Krokus

Σχεδόν 37 χρόνια καριέρας. 16 studio δίσκοι, εκατοντάδες συναυλίες, πολλές δεκάδες τραγούδια που έχουν γίνει διαχρονικές επιτυχίες. Κάπως έτσι θα ήταν οι λέξεις που θα συντρόφευαν, αν υπήρχε βέβαια αλφαβητάρι/οδηγός της μουσικής, τους Ελβετούς Krokus, ένα συγκρότημα που έχει μεγαλώσει γενιές μια και τα τραγούδια του σφύζουν από ενέργεια και ζωντάνια. Έχουν χαρακτηριστεί από πολλούς μια κόπια των AC/DC αφού τα χαρακτηριστικά στοιχεία των Αυστραλών είναι διάσπαρτα σε κάθε σύνθεση τους. Οι ίδιοι δεν έχουν αρνηθεί ποτέ την αγάπη που έχουν στο κατά πολλούς κορυφαίο group του rock. Αδίκως υπάρχει ο χαρακτηρισμός όμως γιατί παρόλο που βασίστηκαν στην μουσική των Αυστραλών, έβαλαν και δικά τους στοιχεία στις συνθέσεις που σίγουρα όμως έχουν μείνει πίσω στον χρόνο ηχητικά αφού το boogie στυλ τους θυμίζει έντονα την δεκαετία των 70s εκεί που το κλασσικό rock είχε την μεγάλη άνθηση του για μένα.

Φεβρουάριος 2013 και οι Krokus αισίως κυκλοφορούν την 17η δουλειά τους, μια δισκογραφική κίνηση που δεν διαφέρει σε τίποτα από όλες τις προηγούμενες. Από το εναρκτήριο κομμάτι "Hallelujah Rock 'N' Roll", μόνο και μόνο από τον τίτλο καταλαβαίνει κανείς τι προθέσεις έχουν δίνοντας μας και αυτή την δουλειά. Η συνέχεια η ίδια. Hard rock/ σκληρές rock 'n' roll συνθέσεις με τρία ακόρντα το πολύ, mid tempo στακάτα δυναμικά καθαριστικά riff, ξεσηκωτικό feeling και πολλά σημεία που θα σου φέρουν τον Bon Scott και την παρέα του στο μυαλό. Όπως και σε κάθε προσπάθειά τους, όμως, οι προσθέσεις δικών τους πινελιών είναι πολύ εμφανείς. Τρανή απόδειξη στο δίσκο αυτό είναι η διασκευή που έχουν κάνει στο "Help" των Beatles που, από γρήγορη σύνθεση των αυθεντικών δημιουργών, οι Krokus το έχουν κάνει μια bluesy μπαλάντα που θα σε πάει συνειρμικά μέχρι τον Νότο και την μουσική του. Και το πιο σημαντικό είναι ότι όσες φορές και αν το ξανακούσεις θα αναφωνήσεις: Ακούω Krokus! Αυτή είναι μια από τις κρυφές αρετές του σχήματος, να αφομοιώνουν το ξένο σώμα στο δικό τους.

Από τους Krokus ξέρεις τι θα ακούσεις και αυτό παίρνεις. Είναι από τα group που δεν έχεις αγωνία για το πως θα ηχούν τα τραγούδια τους, αλλά περιμένεις κάθε δουλειά τους για να βρεις ευκαιρία να πιεις και άλλο, να φλερτάρεις και όπου βγει, να ταξιδέψεις όσο πιο μακριά μπορείς παρέα με τα μουσικά τους πονήματα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που, παρόλο που θα έχεις ξανακούσει σχεδόν κάθε σύνθεση, θα θεωρήσεις τόσο καλοπαιγμένο ότι παίζει από τα ηχεία σου που θα ξεπεράσεις τους αρχικούς δισταγμούς. Ναι, ο Marc Storace και το γρέζι της φωνής του είναι η μίξη των Bon Scott / Brian Johnson με ολίγη από πρώιμο Udo Dirkschneider. Ε, και; Τους Krokus δεν τους ακούς για να μάθεις μουσική στο τεχνικό κομμάτι, σου αρέσουν γιατί σε διασκεδάζουν. Τι κι αν πολλά μέρη τους είναι ακριβώς σαν AC/DC;  Δεν σε νοιάζει γιατί αυτό σου έχουν δώσει από την πρώτη δουλειά τους, ε, και αφού τους αγάπησες από τα 70s, στο σήμερα δεν μπορείς να τους μισήσεις ή να τους απορρίψεις. Σου έχουν γίνει βίωμα. Ίσως για αυτό και οι ίδιοι κάνουν ό,τι μπορούν για να τους νιώθουν κοντά τους οι οπαδοί. Έτσι γράφουν δίσκους ακόμα και σήμερα που έχουν αρχή, μέση και τέλος και το πιο σημαντικό. Υπάρχει μια υποβόσκουσα ατμόσφαιρα που σε παρασέρνει μόλις πατήσεις το play ή κατεβάσεις την βελόνα πάνω στο βινυλιο. Πιστέψτε με, όσες φορές και αν άκουσα τον δίσκο, δεν τον σταμάτησα καμία στιγμή και αυτό γιατί δεν γινόταν. Σαν μια εσωτερική δύναμη να σε σπρώχνει μόνο να πίνεις ή να κάνεις έρωτα ή οτιδήποτε άλλο διεργετικό χωρίς σταμάτημα. Όλα αυτά ίσως προκύπτουν και από την τρομερή παραγωγή που έχει κάνει ο μπασίστας της μπάντας Chris Von Rohr στα διάσημα Abbey Studios που ηχογραφήθηκε το άλμπουμ. Ένας άλλος λόγος είναι η επιστροφή του Mandy Mayer μετά από εφτά χρόνια στις κιθάρες πλαισιώνοντας τους Fernando Von Arb-κιθάρα, Mark Kohler-κιθάρα, Marc Storace-φωνή και Chris Von Rohr-μπάσο της κλασικής σύνθεσης του group. Ένα rhythm section που βγάζει φωτιές, ασχέτως αν δεν έχουν μόνιμο drummer. Το γιατί μας το αναφέρει ο Von Rohr στην συνέντευξη που μας έδωσε. Επίσης δίνει την δική του εκδοχή για το εξώφυλλο που εκ πρώτης μοιάζει περίεργο, έχει όμως βαθύτερο νόημα!

Το "Dirty Dynamite" είναι σίγουρα ένα δυναμίτης διασκέδασης. Είναι άλλο ένα άλμπουμ των Krokus όπως όλα που μας έχουν δώσει μέχρι στιγμής. Αν δεν χαλιέστε με το γεγονός ότι ανά στιγμές αντιγραφούν αλλά με διασκευαστικό τρόπο ένα μεγαθήριο της μουσικής, τότε ακούστε και αγοράστε τη νέα τους δουλειά. Άλλωστε και αυτοί μεγάλο όνομα είναι αν σκεφτεί κανείς από πότε δισκογραφούν. Ότι και να λέμε θα περάσετε καλά καθ' όλη την διάρκεια της ακρόασης. Αυτό είναι πολύ σημαντικό ειδικά στις μέρες μας! Α, και να μην ξεχάσετε βέβαια να έχετε πολύ ζύθο ή αλκοόλ κοντά σας, θα βοηθήσει.