Savages

Την κριτική για τον δεύτερο δίσκο των Savages ήθελαν να την κάνουν πολλοί συντάκτες και συντάκτριες του Rocking.gr. Ο κλήρος έπεσε σε μένα, λόγω της προσωπικής μου σχέσης με την Jehnny Beth, άσχετα αν αυτή δεν έχει την παραμικρή ιδέα...

Οι Savages θεωρούν πως η ζωή και ο έρωτας είναι σκληρό πράγμα. Το αποδέχονται, άρα δηλώνουν ζωντανές. Όπως και τα τραγούδια τους. Τους φτάνουν 40 λεπτά για να παραδώσουν τη δική τους κοσμοθεωρία. Συμφωνείς ή όχι, τουλάχιστον, έχουν μία. Η μουσική βέβαια είναι αυτό που έχει σημασία. Αν ήταν χάλια, ποιός θα ασχολούταν μαζί τους;

Στο εναρκτήριο "Τhe Answer", οι κιθάρες της Gemma Thompson είναι ικανές να ρίξουν κτίρια. Το «μυαλό» της μπάντας.

Στο instant classic "Evil" και το "Sad Person", η rhythm section των Ayse Hassan και Fay Milton κρατά το τιμόνι σε έναν σταθερά δυναμικό ρυθμό. «Love is a disease, the strongest addiction I know, what happens in the brain, is the same as the rush of cocaine», τραγουδά η Beth στο δεύτερο, με μια τρομερή κορύφωση να έρχεται στο μέσο του κομματιού. Οι Savages μπορούν να φτάνουν εκεί μόλις σε τρία με τέσσερα λεπτά. Δεν έχουν χρόνο να σπαταλήσουν...

To «μανιφέστο» τους, τοποθετημένο σοφά εν μέσω του δίσκου, "Adore", σε κάθε ακρόαση γίνεται ακόμα πιο μαγευτικό. Τα είχε γράψει και ο Θεοδόσης Γενιτσαρίδης. Kαι να προσθέσω πως στο 1:37, και για δέκα δεύτερα, «άκουσα» και την Patti Smith. Είπαμε, τα κορίτσια έχουν γούστο.

Το "Slowing Down The World" ξεχειλίζει από ιδέες, ακόμα και από post-rock, με την μπάντα να ελέγχει το ηχητικό «χάος» με σιγουριά.

Η μπάντα θέλει να μην αναφέρονται συνεχώς οι επιρροές της και αναζητά δικούς της δρόμους. «Να γίνεσαι σκληρός και να εμμένεις στα πιστεύω σου. Δεν είναι δίσκος για το σήμερα και για το αύριο. Είναι μπάσο, κιθάρες, ντραμς και φωνή. Η αγάπη είναι η απάντηση», έχουν πει οι ίδιες.

"I Need Something New", σε κοιτάει στα μάτια, άγρια και αποφασιστικά. Οι Savages ακούγονται ταυτόχρονα πρωτόγονες και σύγχρονες. Λες και συνθέτουν και παίζουν από ένστικτο.

Στο "When In Love" αποδεικνύουν, όπως και στο σύνολο του δίσκου, πως μπορούν να γίνουν πιο μαζικές, να φτάσουν σε περισσότερα αυτιά και μυαλά. Η αιχμηρή -κλασικό δείγμα του βρετανικού post-punk- μπασογραμμή τους, κάνει τους πάντες να χορεύουν, και οι Savages ουδέποτε το έκρυψαν. Και η «φασαρία» που κάνουν δεν είναι τόσο αποτρεπτική σε «παρθένα» αυτιά. Ακόμα και το concept τους, η ζωή και ο έρωτας, το λες οικουμενικό.

Το "Surrender" έχει την Siouxsie «παρών» στο ρεφρέν και με μια γαμάτη αλλαγή ρυθμού στο τελευταίο λεπτό, να το προορίζει να γίνει μια -ακόμα- μεγάλη στιγμή στις συναυλίες τους.

Στο "T.I.W.Y.G." σε... στριμώχνουν σε έναν καταιγιστικό «This is what you get when you mess with love» με την κάθε μία να παίζει λες και την παράτησε κάποιος βρωμιάρης χθες βράδυ...

Η δισκάρα κλείνει με το ήρεμο "Mechanics", να στέκει λες και οι τέσσερις προσπαθούν να βρουν ξανά την αναπνοή και τις δυνάμεις τους για το επόμενο χτύπημα.

Ενας από τους 15 κορυφαίους δίσκους του 2016 ήδη είναι εδώ και, παρά τη σημαντικότητά του, σου δίνει την αίσθηση πως οι Savages δεν ακούμπησαν ακόμα την κορυφή τους. Adore...