισμένο με folk και βρετανική ψυχεδέλεια, μερικά Sabbath-ικά riff και Pink Floyd-ικές στιγμές, έτσι ώστε η επιρροή των Doors να περιορίζεται σε μία διαρρέουσα "Waiting For The Sun" ατμόσφαιρα.
Το άλμπουμ χωρίζεται σε δύο μέρη, τιτλoφορούμενα: "Bad Blood" και "Winter" καθώς αποτελεί τη συνένωση των δύο αντίστοιχων E.P. των Flying Eyes χωρίς όμως να εντοπίζεται καμία υφολογική διαφοροποίηση στις δύο ενότητες.
Φυσικά η φωνή αποτελεί και το κύριο ατού του συγκροτήματος που διαπιστώνει και ο πρώτος βαρήκοος. Το εναρκτήριο "Lay With Me" είναι αυτό που επωφελείται ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο από τα γρέζα του Will Kelly αλλά και την σεξουαλικότητα της ερμηνείας του, ακολουθώντας πιστά τα πρότυπα του μοντέλου του. Σε δεύτερη ακρόαση όμως τόσο σε αυτό όσο και στα υπόλοιπα τραγούδια διαπιστώνει κανείς μία πολύ καλά δεμένη μπάντα που ξέρει να παίζει με τους ρυθμούς και τις δυναμικές προσέχοντας πάντα να προσθέτει και τις απαραίτητες δόσεις μελωδίας που συχνά αγγίζουν Beatl-ικά επίπεδα. Στο "She Comes To Me", για παράδειγμα, το βασικό riff-άκι έχει κάτι από "Norwegian Wood" με μπόλικο περισσευούμενο fuzz. Από την άλλη αποφεύγουν να πλησιάζουν έντονα την pop έκφανση εκτείνοντας με groovy και «τριπαριστά» μέρη τα τραγούδια τους.
Και ενώ κάπου εδώ έχετε λάβει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που χρειάζεστε για να εκτιμήσετε το μουσικό περιεχόμενο του CD, το κείμενο δε θα ήταν ολοκληρωμένο χωρίς μια αποθεωτική αναφορά στο έξυπνο ψυχεδελικό εξώφυλλο που αποτελείται από τέσσερα παγόνια και παίζει με το μυαλό σου σχεδόν όσο και η μουσική των Flying Eyes.
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
