Queens Of The Stone Age

Ο νέος δίσκος των Queens Of The Stone Age είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους πιο αναμενόμενους της χρονιάς. Μετά την 6ετή αναμονή για το "...Like Clockwork" χρειάστηκαν ακόμα τρία χρόνια να περιμένουμε για το "Villains". Ωστόσο, αυτά τα τρία χρόνια μόνο στάσιμα δεν μπορείς να τα πεις για τον ιθύνοντα νου του συγκροτήματος, Josh Homme, ο οποίος κατάφερε να εκτοξεύσει το status του ως μουσικού. Πώς το έκανε αυτό; Με το "Zipper Down", έκαναν το come back με τον Jesse Hughes και τους  Eagles Of Death Metal το 2015, ενώ φέτος, έγραψε το soundtrack της ταινίας "In The Fade" του Fatih Akin. Φυσικά, οι συνεργασίες όπως αυτή με τον Iggy Pop στο "Post Pop Depression" και τη Lady Gaga στο "Joanne" του άνοιξαν πόρτες και του πρόσθεσαν αρκετή εμπειρία. Η τελευταία συνεργασία μάλιστα έμελλε να παίξει το ρόλο της στον ήχο του "Villains".

O έβδομος δίσκος των Queens Of The Stone Age ξεκινάει με εξαιρετικό τρόπο. Αν και με εκατό δευτερόλεπτα καθυστέρηση, ένεκα της φουτουριστικής εισαγωγής του "Feet Don’t Fail Me Now". Αυτό και το επόμενο "The Way You Used To Do" αποδεικνύουν εξαρχής ότι η χορευτική διάθεση είναι βασικό συστατικό του "Villains" και με το καλημέρα συνειδητοποιεί κανείς ότι ο νέος δίσκος των Queens Of The Stone Age αποτινάσει το σκοτεινό και θλιβερό μανδύα του "...Like Clockwork". Συνέχεια με το "Domesticated Animals", ένα κομμάτι που εύκολα θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει υπό το όνομα των Them Crooked Vultures. Όπως κλείνει το "Domesticated Animals" ξεκινάει το "Fortress" σε μια από τις ήρεμες στιγμές του "Villains". Επιστροφή στον μέλλον με το "Head Like A Haunted House", ένα κομμάτι εντελώς QOTSA, με ελαφρώς ενοχλητική παραγωγή στα τύμπανα. Γι’ αυτό αλλά και την - κατά τα άλλα - εξαιρετική παραγωγή ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό ο Mark Ronson, «κονέ» από τη συνεργασία Homme - Lady Gaga. 

Στο "Un-Reborn Again" ο Homme μπλουζάρει με αρκετά εφέ στην κιθάρα και εμφανείς επιρροές στις φωνητικές γραμμές από τη συνεργασία με τον Iggy Pop, ενώ οι ταχύτητες πέφτουν ξανά, με το μελωδικό "Hideaway" σε μια από τις εξαιρετικές στιγμές του δίσκου με την κιθάρα να έχει διακριτικό ρόλο. Αναλαμβάνει όμως τα ηνία στο "The Evil Has Landed" που ακολουθεί και κλείνει με έναν εκρηκτικό τρόπο που θυμίζει "Songs For The Deaf". Την αυλαία του δίσκου ρίχνει το αδερφάκι του "A Vampyre Of Time And Memory", "Villains Of Circumstance" σε έναν μελαγχολικό τόνο που όμοιό του συναντήσαμε στο "Like Clockwork", με μια αρκετά συναισθηματική ερμηνεία από τον Homme.

Μετά από καιρό δεν έχουμε ούτε Lanegan, ούτε Grohl σε δίσκο του Homme. Φυσικά ούτε κάποια άλλη συμμετοχή, το "Villains" είναι pure Queens Of The Stone Age δημιούργημα. Από την άλλη οι τόσες συνεργασίες του Josh Homme σίγουρα του έχουν αφήσει «κουσούρια», που του βγήκαν σε καλό. Όπως ορισμένες φωνητικές γραμμές εμφανώς επηρεασμένες από τον Iggy Pop ή κομμάτια, που θαρρείς ότι γράφτηκαν για τους Them Crooked Vultures.

Ο νέος δίσκος των QOTSA δεν με έπιασε εξαρχής από το λαιμό, όπως ο προκάτοχός του. Η αλήθεια είναι ότι το "...Like Clockwork" το περίμενα με περισσότερη αγωνία. Δεν είναι και λίγα τα 6 χρόνια από το "Era Vulgaris". Είναι γεγονός ότι ο προκάτοχος του “Villains” είναι πιο προσιτός σαν άκουσμα. Έχει πιασάρικα κομμάτια, έχει παλμό, έχει λάμψη και συναίσθημα. Ο νέος δίσκος είναι πιο δύσκολος και περίπλοκος. Τα κομμάτια του έχουν μια δομή, που σε ιντριγκάρουν με την εξέλιξή τους. Είναι πιο κοντά στο "Era Vulgaris" σαν παραγωγή και συνθέσεις, με προφανείς επιρροές από τα παράλληλα σχήματα του Homme, αλλά και τον David Bowie. Έχει χιτάκια, αλλά έχει και πιο δύστροπες συνθέσεις - που και πάλι με κέρδισαν με τον καιρό. Έχει (αρκετές) στιγμές από το πρόσφατο παρελθόν του Homme, αλλά είναι πιο κοντά στους Them Crooked Vultures από ότι στους QOTSA του "Rated R" για παράδειγμα, ή του "Songs For The Deaf". Έχει (γενικότερα) καλή παραγωγή, αν και ο ήχος των τυμπάνων με ξενίζει λίγο. Φυσικά και έχει (μπόλικη) κιθάρα, αν και τις εντυπώσεις κλέβουν το μπάσο και τα πλήκτρα.

Οι Queens Of The Stone Age γράφουν (ξανά) κομμάτια για όλα τα γούστα - κυρίως για τα δικά τους, αλλά πιο βασικό, βγάζουν ποιότητα στους δίσκους τους με συνέπεια. Το "Villains" αναπόφευκτα πρόκειται για ένα άλμπουμ υποψήφιο για τα καλύτερα της χρονιάς.