Spoon

Υπάρχει μια κατηγορία συγκροτημάτων, τα οποία ενώ παρουσιάζουν σταθερά καλές δουλειές που δεν περνούν απαρατήρητες, δεν καταφέρνουν να λάβουν την ευρεία αναγνώριση που τους αξίζει και να «εκτοξευθούν» εμπορικά. Η πενταμελής indie rock μπάντα των Spoon από το Τέξας, που μετρά είκοσι χρόνια πορείας και οχτώ πλέον δίσκους, ανήκει οπωσδήποτε σε αυτήν την αδικημένη κατηγορία.

Από την πρώτη κιόλας ακρόαση του νέου τους δίσκου γίνεται εμφανές ότι πρόκειται για μια από τις καλύτερες δουλειές τους. Το "They Want My Soul" είναι ένα άλμπουμ γεμάτο ευχάριστες εκπλήξεις, με κομμάτια που σε κερδίζουν από το πρώτο άκουσμα. Εδώ δεν θα συναντήσετε ιδιαίτερους πειραματισμούς, πέρα από λίγο καλοζυγισμένο θόρυβο, μερικές ενδιαφέρουσες ηλεκτρονικές παρεμβάσεις στις ενορχηστρώσεις και ορισμένες απρόσμενες νότες εδώ κι εκεί. Θα συναντήσετε όμως πληθώρα από συνθέσεις εθιστικές, συχνά ακαταμάχητες. Θα γευτείτε τη γλύκα ενός δίσκου ανάλαφρου, που προσφέρει απόλαυση «εδώ και τώρα», χωρίς δεύτερες και τρίτες αναγνώσεις. Θα ακούσετε rock μελωδική και ρυθμική, μουσική που αναγκάζει τα χείλη να σφυρίξουν και τα πόδια να κουνηθούν με τον ρυθμό.

Από την πληθώρα καλών κομματιών που θα βρει κανείς στο "They Want My Soul", τα "Inside Out" και "Knock Knock Knock" ξεχωρίζουν αμέσως. Το πρώτο βασίζεται σε ένα αμιγώς rap beat, ιδέα που χρησιμοποιήθηκε πολύ στους τελευταίους δίσκους των Dirty Projectors ("Swing Lo Magellan", 2012) και Arctic Monkeys ("AM", 2013), πάνω από το οποίο έρχονται να προστεθούν μπάσο και δύο synthesizers, τα οποία γεμίζουν τον χώρο με δροσερές, αιθέριες μελωδίες. Εύκολα ένα από τα καλύτερα single της φετινής δισκογραφικής σοδειάς. Όσο για το δεύτερο, εδώ έχουμε ρυθμικές ακουστικές κιθάρες, σφυρίγματα, ηλεκτρικές noise παρεμβάσεις, αλλά και μια εκπληκτική παραπονιάρικη μελωδία, βγαλμένη από τις ένδοξες μέρες της αμερικάνικης indie rock των ‘90s. Το "Do You" και το ομώνυμο "They Want My Soul" επίσης ξεχωρίζουν στις πολύ καλές στιγμές του δίσκου, αλλά λίγο πολύ όλα τα κομμάτια είναι στιβαρά και συνθέτουν ένα πολύ δυνατό και ομοιογενές σύνολο.

Εν ολίγοις, το όγδοο αυτό άλμπουμ είναι μια ακόμη λαμπρή στιγμή στη μουσική διαδρομή των Spoon. Μπορεί να μην εισχωρεί στα βαθιά, όμως αξιοποιεί στο έπακρον την δυναμική του. Ώρες-ώρες μπερδεύει ως προς το αν πρέπει να θεωρηθεί εναλλακτικό άκουσμα ή όχι, αλλά μικρή σημασία έχει. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι Spoon σημάδεψαν στην ουσία και πέτυχαν διάνα, γράφοντας κάτι γνήσια καλό και απόλυτα διαχρονικό, που θα μπορούσε να σταθεί ως ήχος όχι μόνο στο 2014, αλλά και στο 1994, στο 2004 ή ακόμα και στο 2024. Το "They Want My Soul" είναι ένα easy listening καλούδι, το οποίο συν τοις άλλοις θα μπορούσε άνετα να εμπλουτίσει τις ως επί το πλείστον βαρετές και επαναλαμβανόμενες playlist των rock σταθμών της χώρας. Ακούει κανείς;