Six Organs Of Admittance

Το πάγωμα των Comets On Fire μετά το αριστουργηματικό "Avatar" του 2006 μας άφησε δύο πράγματα (τρία αν μετρήσουμε και μία ακόρεστη δίψα για νέα μουσική τους). Τους Howlin Rain του Ethan Miller και τους Six Organs Of Admittance του Ben Chasny. Οι μεν πρώτοι δημιουργήθηκαν από τις πιο classic rock αναζητήσεις του ενός και οι δεύτεροι προϋπύρχαν ως η πιο folk πλευρά του έτερου. Υπάρχουν πλήστα άλλα projects στα οποία διάφοροι Κομήτες συμμετέχουν, αλλά αυτά τα δύο έδειξαν να είναι τα μόνα που θα μπορούσαν να πλησιάσουν σε σημασία τη μεγάλη παρέα. Με ένα πρόβλημα όμως. Όσο καλοί κι αν ήταν (που ήταν) δεν υπήρξαν Comets On Fire. Όλα αυτά μέχρι το "Ascent".

Μην παρεξηγηθώ, μια χαρά ήταν ο νέο-folk ήχος των Six Organs Of Admittance. Θα πρότεινα αβλεπί σχεδόν όλα τα άλμπουμ τους, με το "Sun Awakens" πρώτο από όλα. Όμως φέτος που ο Βen Chasny βρέθηκε με τους παλιόφιλους Von Hormonson, Kushner, Flashman και φυσικά τον Ethan Miller, θυμήθηκαν ξανά τον ηλεκτρισμό και το feedback, έδωσαν νέα ένταση στην ψυχεδέλεια και κυκλοφόρησαν ουσιαστικά τον δίσκο που οι Comets On Fire μάς χρωστάνε. Η ταμπέλα των Six Organs δικαιολογείται από το γεγονός ότι όλες οι συνθέσεις ανήκουν στον Chasny με κάποιες να δουλεύονται μόνο από αυτόν και κάποιες από όλους, κάποιες να είναι πρόσφατες αλλά και κάποιες να έρχονται από τα παλιά.

Η επιστροφή στο ύφος που πολλοί αγαπήσαμε δεν αρκεί από μόνη της και φυσικά δεν είναι αυτή που αποδίδει την αξία στο δίσκο. Το "Ascent" μεγαλουργεί γιατί έχει όλα τα στοιχεία που αυτή η παρέα μουσικών μας έχει δείξει ότι μπορεί να προσφέρει. Από τα riff-άτα κομμάτια που καταλήγουν σε ηλεκτρικό ψυχεδελικό παροξυσμό ("Waswasa", "Even If You Knew") στα ευαίσθητα ακουστικά σε στυλ singer/songwriter ("Your Ghost") και από τα υποβλητικά ταξιδιάρικα ("Solar Ascent", "Visions (From Io)") στα μεθυστικά «ταξιδιάρικα» ("Close To The Sky", "One Thousand Birds"). A, και το "They Called You Near" που έχει όλα τα παραπάνω συγκεντρωμένα. Προσθέστε σε αυτό ένα παιχνίδισμα με το φωτεινότητα που οδηγεί τη μουσική τους σε περίεργες ισορροπίες ανάμεσα σε σκοτάδι και φως και δεν είναι δύσκολο να καταλάβετε πώς ο δίσκος αυτός στοχεύει απευθείας στο θυμικό του ακροατή.

Η νεο-ψυχεδέλεια (καλιφορνέζικη ή μη) ειδικά φέτος έχει κάνει θαύματα και ένα από τα πιο σπουδαία της είναι αυτό εδώ. Αδιαφορώντας υπό ποιον τίτλο θα κυκλοφορούν τη μουσική τους, το σίγουρο είναι ότι θα είναι αμαρτία η παρέα αυτή να μην εκμεταλλευτεί τη δυναμική της παραδίδοντάς μας μερικά ακόμα τέτοια δείγματα της συλλογικής της ευφυΐας. Εξάλλου η Ιστορία δείχνει ότι όλοι μαζί μάλλον καταφέρνουν περισσότερα από ότι ο καθένας μόνος του.