The Sheepdogs

Αμάν! Τι σοκ είναι αυτό;

Πάνω που έχεις αποφασίσει πως το soul & blues revival της χρονιάς είναι αυτό του Nathaniel Rateliff και πως το southern αντιπροσωπεύεται επάξια από τους Blackberry Smoke και Robert John & The Wreck, σου σκάνε αυτοί οι Καναδοί και παίρνουν την πρωτοκαθεδρία και στα δύο μέτωπα.

Με δεκαοκτώ (ναι, δεκαοκτώ) υπέροχα τραγούδια δεμένα σε ένα τόσο μα τόσο feelgood σύνολο 50 λεπτών. Με υπέροχες ηλεκτρικές κιθάρες και νότιες δισολίες. Με υπέροχες φωνητικές μελωδίες και αρμονίες. Με μαγκιόρικες ερμηνείες και φουλ συναίσθημα. Με καταπληκτικές μεταβάσεις από το στυλ των Lynyrd Skynyrd σε αυτό των Black Keys και από εκεί σε Crosby Stills & Nash αλλά και Bachman Turner Overdrive.

Δεν είναι πρωτάρηδες βεβαίως οι Sheepdogs. Έχουν σχεδόν δέκα χρόνια ζωής και τέσσερα άλμπουμ πίσω τους. Όμως οι προηγούμενες δουλειές τους, ενώ έδειχναν ταλέντο και προοπτική, ήταν αρκετά άγουρες και με όχι και τόσο πετυχημένες παραγωγές - χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτή του ομώνυμου άλμπουμ τους στα 2012 από τον Patrick Carney των Black Keys. Tην ίδια χρονιά, το έτερο «μαύρο πλήκτρο» έκανε την παραγωγή στο φοβερό "Locked Down" του Dr. John. Ατυχία...

Είναι λοιπόν το πέμπτο τους άλμπουμ στο οποίο έμελλε να καταπλήξουν. Και πώς να γίνει αλλιώς;

Ποιός κλασικοροκάς δεν θα ενθουσιαστεί με τα γεμάτα «μεγάλες» κιθάρες και σόλο "I'm Gonna Be Myself", "I Really Wanna Be Your Man" και "Downtown" που ανοίγουν τον δίσκο;

Ποιός φίλος των Black Keys δεν θα ήθελε ένα "Bad Lieutenant" και ένα "Darryl & Dwight" (ίσως η ωραιότερη στιγμή του άλμπουμ) στον επόμενο δίσκο τους;

Ποιός οπαδός της country rock δεν θα σιγοτραγουδήσει τα "Same Old Feeling" και "Plastic Man";

Χαρείτε μαζί μου τον δίσκο που θα κρατήσει στον χώρο που θα ακουστεί κλασικοροκάδες και hipsters και που μπορεί να «εξηγήσει» στο απαίδευτο αυτί την εξέλιξη και την ένωση του παλιού με το μοντέρνο. Κάντε ένα απλό τεστ με το "Bad Lieutenant". Παίξτε το σε έναν μεγάλο σε ηλικία οπαδό του κλασικού rock και έπειτα σε ένα πιτσιρικά λέγοντας και στους δύο πως είναι της εποχής τους. Θα το «φάνε». Γιατί τελικά η μουσική είναι μία. Και ο επιθετικός προσδιορισμός που της αξίζει σε αυτή τη περίπτωση είναι το «σπουδαία».