Smashing Pumpkins

Ο Billy Corgan είπε πριν λίγες μέρες πως αυτός και ο Cobain ήταν οι κορυφαίοι συνθέτες στα '90s ή αν θέλετε στην εποχή του grunge. Ποιός διαφωνεί; Απλά, ως οπαδοί του, είχαμε να ακούσουμε το αληθινό ταλέντο του 14 χρόνια, από το αδικημένο "Machina / The Machines Of God".

Το "Monuments To An Elegy" έχει όλες τις εμμονές του. Δυνατές κιθάρες, «στρώματα» θορύβου, ελεγειακές στιγμές, ποιητικούς και «χαζούς» στίχους, ηρεμία και ομορφιά και πολλά synths. Aλλά σε ποσότητες που «αντέχονται» αφήνοντας -προς στιγμήν;- τα έπη στα οποία αρίστευσε μόνο στο "Mellon Collie..." και ξεχείλωσε στη συνέχεια. Ο δίσκος έχει 9 κομμάτια και διαρκεί μόλις 33 λεπτά!

Ακούγεται σαν σόλο δουλειά, αφού πλέον στο πλευρό του (από την αναγέννηση του '07) έμεινε μόνο ο, άξιος σε όλα, κιθαρίστας Jeff Schroeder. Ο καλεσμένος στα drums, Tommy Lee, δεν «βαράει» αλύπητα, αλλά κάνει ότι του λέει ο Billy.

Τα "Dorian", "Run To Me" και "Anaise!", έρχονται με... ρυθμό, από άλλη εποχή. Σε πολλούς που περίμεναν έναν καθαρόαιμο κιθαριστικό δίσκο, ίσως ξενίσουν, αλλά ο Corgan ουδέποτε έκρυψε στην αγάπη του για την pop και τους ηλεκτρονικούς ήχους, από τα μέσα των '90s ακόμα. Το τρομερό "One And All" είναι ένας παράδεισος από βαριά riffs, το μοναδικό τραγούδι του δίσκου χωρίς ίχνος synths.

Τα "Tiberius" και "Monuments" είναι συγκρατημένα δυνατά, το "Anti-Hero" σε ένα παράλληλο rock σύμπαν, θα ήταν ραδιοφωνικό χιτ, παρέα βέβαια με το "Drum+Fiffe". Το καλύτερο τραγούδι στο "Monuments To An Elegy", αντιπροσωπεύει αυτό που έκανε, τότε, τον Billy «σωτήρα» του rock. Η δυνατότητα να ταυτίζεσαι με τα τραγούδια του. Και τα εννέα τραγούδια είναι άμεσα, to the point, χωρίς εντυπωσιασμούς στην ενορχήστρωση, την παραγωγή. Και η φωνή του, ίδια, απαράλλαχτη, εκνευριστική για τους εχθρούς, ιδανική για τους υπόλοιπους.

Ίσως έπρεπε να είχε βγάλει αυτό το άλμπουμ 15 χρόνια πριν, λένε πολλοί. Άνευ σημασίας. Ο χρόνος δεν ξανακερδίζεται, η εκτίμηση ναι. Ο Corgan θα μπορούσε να είναι το αγαπημένο παιδί όλων, σαν τον Grohl π.χ., αλλά πάντα έλεγε ό,τι σκεφτόταν, είναι δύσκολος, αχώνευτος για πολλούς. Αν φτάσει ξανά στις κορυφές ενός "Siamese Dream" o κόσμος θα γίνει καλύτερος, αλλά και έτσι, καλός είναι...