Revocation

Εδώ και δεκαπέντε σχεδόν χρόνια, οι Revocation προσφέρουν ακατάπαυστα υψηλής ποιότητας τεχνικό thrash/death metal. Μάλιστα, το συγκρότημα από τη Βοστώνη έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα χαρακτηριστικό ηχόχρωμα, το οποίο το ξεχωρίζει από τους, αρκετούς, συνοδοιπόρους του. Οι Revocation πλέον, λογίζονται ως μια κραταιά δύναμη της σκηνής, έχοντας κατακτήσει το σεβασμό και την αφοσίωση, με αποτέλεσμα κάθε νέα τους κυκλοφορία να καταφθάνει μέσα σε προσμονή. Έτσι, τέσσερα χρόνια μετά το "The Outer Ones", το σχήμα επέστρεψε με τον όγδοο δίσκο του.

Οι εννέα συνθέσεις του "Netherheaven", αναμενόμενα, δεν αλλάζουν δραστικά τη φόρμουλα του David Davidson και της παρέας του. Επί 45 λεπτά, το σχήμα ξεδιπλώνει ένα άκρως σφιχτό και ανά σημεία εντυπωσιακό death/thrash, που δεν φοβάται ούτε να τρέξει, ούτε όμως και να γκρουβάρει. Η κιθαριστική δουλειά βρίσκεται φυσικά στο επίκεντρο, αλλά δεν παραμελεί να δώσει χώρο στις μνημονικές (φωνητικές) γραμμές, όπως συμβαίνει στο "Strange And Eternal". Παράλληλα, το συγκρότημα δεν αμελεί να ρίχνει τις ταχύτητες, επιτρέποντας στις δυσαρμονίες του να ξεδιπλώνουν, έστω και προσωρινά, ιδιαίτερες ατμόσφαιρες.

Πράγματι, κομμάτια όπως το "Lessons In Occult Theft", είναι και αυτά που κατά τη γνώμη μου καθορίζουν την τελική ετυμηγορία. Μάλιστα, με το πρόσφατο project των Gargoyl, νεοσύστατου σχήματος του Davidson κατά νου, αντιλαμβάνομαι πως το "Netherheaven" είναι επηρεασμένο από τις περιρρέουσες μουσικές δραστηριότητες των συντελεστών του. Οι υψηλές εντάσεις παραμένουν, και συχνά αποκαλύπτονται ως εναλλαγές ρυθμών, αλλά οι εννέα συνθέσεις του δίσκου διακρίνονται από μια μεστότητα.

Προσωπικά μιλώντας, θεωρώ το άλμπουμ ως τον πραγματικό διάδοχο του προ εξαετίας "Great Is Our Sin", αφού διατηρεί την προαναφερθείσα ισορροπία. Ο σκοτεινός, blackened, τόνος των Revocation, που τους δίνει μια επιπλέον χροιά πέραν της τεχνικής, αποκαλύπτεται σε τραγούδια όπως τα "Nihilistic Violence" και "Galleries of Morbid Artistry ", και έτσι το νέο τους άλμπουμ μπορεί να χτυπάει και πιο άμεσα, επιτρέποντας στο ακροατήριο να συνδεθεί με την οργή και αγανάκτηση που προωθεί η αισθητική ερημοποίησης και καταστροφής του δίσκου.

Τεχνικά, για ακόμη μια φορά δεν υπάρχει περιθώριο αμφισβήτησης των Revocation. Οι thrash, και γενικότερα πιο heavy προσεγγίσεις σε πολλά ρυθμικά μέρη τους δίνουν τη δυνατότητα να συνδυάσουν δαιδαλώδη riffs (από κοντά και το μπάσο) με πιο προσιτά ηχοτοπία, και έτσι, στους διαδρόμους του "The Intervening Abyss Of Untold Eons" οι Revocation αγγίζουν υψηλότατα επίπεδα, στα οποία αναμετρώνται με τους εαυτούς τους. Φυσικά, το, πιθανώς διαχρονικό, ζήτημα σε τέτοιες κυκλοφορίες, της υπέρ του δέοντος ομοιομορφίας, παραμένει, και έτσι ανάμεσα σε μια πληθώρα κυκλοφοριών η επιμονή ίσως δεν αποδειχθεί άξιος σύμμαχος των ακροάσεων.

Οι Revocation όμως, πλέον έχουν χαράξει το μονοπάτι τους. Από τους καλπασμούς και τα leads του εναρκτήριου "Diabolical Majesty", μέχρι το κλείσιμο - τραίνο του "Re - Crucified", δεν απομακρύνονται από αυτό, αντιθέτως το παρουσιάζουν εκ νέου θελκτικό. Κάθε φορά που κυκλοφορούν δίσκο, θα βρίσκονται στην αιχμή του δόρατος του ιδιώματός τους. Το "Netherheaven" αποτελεί μια ιδανική είσοδο στη δισκογραφία τους, ικανό ανά στιγμές να εντυπωσιάσει. Η μοχθηρή του αύρα, αποτέλεσμα των μελωδικών σημείων, ίσως αποτελεί και το δυνατότερο χαρτί του. Η αλήθεια όμως είναι πως οι Revocation δεν χρειάζονται πυροτεχνήματα για να καταπιαστείς με την τέχνη τους. Αρκεί να προσηλωθείς στη δύναμη του riff.

Youtube
Bandcamp