Pyramids

Οι Pyramids, πίσω στο 2008 είχαν κυκλοφορήσει μέσω της ιστορικής Hydra Head τον μοναδικό ολοκληρωμένο δίσκο τους. Το ομώνυμο ντεμπούτο τους ήταν ένα πειραματικό shoegaze που έμοιαζε φρέσκο και ακουγόταν αρκετά βαρύ. Κατά την διάρκεια όλων αυτών των ετών, τα μέλη τους ασχολήθηκαν με προσωπικά project ή άλλες μπάντες οπότε και οι Pyramids πέρα από κάποιες συνεργασίες με τους Nadja, Mammifer, Horseback, Wraiths και τον Simon Raymonde από τους Cocteau Twins, σε splits και collaborations, δεν μας έδωσαν άλλον ολοκληρωμένο δίσκο. Σε όλα αυτά τα project τους ακούσαμε κυρίως με ambient και πειραματικούς ήχους, χωρίς βέβαια να διώχνουν εντελώς black, drone και noise στοιχεία από τις συνθέσεις τους.

Στην βασική τετράδα της μπάντας, προστέθηκαν οι Vindsval των Blut Aus Nord στον προγραμματισμό των drum machines, αφήνοντας τον D. William στα ηλεκτρονικά. Ο Colin Marston (Gorguts, Dysrhythmia, Krallice) βοηθώντας στις κιθάρες τον M. Dean και ο πειραματιστής ambient καλλιτέχνης William Fowler Collins. Τα φωνητικά παραμένουν στους  R. Loren (White Moth, Sailors With Wax Wings) και M. Kraig όπως πάντα.

Ο ήχος των συνθέσεων είναι μια απροσμενη και εκπληκτική μίξη βιομηχανικής, σκοτεινής και σκληρής μουσικής με έντονα ηλεκτρονικά και ambient στοιχεία, με σκοπό την παραγωγή ενός βίαιου και συνάμα ατμοσφαιρικού black metal, που θα αγγίζει σε θόρυβο τo ακραίo shoegaze. Οι συνθέσεις είναι κρύες, απόμακρες και πάρα πολύ ψυχρά συναισθηματικές. Σε μερικές φάσεις, το ύφος από τις κιθάρες και η ενορχήστρωση κλέβει από prog συνταγές, αλλά τελικά η όλη ατμόσφαιρα σπρώχνει την μουσική σε περισσότερο βιομηχανικά στυλ και βρωμιές. Κάποιες φορές νομίζεις ότι ακούς Jesu με δόσεις από Ulver και Amesoeurs. Άλλες πάλι ο ήχος  είναι πιο εγκεφαλικός και σου δημιουργεί μια έντονη κλειστοφοβική διάθεση και σκέψεις εξωπραγματικές. Τα πομπώδη και μεγαλειώδη φωνητικά έχουν μια  επιβλητική στάση πάνω στις συνθέσεις. Δεν μπορείς εύκολα να ξεχωρίσεις συνθέσεις μιας και η ατμόσφαιρα είναι ενιαία και η παγωμένη διάθεση ξεχειλίζει παντού. Αυτό όμως που με προκάλεσε σε αυτόν το δίσκο, είναι η δυσκολία στην ακρόαση και ο τρόμος που προκαλεί το σκοτάδι του. Τρόμος που ένιωσα πέρσι μόνο με τα "Death Mask" και "From All Purity" (αν και δεν έχουν πολλά κοινά ηχητικά σημεία). Αν έπρεπε να αναφερθώ στα πιο αντιπροσωπευτικά κομμάτια, θα πρότεινα τα "In Perfect Stillness, I've Only Found Sorrow", "I Am So Sorry, Goodbye" και "Indigo Birds" καθώς συγκεντρώνουν τα βασικά στοιχεία, κρίνονται ως πιο δημιουργικά και είναι ένα ελάχιστο κλικ παραπάνω από τα ούτος ή άλλος εξαιρετικά υπόλοιπα.

Άρρωστο. Μαύρο. Σκοτεινό. Πλαστικό και ευέλικτο. Με εξώφυλλο, εξίσου τρομακτικό όσο και η μουσική. Μια γυναίκα με πλάτη στο φακό, με τα μαλλιά της πιασμένα σε δέσμες και κολλημένα στον τοίχο. Βλάσφημο. Ανώμαλο και καυστικό. Παράξενο. Μοντέρνο. Προοδευτικό. Συνθετικά επικίνδυνο και αμαρτωλό. Μια ένωση πρωτότυπη, μια μίξη μουσικών που δεν φαντάζουν να ενώνονται. Μια δημιουργία νέας οπτικής. Ένα πειραγμένο θορυβώδες metal. Ένα εξελιγμένο και άγριο rock. Μια δύστροπη και πειραματική ατμοσφαιρική μουσική.

Profoundlorerecords.Bandcamp.com/A-Northern-Meadow