Thank You Scientist

To 2012 είχα πέσει κατά τύχη πάνω στο ντεμπούτο κάτι τύπων από New Jersey που έφεραν το άκρως progressive όνομα Thank You Scientist και είχα δει με ιδιαιτέρως θετικό μάτι το τότε ντεμπούτο τους, "Maps Of Non-Existent Places"... Έκτοτε, είχα ξεχάσει την ύπαρξή τους, μέχρι που, πάλι κατά τύχη, ξετρύπωσα τη δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά. Αρκετά πιο φτασμένοι πια -μην φανταστείτε τίποτα εξτρήμ, απλά περιόδευσαν με Periphery και Haken και έχουν υπογράψει στη δισκογραφική του Claudio Sanchez των Coheed And Cambria, ως επιλογή του ιδίου- έρχονται να βγάλουν έναν δίσκο ωδή στο πώς η τεχνική μπορεί να έχει εξέχουσα και ουσιαστική θέση στο μοντέρνο progressive rock, σπάζοντας ένα-δυο ταμπού.

Και αν το ότι ο κιθαρίστας και ιθύνων νους της μπάντας, Tom Monda, γνώρισε τον σαξοφωνίστα Ellis Jasenovic και τον τρομπετίστα Andrew Digrius στο μουσικό πρόγραμμα του πανεπιστημίου του Montclair όταν ανακάλυψαν την κοινή τους αγάπη για Frank Zappa, Mahavishnu Orchestra, Beatles και Harry Nilsson, σας φαίνεται αποστειρωμένο, αδειάστε μας τη γωνιά παρακαλώ. Οι τρεις τους επιστράτευσαν τον Salvatore Marrano στη φωνή, τον μπασίστα Greg Colacino, τον ντράμερ Odin Alvarez και τον βιολονίστα Ben Karas, σε ένα all-star team βιρτουόζων με το οποίο πορεύονται μέχρι και σήμερα.

Στα του δίσκου, λοιπόν. Το εναρκτήριο "Prologue: A Faint Applause" μπαίνει και είσαι σίγουρος πως βρίσκεσαι στο πρελούδιο κάποιων εκ των Acts των The Dear Hunter, με τις πινελιές των Queen να εξέχουν όπως τους αρμόζει. Αμέσως μετά, στις υπόλοιπες εννιά συνθέσεις, οι οποίες κυμαίνονται μεταξύ πεντέμισι κι εννιάμισι λεπτών (ενώ περνούν γρήγορα σαν τρίλεπτα χιτάκια), ξεδιπλώνεται ένα απίστευτο κρεσέντο alt-(math)-prog περιπετειωδών ήχων. Η φωνή του Marrano συχνά δείχνει σαν να βγήκε από τα ευρήματα των Coheed And Cambria, οι ρυθμοί είναι δαιδαλώδεις και τα ασταμάτητα τερτίπια των μη κλασικών μουσικών οργάνων μιας rock μπάντας είναι εντοιχισμένα αψόγως σε έναν καταιγιστικά όμορφο ήχο που αναδεικνύεται από μια πολύ καλή παραγωγή.

Όμως, πάνω απ’ όλα, πρόκειται για έναν φοβερά πιασάρικο και πωρωτικό δίσκο, μέσα στη συνειδητή πολυπλοκότητά του. Αυτό ακριβώς είναι που καθιστά το "Stranger Heads Prevail" έναν από τους δίσκους της χρονιάς. Είτε θέλουν να επιδοθούν σε μια modern jazz-y ομορφιά ("Rube Goldberg Variations"), είτε σοβαρεύουν σε αμερικανική alt-prog επιβλητικότητα ("Need More Input"), είτε απλά γράφουν πιασάρικα ρεφρέν αλα-My Chemical Romance ("Caverns"), η κατακλείδα είναι πολύ συγκεκριμένη: Οι Thank You Scientist είναι από τα πιο εθιστικά πράγματα που θα ακούσουμε φέτος -και όλο αυτό τιθασεύοντας άπειρα προοδευτικά τερτίπια μέσω ουσιαστικού "musicianship", όπως το λεν' οι ξένοι.