The Boy

Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης είναι από αυτά τα παιδιά που κρατούν ψηλά την σημαία της περίεργης καλλιτεχνικής φάσης εδώ στην Ελλάδα. Παλεύει ο άνθρωπος σε τούτα τα φτωχά και άγονα από άποψη αποδοχής εδάφη... Μπράβο του και να συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό την παραγωγή ιδιαίτερων δημιουργημάτων.

Όμως υπάρχουν φορές που αισθάνομαι ο ηλίθιος της υπόθεσης για τον λόγω του ότι δεν μπορώ να καταλάβω και να εκλάβω τα μηνύματα, διότι αρκετοί προ έτρεξαν  να εξυψώσουν κουστουμάκια, τόσο ψηλά μάλιστα που εκεί φαντάζουν πως δεσπόζουν δίπλα σε δουλειές που ανήκουν στο hall of fame. Αλλά μήπως εν τέλει έχουν δίκαιο και πρέπει να τους καταλάβω; Mήπως η εγχώρια μουσική σκηνή χύνει με το σταγονόμετρο weird εκφάνσεις και είναι λογικό όταν εμφανίζονται τέτοιου τύπου καλλιτέχνες τα χεράκια μας από μόνα τους να θέλουν να βαρέσουν παλαμάκια;

Τέλος πάντων, όπως και αν έχει τώρα έχω μπροστά μου το "American Unicorn", την τέταρτη δουλειά του που είναι αγγλόφωνη. Δηλαδή, μια αυθαίρετη, μια εσκεμμένη πες σωστότερα, pop παραποίηση του The Boy.

Η μουσική και οι ιστορίες του The Boy ήταν πάντα ένα θέμα καθαρά προσωπικό, όμως η δυναμική τους βρίσκεται στο πως σου επιτίθενται επιδιώκοντας να γίνουν δικές σου. Μια μεταφορά σε ένα άλλο σώμα, ακόμα και ξένο όταν δεν ταυτίζεται μαζί τους. Η μουσική του The Boy δεν ήταν ποτέ εύκολη και προσβάσιμη όμως σε τούτο τον δίσκο αισθητικά θέλει να έρθει πιο κοντά σου από ποτέ. Ναι είναι ο πιο εύπεπτος δίσκος του, κάτι το όποιο δεν μπορώ καταλήξω αν είναι καλό ή όχι, για το οποίο βέβαια κανείς δεν μπορεί να του προσάψει οτιδήποτε, όμως εγώ απλά αναρωτιέμαι που είναι πιο δυνατός, που παίζει μπάλα ομορφότερα.

Στιχουργικά στην αγγλική συνεχίζει να εντυπωσιάζει, αλλά εντάξει μην περιμένεις κάτι όπως στην ελληνική εκεί που η αμεσότητα γινόταν αποπνικτική και δεν μπορούσες να αναπνεύσεις από την αμηχανία που σου προκαλούσε άγχος. «Jesus tried to kiss me and then he paid me to smile / Try to make a living / Try to make an honest living / Jesus tried to fuck me - he just wants to feel me - and then he paid me to smile - and slap myself», μας λέει και εμείς χαμογελάμε με το μίσος του για την θρησκεία για άλλη μια φορά.

Συνθετικά κινείται προς μιας κατεύθυνσης genre hopping. Επικός, αλανιάρικος, χορευτικός ή μάγκικος. Με μπόλικα synth και πάμπολλα sample χωμένα παντού. Μια διαστρέβλωση της pop και μάλιστα αρκετά σουρεάλ, όπως την αποκαλεί και ο ίδιος.

Έχω ένα κόλλημα με τους Έλληνες καλλιτέχνες που προχωρούν σε ξενόγλωσσες δουλειές. Είμαι λίγο αυστηρός μαζί τους. Το "American Unicorn" δεν με τρέλανε αλλά ούτε και με δυσαρέστησε είναι η αλήθεια. Απλά μονάχα... το θεωρώ ένα διαφορετικό κομμάτι που θα μπει στο παζλ που έχει στο μυαλό του ο Αλέξανδρος Βούλγαρης, απευθυνόμενο κυρίως στους οπαδούς του ή σε ελάχιστους ξέμπαρκους. Μήπως επεδίωκε κάτι διαφορετικό όσον αφορά στα τελευταία μου λόγια;