Σχετικός με λασπώδη metal παρακλάδια και ό,τι κάνει θόρυβο στο rock. Προσαρμόζεται εύκολα σε πειραματικά και προοδευτικά περιβάλλοντα. Διακατέχεται από νευρωτικά κίνητρα και κύκνεια πρότυπα. Αγαπάει...
Maserati
Rehumanizer
Υπέρ-φουτουριστικό, ψυχεδελικό και διαστρικό τοπίο μουσικής διασκέδασης
Έχω να ακούσω το συγκρότημα από το 2010 και τον δίσκο τους "Pyramid Of The Sun". Η κυκλοφορία τους που με είχε πείσει, βέβαια, ήταν το "Inventions For The New Season" του 2007, με το οποίο τους είχα πρωτογνωρίσει. Οι Αμερικάνοι ήταν πάντα μία μπάντα που είχε σκαμπανεβάσματα, ιδιαίτερους πειραματισμούς, καλά και κακά σημεία. Σχεδόν σε κάθε κυκλοφορία έβρισκα εκπληκτικά περάσματα, αλλά και μικρές έντονες κοιλιές.
O ήχος τους είχε πάντα αυτά τα αλλοπαρμένα διαστημικά σημεία που ξεφεύγουν εντελώς. Στο δεκάλεπτο άνοιγμα που συντελείται με το "No Cave", διακρίνεις άφθονα space στοιχεία, ακούς synth, εξαιρετικά fuzzed μπάσο και χαομένες κιθάρες. Η ουσία τους ήταν και είναι πάντα γύρω από το post-rock, αλλά δεν είναι παραδοσιακοί του είδους. Έχουν επιλέξει σε κάθε δίσκο να προσθέτουν και κάτι νέο. Φέτος λοιπόν άκουσα αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία που με ιντρίγκαραν αρκετά. Κάθε κομμάτι είναι και μια νέα ιστορία. Ακούς, ας πούμε, το "Living Cell" και διαπιστώνεις μια απύθμενη μαυρίλα και επιρροές από post-punk του παρελθόντος. Στο "Montes Jura" η ηλεκτρονική ατμόσφαιρα συγκρούεται με τις κιθάρες και μια newwave αισθητική της δεκαετίας του '80. Αλλά το πλέον φευγάτο είναι το "End Of Man" που θα το έλεγες και χορευτικό κομμάτι. Κατέχει κάμποσα rock σημεία και τα τύμπανα του είναι όμορφα, αλλά τα πειραγμένα ρομποτικά φωνητικά του και ο ρυθμός, ή καλύτερα beat, το περνάνε πραγματικά σε άλλη διάσταση. Η κυκλοφορία κλείνει με δύο ομώνυμα με τον δίσκο κομμάτια (ακούγονται εύκολα σαν ένα) τα οποία κατέχουν τις πλέον βαριές κιθάρες και μπλέκουν έξυπνα riff μέσα στην γενικότερη καλή τους διάθεση. Είναι ξεκάθαρα το πλέον post-rock σημείο του δίσκου και ακούγονται νεράκι και τα δύο, αρκετά ευχάριστα.
Το "Rehumanizer" δεν είναι πολύ μακριά από τους προκατόχους του. Δυστυχώς κουβαλάει και παρόμοια προβλήματα με τα παλιά. Σε σημεία, ξεφεύγει αρκετά από αυτό που περιμένεις και δεν είναι θέμα εξέλιξης, απλά θέμα αστοχίας ή φτωχής έμπνευσης. Αλλά οι Maserati έκαναν τελικά άλλον έναν τουλάχιστον διασκεδαστικό δίσκο. Θα ικανοποιήσουν άνετα τους οπαδούς τους και θα προσελκύσουν αρκετούς νέους... Άλλοι θα αγαπήσουν τα ηλεκτρονικά και synth σημεία, άλλοι θα τα σιχαθούν... Άλλοι θα ακούσουν μόνο τα space και post-rock και θα αρκεστούν σε αυτά.
maserati.bandcamp.com/rehumanizer