North Mississippi Allstars

Όσοι παρακολουθούν την πορεία των North Mississippi Allstars σίγουρα θα παραξενευτούν και ίσως ξινίσουν στο άκουσμα του νέου δίσκου τους. Κάποτε ένα heavy blues rock τρίο στα ηχητικά πρότυπα των Cream, των Black Crowes και των ZZ Top πλέον έχουν απομείνει ένα alternative blues rock ντουέτο στα ηχητικά μονοπάτια του Son House, των White Stripes και των Black Keys.

Τα αδέρφια Dickinson απομένουν μόνα τους σε κιθάρα και drums να ορίσουν εκ νέου τον ήχο του συγκροτήματός τους και το κάνουν εντυπωσιακά η αλήθεια είναι αφού παρότι μπορεί να τους αποδοθεί μία προσπάθεια να πηδήξουν στο τρένο της νέα μόδας «back to basics» στο rock που έχει κάνει όλους τους hipsters να έχουν μάθει το όνομα του Son House, αυτό που δεν μπορεί να τους αρνηθεί κάποιος είναι η γνώση του αντικειμένου, η αυθεντικότητα (όχι μόνο λόγω καταγωγής) και εν τέλει η ικανότητα κυρίως σε εκτελεστικό επίπεδο και δευτερευόντως σε συνθετικό. Μόνα τους είπαμε παραπάνω, αλλά η αλήθεια δεν είναι ακριβώς αυτή αφού μία πλειάδα φίλων συνδράμει στο τελικό αποτέλεσμα με πρώτο και καλύτερο τον Robert Plant που στα δύο πρώτα τραγούδια δεσπόζει με τη φυσαρμόνικά του και αναδεικνύει το ένα εκ των δύο, το "Goat Meat" σε ένα από τα καλύτερα του δίσκου.

Άλλες αξιοσημείωτες συμμετοχές είναι ο πρώην μόνιμος μπασίστας τους (εδώ ως guest) Chris Chew, οι υιοί Burnside που προσδίδουν άλλο κύρος στις διασκευές των τραγουδιών του πατέρα τους, ομοίως και η εγγονή του Othar Turner. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι αδερφοί Dickinson δεν διασκευάζουν απλώς τους δύο αυτούς καλλιτέχνες αλλά προσθέτουν και σημεία από αρχειακές ηχογραφήσεις τους, κάνοντας το αποτέλεσμα ακόμα πιο ζωντανό ενώ τους αξίζουν και επιπλέον credits για το γεγονός ότι έχουν συνεργαστεί και με τους δύο μακαρίτες όπως και με τον Junior Kimbrough τον οποίο επίσης εδώ διασκευάζουν. Το "World Boogie Is Coming" αναδεικνύεται με τον τρόπο αυτό ως η δουλειά τους με τις πιο συναισθηματικές ρίζες, αυτές που τους πάνε πίσω στις βασικές επιρροές τους από την περιοχή του Mississippi.

Ο ξερός ήχος κιθάρας και κρουστών είναι, φυσικά, οικείος σε όσους έχουν εμβαθύνει στο είδος και σε συνδυασμό με την απουσία μεγάλων και προερχόμενων από το jam rock υποείδος solo σηματοδοτούν αυτόν τον περίεργο συνδυασμό παλιομοδίτικης και ταυτόχρονα εξαιρετικά σύγχρονης μουσικής. Παρότι ξέρουν πώς να χρησιμοποιούν την τεχνολογία ώστε να βάζουν κάποια σύγχρονα στοιχεία, ακούστε ας πούμε το «σκρατσάρισμα» στο υπέροχο "Snake Drive", δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι οι Black Keys ακούγοντας τον δίσκο αυτό θα θυμηθούν πώς ήταν η μουσική τους πριν τον Danger Mouse.

Δεν μπορώ να πω ότι το "World Boogie Is Coming" είναι καλύτερο, ούτε και χειρότερο όμως, από το "Hernando" του 2008, το μέχρι τώρα μεγαλύτερο επίτευγμά τους. Μπορώ όμως με σιγουριά να πω ότι είναι εντελώς διαφορετικό και πολύ πιο πιθανό να τους φέρει στο μουσικό προσκήνιο και να τους εκτοξεύσει σε ένα όνομα μεγάλου βεληνεκούς. Άξια, αναμφισβήτητα.