Perfect Beings

Πολλά από τα ονόματα που θεωρούνται σήμερα μεγάλα ή καθιερωμένα στον prog χώρο αναδείχθηκαν υπό την στέγη της Inside Out και παρόλο που διαθέτει στις τάξεις της μερικούς σπουδαίους καλλιτέχνες, τα τελευταία χρόνια προσωπικά βρίσκω σχεδόν απογοητευτική την πλειονότητα των αυτών που υπογράφει, οι οποίοι πρεσβεύουν ένα μάλλον αναχρονιστικό prog.

Οι Perfect Beings αντιθέτως είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες και φρέσκιες νέες προτάσεις που έχει κάνει εδώ και καιρό η αγαπητή δισκογραφική εταιρεία. Δεν είναι βέβαια «ολοκαίνουργιοι». Υπάρχουν από το 2012 και το “Vier” είναι το τρίτο δισκογραφικό τους πόνημα, αλλά προσωπικά μου ήταν παντελώς άγνωστοι και το μάτι μου έπεσε πάνω τους φέτος που προσέλαβαν τον πολύ Sean Reinert πίσω από τα τύμπανα, ο οποίος όμως μπήκε στις τάξεις της μπάντας μετά την ολοκλήρωση του άλμπουμ.

Το τι παίζουν είναι αρκετά δύσκολο να περιγραφεί, αλλά σίγουρα είναι prog. Στη μουσική τους οι Perfect Beings, έχουν πολλά περίεργα μετρήματα, επιστρατεύουν πολλά πνευστά, εντάσσουν πολύ jazz στοιχείο, δεν διστάζουν να φορτώσουν την παραγωγή και γενικά η μουσική τους είναι απαιτητικό άκουσμα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως παραμερούν το κομμάτι της μελωδικότητας.

Επί της ουσίας, το άλμπουμ χωρίζεται σε τέσσερεις ενότητες (μια για κάθε πλευρά του διπλού βινυλίου), κάθε μια εκ των οποίων διαρκεί 17-19 λεπτά περίπου και διασπάται σε 4-5 μέρη, ήτοι στο σύνολο 18 τραγουδιών.

Η πρώτη ενότητα, "Guedra", εστιάζει στο πιο jazz στοιχείο της μπάντας, με τον τραγουδιστή Ryan Hurtgen να θυμίζει σε στιγμές τον σπουδαίο Gavin Hayes των Dredg, ενώ περιλαμβάνει κάμποσα πολυφωνικά σημεία και το σαξόφωνο σε έναν σχεδόν πρωταγωνιστικό ρόλο, αποτελώντας την κατ’ εμέ καλύτερη ενότητα του άλμπουμ.

Η δεύτερη ενότητα, "The Golden Arc" παρουσιάζει το πιο συμφωνικό πρόσωπο της μπάντας, με το πρώτο μέρος, το "The Persimmon Tree" να μοιάζει περισσότερο με κομμάτι κλασσικής μουσικής, καθώς η εντυπωσιακή του ενορχήστρωση συνεχίζεται στο "Turn The World Off", επαναφέροντας το σαξόφωνο στο προσκήνιο, για να οδηγήσει στην Gilmour-ική κιθάρα του "America" κι από εκεί στο symphonic prog κλείσιμο του "For A Pound Of Flesh".

Η τρίτη ενότητα, "Vibrational" πηγαίνει σε πιο ψυχεδελικά μονοπάτια, έχοντας, όμως και κάποιες πιο εσωστρεφείς, ακουστικές στιγμές, όπως το "Mysteries, Not Answers" με το όμορφο animated video.

Τέλος, η τέταρτη ενότητα, "Anunnaki", περιλαμβάνει λίγο από τα περισσότερα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί στις τρεις προηγούμενες ενότητες και είναι μάλλον η λιγότερο ενδιαφέρουσα, αν κι έχει κι αυτή κάποιες ιδιαίτερες στιγμές, όπως το "A Compromise".

Συνολικά, αυτό που παρουσιάζουν στο "Vier" οι Perfect Beings είναι πραγματικά φρέσκο, με προσωπικότητα και ποιότητα που δύσκολα αμφισβητείται. Όμως, παρά τις κάποιες προσβάσιμες μελωδίες του παραμένει ένα απαιτητικό άκουσμα που προσπαθεί να συγχωνεύσει διαφορετικά στοιχεία και εν τέλει η ζυγαριά γέρνει λίγο περισσότερο προς τη δυσκολία, σε σχέση με τον άμεσο εντυπωσιασμό. Για όσους στην δυσκολία διακρίνουν την ευκαιρία λοιπόν...