Kristi Stassinopoulou, Stathis Kalyviotis

NYN

Riverboat Records/World Music Network/Rockarolla (2016)
Από την Κέρη Καραλή, 12/10/2016
Παραδοσιακή μουσική, electronica, punk, ρεμπέτικο συνυπάρχουν σ' έναν δίσκο έκπληξη
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Στο «παρόν», σ' αυτό που «τώρα» βλέπουμε, σ' αυτό που «τώρα» ζούμε, σ' αυτό που «τώρα» ακούμε, στρέφει -έν τινι τρόπω- το βλέμμα ο καινούργιος, έκτος δίσκος των Κρίστη Στασινοπούλου και Στάθη Καλυβιώτη, "ΝΥΝ". Στο διάστημα του μουσικού χρόνου των περίπουν σαράντε έξι λεπτών, η συνύπαρξη διαφόρων μουσικών ειδών συνοδεύουν τους στίχους και τη φωνή, οδηγώντας σ' ένα αξιοθαύμαστο αποτέλεσμα.

Στα μονοπάτια της ψυχεδελικής folk, στην οποία μπορούμε να πούμε ότι η Ελλάδα έχει μητρική παράδοση, ακούμε το "Στρατί Στρατί", ανακαλώντας στη μνήμη κάτι από την ίδια μαγεία του Χριστόδουλου Χάλαρη στους Δροσουλίτες. Πνευστά, λαούτο, κρουστά κι η ερμηνεία της Στασινοπούλου, σχεδόν σαν πρωτόγονο μοιρολόι, θυμίζουν άγριο, βραχώδες τοπίο. Στο "Mystic Rap", οι ambient υπόκωφες λούπες και η σκοτεινή ατμοσφαιρικότητα, σε συνδυασμό με τους στίχους, που φέρουν στον νου την πένα της Πλάτωνος, αναδύουν μια εσωτερική μαγεία και την οικουμενική δυναμική των τραγουδιών του δίσκου.

Φαίνεται πως για τον Στάθη Καλυβιώτη δεν υπάρχουν χάσματα μεταξύ των μουσικών ειδών, μα μια αέναη ηχητική εντελέχεια που ολοκληρώνεται στο αντάμωμά τους. Έτσι, η punk προσέγγιση του ρεφρέν στο "Ουδέν Οίδα" που θυμίζει το παραδοσιακό "Ο Μενούσης", εξελίσσεται στο ηλεκτρικό ρεμπέτικο του "Σαμπάχ Του Έρωτα" και στο παραδοσιακό τραγούδισμα του "Αχ Αθάνατε", με προεκτάσεις στην ψυχεδέλεια.

Το "ΝΥΝ", που ακούγεται σαν follow up του δίσκου "Τα Μυστικά Των Βράχων" (2002), πατάει σ’ έναν 'ακριβή' αυτοσχεδιασμό. Οι ενορχηστρωτικές επιλογές που ακούμε στα δεκατρία tracks του δίσκου, χαρακτηρίζονται από το μέτρο. Το μέτρο, στοιχείο της εν γένει δουλειάς τους, προσδίδει στις μελωδίες ό,τι χρειάζονται. Τίποτε εντός τους δεν μαρτυρά περιττοσύνη και ελαφρότητα, προς χάριν εντυπωσιασμού.

Το "ΝΥΝ" καλοσωρίζει κάθε έναν ακροατή σ' ένα σπίτι «καταφύγιο του νου να μπαίνει εκεί και να γλιτώνει απ’ τις αστάθειες του καιρού», όπως μας τραγουδά το "Αλλακοξαίρια". Αυτό μας προσφέρει το άκουσμά του. Ένα σταθερό σημείο αναφοράς, σ’ έναν κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται!

krististassinopoulou.com

  • SHARE
  • TWEET