Swans

Δεκατρία χρόνια απουσίας και επέστρεψε το 2010 με το διάρκειας σαρανταπέντε λεπτών, "My Father Will Guide Me Up A Rope To The Sky". Αναφέρω τη διάρκεια του δίσκου, γιατί τα δύο επόμενα άλμπουμ της παρέας του Gira, "The Seer" και "To Be Kind", όπως και το φετινό, προσφέρουν μουσικά ταξίδια διάρκειας δύο ωρών! Άλλες δύο ώρες μουσικής παράνοιας, λοιπόν, η οποία καταλήγει σε μια συνθετική ιδιοφυΐα.

Οι Swans με αυτήν τη μορφή, όπως ήδη έχουν ανακοινώσει με το "The Glowing Man", παρουσιάζουν τον τελευταίο δίσκο τους. Λέω με αυτήν τη μορφή, γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν αυτός ο θεότρελος θείος το εννοεί και δεν επιστρέψει για δεύτερη φορά μετά από μερικά χρόνια, με μοναδικό σκοπό να μας πάρει ξανά τα μυαλά. Όπως και να 'χει, αυτή η δουλειά καταφέρνει να είναι ένας απίθανα φρέσκος δίσκος από ένα μυαλό που γεννήθηκε το 1954! Όσοι ακολουθείτε τον ήχο τους στην δεύτερη αυτή φάση τους, έχετε προφανώς καταλάβει ότι παράγουν και κυκλοφορούν μόνο αριστουργήματα. Ξεκινήστε, λοιπόν, να ακούτε και αυτό το δαιμονισμένο δίωρο πειραματικής rock μουσικής και ξεχάστε οτιδήποτε άλλο ξέρατε.

Σίγουρα, κάποιοι ανησυχούσαν αν το τρίτο στη σειρά διπλό άλμπουμ, με πολύ μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, θα ήταν υπερβολικό. Οι πιο πιστοί, όμως, ξέρουν ότι όπως και τα δυο προηγούμενα μεταξύ τους, έτσι και αυτό εδώ είναι άλλο ένα εντελώς διαφορετικό, αδιανόητα μοντέρνο και εξαιρετικά ξεχωριστό μουσικό έργο. Μιλάμε για ρήξη στο κατεστημένο, μια προσπάθεια ριζικών αλλαγών, μια καινοτομία, έναν εξτρεμισμό. Όταν το συνονθύλευμα μιας noise-rock κουλτούρας παντρεύεται τόσο ωραία με μια επίμονα βαρβάτη post-rock ελεγεία, που προσπαθεί με neofolk και drone στοιχεία να γίνει ακόμα πιο πειραματική, καταλήγεις σε ένα εξαιρετικά έντεχνο και προοδευτικό punk που κρύβεται πίσω από ένα καλοραμμένο μανδύα προοδευτικής και πρωτοποριακής μουσικής τελειότητας.

Δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτός ο δίσκος καταφέρνει να γίνει ακόμα πιο αγαπημένος από τους προκατόχους του. Δίσκους που λάτρεψα. Ήχους που αγάπησα. Έργα που τοποθέτησα στην κορυφή των επιλογών και των προτιμήσεων μου. Είναι εκπληκτικό. Τιμώ και εκτιμώ αυτό που μου προσφέρει αυτή η παρέα, με μπροστάρη τον θεότρελο Michael και αναρωτιέμαι αν γίνεται κι αν υπάρχει ποτέ περίπτωση να πεθάνουν οι Swans. Τα πρώτα σαράντα λεπτά ανήκουν σε δύο τραγούδια. "Cloud Οf Forgetting" και "Cloud Οf Unknowing" κάνουν την αρχή. Μα τι αρχή είναι αυτή! Ένα απίστευτα ατμοσφαιρικό post-rock που γεμίζει θόρυβο, αντανακλά όλη την πειραματική διάθεση των μουσικών και δείχνει πως αυτή η μπάντα έχει εξελιχθεί μέσα σε αυτά τα λίγα χρόνια της δεύτερης νιότης της. Στο δεύτερο δε, οι μουσικές είναι ασύλληπτες και ο δυναμισμός ξεχειλίζει. Αυτό είναι το Krautrock του μέλλοντος. Είναι μια μουσική που δεν έχει καθοριστεί ακόμα. Δεν έχει όνομα. Είναι μια free jazz ψυχεδελική rock όπερα! Και που είσαι ακόμα... αν ακούσεις το "The World Looks Red / The World Looks Black" θα αναρωτηθείς αν υπάρχει πιο καλοστημένο και καλοφτιαγμένο κομμάτι από αυτό. Θυμίζει υμνους των δύο προηγούμενων δουλειών τους, αλλά είναι πιο ζωντανό. Έχει μια φλόγα και μια λάμψη που δεν πιάνονται. Τα τρία μικρά σε διάρκεια κομμάτια της κυκλοφορίας, "People Like Us", "When Will I Return?" και "Finally, Peace", έχουν αυτοπροσδιοριστικό ρόλο, κάνουν μια ζεύξη μεταξύ των μεγάλων συνθέσεων και χαλαρώνουν λίγο την ένταση για να σε ξεγελάσουν. Δεν είναι γέφυρες και πώς να είναι πέντε και έξι λεπτών τραγούδια, ίσα ίσα είναι γεμάτα γλύκα και ατμόσφαιρα που λείπει πολύ από τις μεγάλης διάρκειας συνθέσεις του δίσκου. Πιο πέρα, το "Frankie M" μπαίνει τρομακτικά, συνεχίζει με πνεύμα και καταλήγει ανώμαλο και σεξουαλικό. Είναι το πιο χαρούμενο και το πιο πειραματικό drone κομμάτι. Θυμίζει προς το τέλος του post-punk κομματάρες της έξαρσης στη Νέα Υόρκη. Είναι το πιο συναυλιακό και το περισσότερο μαστουρωτικό. Το ομώνυμο του δίσκου είναι ένα έπος. Θα μπορούσε μόνο του να κρατήσει τον δίσκο σε πολύ υψηλά επίπεδα. Έχει κοινά στοιχεία με τις συνθέσεις που ανοίγουν τον δίσκο, αλλά είναι λίγο παραπάνω παρανοϊκό. Ο ημίτρελος Gira εδώ το χάνει εντελώς. Προσπαθώ να τον φανταστώ κατά την ενορχήστρωση αυτής της μαγικής μουσικής. Θέλω και δεν θέλω. Με τρομάζει και μόνο η ιδέα. Τα ανεβάσματα είναι εξαιρετικά. Οι εξάρσεις των εγχόρδων φανταστικές και η παράνοια στα κρουστά αδιανόητη. Αν αυτή είναι η τελευταία μεγάλη σύνθεση αυτής της μπάντας, τι να πω. Μπράβο, μόνο αυτό.

Are the Swans dead? Όχι, οι Κύκνοι δεν θα πεθάνουν ποτέ. Οι Κύκνοι περάσαν στην αιωνιότητα και μπορείτε να αρχίσετε να τους προσκυνάτε, όσοι δεν το κάνετε ήδη, από τώρα και για πάντα! Δεν κυκλοφορούν δίσκους, παρουσιάζουν πνευματικά ταξίδια. Ισοπεδώνουν τον ακροατή, βιάζουν κάθε έννοια υπομονής και ξαναφτιάχνουν μαγικά και γαλήνια τη μορφή αυτής της τέχνης αφήνοντας σε με ανοιχτό το στόμα, τα μάτια και τ' αυτιά.