Kvelertak

Η ιστορία των Kvelertak είναι μικρή αλλά πολύ περιεκτική. Το 2010 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους και δημιούργησαν τέτοιο ντόρο γύρω από το όνομά τους που η σκληρή μουσική έχει χρόνια να ζήσει. Θύμισαν εποχές περασμένων δεκαετιών που πολλοί από τους πρώτους δίσκους συγκροτημάτων έκαναν τη δικιά τους επανάσταση και έδιναν σχήμα στο metal για να πάρει την μορφή που το ξέρουμε σήμερα. Σύμφωνοί, μπορεί το "Kvelertak" να μην έκανε κάτι τόσο μεγάλο, αλλά ο αντίκτυπός του μόνο ως μικρός δεν μπορεί να λογίζεται. Δημιούργησε ένα έδαφος τόσο καλά στρωμένο για αυτούς, που το όνομά τους μέσα σε πολύ λίγα χρόνια ακούγεται και είναι κλασικό στα αυτιά του μέσου μεταλά.

Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πασιφανές ότι το δεύτερο άλμπουμ είναι το μεγάλο στοίχημα. Θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες το "Meir"; Θα μπορεί να στέκεται δίπλα στο "Kvelertak" και να μην νιώθει μειονεκτικά; Πολλά τα ερωτήματα με τους μόνους που έδειξαν να μην αγχώνονται να είναι οι ίδιοι οι Kvelertak. Γιατί πολύ απλά έπαιξαν τη μουσική που γουστάρουν καθιστώντας το "Meir" σαν τη φυσική συνέχεια του πρώτου τους άλμπουμ. Ναι, είναι black metal, είναι hardcore, έχει punk και κουβαλά και δεκαπέντε τόνους groov-ιά. Δεν άλλαξε στο ελάχιστο αυτό και γιατί να αλλάξει θα μου πείτε αφού αυτή τους η ευρεσιτεχνία, να συνδυάζουν δηλαδή τα πιο πωρωτικά κομμάτια της μουσικής που αγαπάμε, τους απογείωσε. Η ενέργεια και το πάθος τους είναι και πάλι εδώ και η ποιότητα των συνθέσεων παραμένει σε υψηλά επίπεδα καταδεικνύοντας ότι αυτοί οι μισότρελοι Νορβηγοί ήρθαν για να μείνουν.

Αφού είπαμε κάποια πράγματα για τη γαματοσύνη του "Meir" μιλώντας λίγο ειδικότερα, καλό θα ήταν να πούμε ότι την παραγωγή έχει αναλάβει και πάλι ο Kurt Ballou και δεν είναι κάτι λιγότερο από ιδανική και το εξώφυλλο έχει σχεδιάσει ο John Baizley των Baroness και είναι τουλάχιστον ιδιαίτερο (οι κουτσουλιές, αλήθεια, τι πρεσβεύουν;). Το "Spring Fra Livet" λειτούργησε σαν προπομπός και ζέστανε το κλίμα, ενώ το video του "Bruane Brenn" (χιτάρα) έπεισε τους πάντες ότι πρόκειται να απολαύσουμε ακόμα μία εξαιρετική δισκογραφική δουλειά. Και προφανώς δεν είναι μόνο αυτά τα τραγούδια που αξίζουν. Ακούστε το "Nekrokosmos" και δείτε ένα τέλεια δομημένο metal άσμα, κοπανηθείτε άφοβα με το "Kvelertak" και το "Trepan" και καταλήξτε στο συμπέρασμα ότι το "Meir" δεν έχει να ζηλέψει κάτι από τον προκάτοχό του πέρα από το στοιχείο του αιφνιδιασμού.

Ακόμη και για αυτόν που το πακέτο της μουσικής των Kvelertak δεν είναι κάτι το φοβερό, είναι δύσκολο να μην την βρει τουλάχιστον διασκεδαστική. Να μην γουστάρει όταν ακούσει ένα τραγούδι τους σε ένα rock club, να μην κοπανηθεί σε ένα live τους έστω και αν έχει πάει από σπόντα. Αυτά είναι χαρακτηριστικά σπουδαίων συγκροτημάτων και οι Kvelertak δείχνουν να τα έχουν. Η μουσική τους είναι πηγαία και σε κάνει να περνάς καλά. Το λιγότερο δηλαδή, γιατί υπάρχουν και πολλοί που όπως και εγώ, που πραγματικά κωλογουστάρουμε.