The Lone Crows

Πάντα θα προτιμώ ένα νέο συγκρότημα που κάνει απλές κινήσεις σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις, όσο πολυπαιγμένες και να είναι αυτές, παρά κάποιο που στην προσπάθειά του να κρύψει τις επιρροές του μπλέκεται σε περίπλοκες διαδρομές και τελικά χάνει το στόχο του. Απαραίτητη προϋπόθεση φυσικά ο σεβασμός και η έμπνευση και οι Lone Crows σαφώς διαθέτουν όλα αυτά.

Παρά το νεαρό της ηλικίας τους, κρίνοντας από τις φωτογραφίες του cd δηλαδή, είναι μετρημένοι και δείχνουν να έχουν ενσωματώσει καλά τις επιρροές τους. Το αποτέλεσμα είναι οι Led Zeppelin ήχοι τους να έχουν έρθει σε ποιο σύγχρονα μέτρα θυμίζοντας τον τρόπο που θα τους απέδιδαν οι Soundgarden για παράδειγμα αν ήταν (ακόμα;) λίγο πιο ταγμένοι στα 70s και οι heavy psych ήχοι τους να τηρούν ίσες αποστάσεις τόσο από τα 60s όσο και από το σύγχρονο stoner ακόμα και όταν απλώς jam-άρουν. Από την άλλη τα καθαρόαιμα blues που δοκιμάζουν ("Heard You Call" "Moonshine") ξαφνιάζουν με την a la Peter Green ευαισθησία τους και έρχονται σε φανερή αντίθεση με τα riff-άτα hard rocking τραγούδια τους. Κινούμενοι κάπου ανάμεσα στα δύο αυτά άκρα παρουσιάζουν ένα σύνολο που ίσως δεν θα μνημονεύεται για την υφολογική ομοιογένειά του, σίγουρα όχι για τις καινοτομίες του, αλλά που ποιοτικά δεν αποτυγχάνει σε ό,τι κι αν δοκιμάζει.

Το γεγονός ότι το ντεμπούτο τους κυκλοφορεί από την εταιρία World In Sound αποτελεί ούτως ή άλλως μία σφραγίδα ποιότητας για όσους παρακολουθούν τις κυκλοφορίες της. Η δε συνθετική και εκτελεστική ωριμότητα που επιδεικνύουν δημιουργούν μία αίσθηση ότι δεν έχουμε μία περίπτωση που θα «ξεφουσκώσει» εύκολα. Επενδύστε από τώρα λοιπόν και κάντε αύριο τους έξυπνους στους φίλους σας λέγοντας ότι αυτούς τους παρακολουθείτε από τον πρώτο δίσκο τους.