Rage

Φάνηκε ξεκάθαρα με το προ τετραετίας "21" πως το πράγμα με το τότε line-up των Rage δεν τραβούσε άλλο και ο Peavy αναγκάστηκε να λάβει δραστικά μέτρα στέλνοντας στην ευχή της Παναγίας τον Victor Smolski μετά από συνεργασία δεκαπέντε ετών. Ακούγοντας το "The Devil Strikes Again" νομίζω πως δικαιώθηκε πλήρως γι' αυτήν την κίνηση, καθώς οι Marcos Rodriguez και Vassilis 'Lucky' Maniatopoulos φαίνεται πως επηρέασαν θετικά τον δημιουργικό του οίστρο, φέρνοντας αέρα ανανέωσης.

Με το που ακούς το thrash riff του εναρκτήριου ομώνυμου τραγουδιού καταλαβαίνεις πως η κατεύθυνση του δίσκου έχει να κάνει με το παρελθόν της μπάντας. Η παραγωγή - με τη βοήθεια και του Dan Swano που έχει αναλάβει τη μίξη - υποστηρίζει ιδανικά το εν λόγω εγχείρημα και η όλη φάση μυρίζει έντονα '90s.

Το θέμα εδώ δεν είναι αν ανακαλύπτουν οι Rage τον τροχό - που δεν το κάνουν. Το δυνατό σημείο του δίσκου είναι πως πάλι μετά από αρκετό καιρό ακούμε όμορφα τραγούδια με τις κλασικές πιασάρικες φωνητικές μελωδίες του Peavy, τους χαρακτηριστικούς αρπισμούς, το γρήγορο κατά κύριο λόγο tempo, τα εμπνευσμένα riff.

Λογικό είναι κάποια τραγούδια να ξεχωρίζουν και ο καθένας θα βρει εκείνα που θα του κάτσουν καλύτερα στο αφτί. Προσωπικά, ξεχώρισα το ομώνυμο γιατί μου θύμισε πολύ παλιές εποχές της μπάντας, τα "My Way" και "War" για τα φοβερά τους ρεφρέν, το "The Final Curtain" με το καταπληκτικό riff και την "Black In Mind" αισθητική. Το τέρμα ενεργητικό "Spirits Of The Night" και το σκοτεινό και βαρύ "The Dark Side Of The Sun" με τις διακυμάνσεις στο ύφος και την ταχύτητα αποκλείεται, επίσης, να διαφύγουν της προσοχής κάποιου.

Η αλήθεια είναι, όμως, πως δεν θα βρεις κάποιο filler εδώ μέσα. Όλα τα τραγούδια πιάνουν με άνεση το νοητό όριο για να χαρακτηριστούν -τουλάχιστον- καλά και φαίνεται πως έχουν δουλευτεί αρκετά. Ο Wagner θα μας δώσει κάποιες πολύ όμορφες ερμηνείες και οι μελωδίες που έγραψε είναι εξόχως κολλητικές. Ο Rodriguez ικανοποιεί με το απλό μεν, αλλά εύστοχο παίξιμό του, ενώ και ο «δικός μας» 'Lucky' βασανίζει μια χαρά τα δέρματα των τυμπάνων του.

Το σίγουρο, λοιπόν, είναι πως ο οπαδός των Rage θα ευχαριστηθεί ή μάλλον καλύτερα θα απολαύσει το "The Devil Strikes Again". Πρόκειται για δίσκο επιστροφή σε γνωστά λημέρια μακριά από ορχήστρες και κιθαριστικές επιδείξεις. Ευθύ και ποιοτικότατο heavy/power. Για να έχω καθαρή τη συνείδησή μου απέναντι στον Peavy και την καινούργια του παρέα, οφείλω να παραδεχτώ πως βιάστηκα να τους ξεγράψω. Mea culpa.