Ένας Moonshiner που δεν πουλάει το παράνομο αλκοόλ που παρασκευάζει και το φυλάει για τον γάμο του. Τις Τρίτες προσπαθεί να κάνει εκπομπή στο Rocking Radio με τον έτερο εκτός νόμου...
Εάν υποθέσουμε ότι στο rock το ελληνικό υπάρχει παράγκα, τότε κατά το Σπάθα ευαγγέλιο: «Οι Rotting Christ και οι Nightstalker να ακούγονται και οι άλλοι να πάνε να γαμ....νε». Επειδή όμως είμαστε άνευ παράγκας και συναφών ξύλινων κατασκευών, το σωστό είναι: «Οι Nightstalker και οι Rotting Christ να ακούγονται...». Πέρα από την πλάκα, είναι γεγονός πως οι «Στόκοι» είναι από τα λίγα εξαγώγιμα μουσικά μας «προϊόντα» και η αναγνώριση του "Use" από σύσσωμη την κοινότητα της Υπεργαλαξιακής Ερήμου ως ένα από τα κορυφαία όλων των εποχών του είδους, τους κατατάσσει δικαίως στους Μεγάλους της σκηνής. Αυτά όμως είναι παρελθόν μεγάλε μου. Τί έχουν να μας πουν ο Argy και η παρέα του 20 χρόνια μετά τη γέννησή τους; Αυτιά να βγάλεις. "Baby, God is dead he had an overdose, he went straight to Hell, he's never been before". Ξεκίνα με αυτόν το στίχο και στη συνέχεια μπορεί και να ανακαλύψεις το Geezer-οειδές ήχο του μπάσου. Και τί μ' αυτό; Περνάει δεύτερη νεότητα ο γερο-Αργύρης; Και ποιός σου είπε ρε ξόανο πως γέρασε; Και μην ακούσω τις cliché αηδίες περί ώριμου κρασιού και τα τοιαύτα. Κάνε τη χάρη στον εαυτό σου και τράβα να τους δεις live. Γιατί αυτή μπάντα είναι καμωμένη να δημιουργεί συναυλιακά κομμάτια αντί για hitάκια και, μα το μουστάκι του Wyndorf, το "Superfreak" έχει μπόλικα από δαύτα. Ναι, ακόμα και το intro (!) ή το mid tempo "Learn To Fly" μπορούν να αντέξουν στο σανίδι, πόσο μάλλον και τα υπόλοιπα. Γαλαξίες, ναρκωτικά του Οξ' από 'δω και πιότερο heavy rock attitude. Τί κι αν έκαναν πέρα κάμποση από τη λάσπη που κοσμούσε τα ρούχα τους; Η βρωμιά δεν ξεπλένεται τόσο εύκολα. Τα solos είναι πιο γεμάτα και οι αρχικές παραισθήσεις του "Stain" μεταμορφώνονται (στο 03:48) σε αφύπνιση περιοπής. Ξύπνα, κάποιος κατουράει πάνω στον τάφο σου... Όχι, δε φταίει το ύπουλο riff του "Heavy Mental" που αδυνατείς να κουνηθείς από τη θέση σου. Ούτε η semi ανατολίτικη εισαγωγή της ομότιτλης σύνθεσης του δίσκου. Ούτε καν το ξέσπασμα στο "The Pain Goes On" λίγο πριν το solo κιθάρας / μπάσου. Είναι που είσαι μαθημένος διαφορετικά και δεν ακούς αυτόν που σου φωνάζει "Hey, everything's for free, yeah, super-motherfucking-freak" και τρομάζεις με το που ακούς στις αστερομπουρμπουλήθρες. Παρ' το απόφαση κι ας μη σου αρέσει. Τα ναρκωτικά δεν είναι για τους πάντες και κυρίως... δε φτάνουν για όλους.