Αρθρογραφεί στις διαδικτυακές σελίδες του Rocking.gr από το 2011. Όταν δεν ασχολείται με πλοία που διασχίζουν ωκεανούς, κάνει δισκογραφικές ανασκαφές ετερόκλητων μουσικών κατευθύνσεων και καταγράφει...
Sunset In The 12th House
Mozaic
Prophecy (2015)
Από τον Μάνο Πατεράκη, 22/06/2015
Η post-rock μετεμψύχωση των Dordeduh (οι μισοί Negura Bunget) σφύζει από a la-Grails ψυχεδέλεια και τσιφτετέλια
Ο ζωδιακός κύκλος χωρίζεται σε δώδεκα οίκους. Εξ αυτών, η νέα μετεμψύχωση των Dordeduh δεν θα μπορούσε παρά να επιλέξει τον δωδέκατο, τον οίκο του υποσυνείδητου και του ασυνείδητου, για να περιγράψει τις μυστικιστικές, αιθέριες και ενίοτε άγριες μουσικές της.
Οι Sunset In The 12th House αποτελούνται από τους Sol Faur και Hupogrammos, τα δύο εκ των τριών μελών που συμμετείχαν σε έναν από τους εμβληματικότερους black metal δίσκους των '00s, το "Om" των Negura Bunget. Μετά το σχίσμα των Negura Bunget, σχημάτισαν τους Dordeduh, πάλι σε ατμοσφαιρικά black μονοπάτια με έντονο folk στοιχείο. Το νέο τους προσωπείο, πλαισιωμένο με άλλα δύο μέλη των Dordeduh, είναι σχεδόν instrumental και θα λέγαμε ότι φλερτάρει απροκάλυπτα με το συμβατικό post-rock, αν δεν υπήρχε η ψυχεδέλεια διάχυτη παντού να δίνει μια ala-Grails ομορφιά και να καταλήγουμε εν τέλει στον πιο ενδιαφέροντα δίσκο του είδους που έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα μέσα στο 2015 - μαζί με το φετινό Toundra.
To 15-λεπτο "Seven Insignia" που ανοίγει το άλμπουμ κάνει όμορφες σταυροβελονιές μεταξύ ήρεμων ατμοσφαιρικών στιγμών και heavy riffing. Το ταξιδιάρικο "Arctic Cascade" θα ρίξει τους τόνους με τις όμορφες μελωδίες του να ακολουθούν έναν αισιόδοξο βηματισμό προς τα εμπρός και τις post-rock πενιές να δίνουν έμφαση στην πλάση ηχοτοπίων. Έπειτα, ακολουθούν δύο από τις πιο ιδιαίτερες -και καλύτερες- στιγμές του δίσκου: Κατά πρώτον, το "Paraphernalia Of Sublimation" με τις μυστικιστικές μελωδίες, το ψυχεδελικό drumming και το σεμιναριακό χτίσιμο μέχρι το ξέσπασμα λίγο μετά τη μέση, για να ακολουθήσει το ανατριχιαστικά όμορφο outro. Κατά δεύτερον, το τυλιγμένο στα οριεντάλ κρόσσια ήδη από το ξεκίνημά του, "Desert's Eschaton", που θα μπορούσε να είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει οι Secret Chiefs 3 ή οι Estradasphere. Ψυχεδέλεια και τσιφτετελοειδείς ρυθμοί στα καλύτερά τους.
Πλησιάζοντας προς το τέλος, το "Ethereal Consonance" μουσικά δίνει την αίσθηση κύκνειου άσματος δίσκου, ωστόσο στέκεται προτελευταίο, πριν το επιδόρπιο-έκπληξη, το οποίο δεν είναι άλλο από το εξαιρετικό μεταλλικό "Rejuvenation", το μοναδικό κομμάτι που περιέχει φωνητικά, brutal φυσικά, από τον Hupogrammos.
Το "Mozaic" είναι δίχως αμφιβολία ένα από τα καλύτερα φετινά ντεμπούτα. Και, ακόμη κι αν ξεκινάει ως ένας (αρκετά ψηλότερα από τον μέσο όρο) τυπικός post-rock δίσκος, το γεγονός ότι κρύβει πολλές και ακόμα σημαντικότερες εκπλήξεις για τη δόμηση του μωσαϊκού του, είναι εν τέλει αυτό που του δίνει την πραγματική του αξία.
Οι Sunset In The 12th House αποτελούνται από τους Sol Faur και Hupogrammos, τα δύο εκ των τριών μελών που συμμετείχαν σε έναν από τους εμβληματικότερους black metal δίσκους των '00s, το "Om" των Negura Bunget. Μετά το σχίσμα των Negura Bunget, σχημάτισαν τους Dordeduh, πάλι σε ατμοσφαιρικά black μονοπάτια με έντονο folk στοιχείο. Το νέο τους προσωπείο, πλαισιωμένο με άλλα δύο μέλη των Dordeduh, είναι σχεδόν instrumental και θα λέγαμε ότι φλερτάρει απροκάλυπτα με το συμβατικό post-rock, αν δεν υπήρχε η ψυχεδέλεια διάχυτη παντού να δίνει μια ala-Grails ομορφιά και να καταλήγουμε εν τέλει στον πιο ενδιαφέροντα δίσκο του είδους που έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα μέσα στο 2015 - μαζί με το φετινό Toundra.
To 15-λεπτο "Seven Insignia" που ανοίγει το άλμπουμ κάνει όμορφες σταυροβελονιές μεταξύ ήρεμων ατμοσφαιρικών στιγμών και heavy riffing. Το ταξιδιάρικο "Arctic Cascade" θα ρίξει τους τόνους με τις όμορφες μελωδίες του να ακολουθούν έναν αισιόδοξο βηματισμό προς τα εμπρός και τις post-rock πενιές να δίνουν έμφαση στην πλάση ηχοτοπίων. Έπειτα, ακολουθούν δύο από τις πιο ιδιαίτερες -και καλύτερες- στιγμές του δίσκου: Κατά πρώτον, το "Paraphernalia Of Sublimation" με τις μυστικιστικές μελωδίες, το ψυχεδελικό drumming και το σεμιναριακό χτίσιμο μέχρι το ξέσπασμα λίγο μετά τη μέση, για να ακολουθήσει το ανατριχιαστικά όμορφο outro. Κατά δεύτερον, το τυλιγμένο στα οριεντάλ κρόσσια ήδη από το ξεκίνημά του, "Desert's Eschaton", που θα μπορούσε να είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει οι Secret Chiefs 3 ή οι Estradasphere. Ψυχεδέλεια και τσιφτετελοειδείς ρυθμοί στα καλύτερά τους.
Πλησιάζοντας προς το τέλος, το "Ethereal Consonance" μουσικά δίνει την αίσθηση κύκνειου άσματος δίσκου, ωστόσο στέκεται προτελευταίο, πριν το επιδόρπιο-έκπληξη, το οποίο δεν είναι άλλο από το εξαιρετικό μεταλλικό "Rejuvenation", το μοναδικό κομμάτι που περιέχει φωνητικά, brutal φυσικά, από τον Hupogrammos.
Το "Mozaic" είναι δίχως αμφιβολία ένα από τα καλύτερα φετινά ντεμπούτα. Και, ακόμη κι αν ξεκινάει ως ένας (αρκετά ψηλότερα από τον μέσο όρο) τυπικός post-rock δίσκος, το γεγονός ότι κρύβει πολλές και ακόμα σημαντικότερες εκπλήξεις για τη δόμηση του μωσαϊκού του, είναι εν τέλει αυτό που του δίνει την πραγματική του αξία.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
