Olafur Arnalds

Μεγάλη μου αγάπη τούτος ο μικρός Ισλανδός. Κάθε του δισκογραφική προσπάθεια έχει μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά και τη μουσική μου συλλογή. Ο τρόπος με τον οποίο εξαιρετικά μινιμαλιστικά σου παραθέτει τέτοιο καταιγισμό συναισθημάτων είναι εντυπωσιακός και είναι άλλο ένα από τα μίκρα μουσικά μυστικά της Ισλανδίας που αξίζει να ανακαλυφθούν από πολλούς.

Ακροβατώντας στα όρια της ύλης του site, o Arnalds είναι στην ουσία νεοκλασικός συνθέτης που βασίζει τα κομμάτια του στο βιολί, το τσέλο, το μελαγχολικό του πιανάκι και καμιά φορά το drum machine ή κάποιο μπλιμπλίκι. Στον φετινό του δίσκο όμως αποφάσισε να εμπλουτίσει λίγο τα πράματα και να εξελίξει τη μουσική του, βάζοντας στο παιχνίδι τον φίλο του, Arnor Dan, o οποίος αναλαμβάνει να κάνει τα φωνητικά σε κάποια κομμάτια, πράγμα το οποίο δεν είχε επιχειρήσει ποτέ του ο Ισλανδός.

Για αυτους (;) που ειναι εξοικειωμένοι με την δισκογραφία του Arnalds, ίσως τους πάρει λίγο καιρό να συνηθίσουν στη νέα μουσική προσέγγιση του δίσκου, αλλά ο χρόνος που θα χρειαστεί να επενδύσεις δεν θα συγκρίνεται με τις απολαβές που θα σου προσφέρουν οι πάμπολλες μετέπειτα ακροάσεις του.

Είναι κάπως δύσκολο να μιλάω για κυκλοφορίες τέτοιου περιεχομένου καθώς ούτε γνώσεις έχω πάνω στη σύνθεση τέτοιων κομματιών, ούτε πιάνο ξέρω, ούτε και να τραγουδάω. Σαν ακροατής όμως, ο Arnalds δεν με έχει απογοητεύσει ακόμη και κάθε δισκογραφική του προσπάθεια αξίζει το οποιοδήποτε σπρώξιμο μπορώ να του προσφέρω. Από τον συγκεκριμένο δίσκο, προτείνω την ακρόαση του ομώνυμου κομματιού αλλά και του "Reclaim", το οποίο πρέπει άνετα να είναι η πιο προσιτή σύνθεση στη δισκογραφία του Ισλανδού - αλλά και εξαιρετική ερμηνεία από τον Dan.

Υ.Γ.: Κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και άσε να παίζει τούτο το πρόσφατο live του Arnalds. Χριστουγεννιάτικο δωράκι!