Kreator

Κατραπακιά. Αυτή είναι η λέξη που περιγράφει όσο πιο γλαφυρά γίνεται το τι ένοιωσα ακούγοντας το "Phantom Antichrist" των Kreator. Χωρίς να περιμένω πολλά, πέρα από τη γνωστή ποιότητα των Γερμανών, το καινούριο άλμπουμ με έκανε να θυμηθώ γιατί κάποτε έπινα νερό στο όνομα του Mille Petrozza.

Όχι, δεν είναι thrash με την στενή έννοια του όρου, δηλαδή κοπάνημα από την αρχή μέχρι το τέλος. Από την άλλη δεν λείπουν τα υπερηχητικά riff και ο Ventor δεν νιώθει τύψεις να βασανίζει το ταμπούρο, όποτε βρει ευκαιρία. Οπότε, με τις ευλογίες της πραγματικά καταπληκτικής παραγωγής του Jens Borgen, το πάντρεμα των μελωδικών lead και της thrash έξαρσης ακούμε ένα πλήρως ισορροπημένο αποτέλεσμα, που δεν σε κάνει να βαρεθείς σε καμία στιγμή.

Βέβαια, θα πρέπει να παραδεχτώ πως υπάρχει το ενδεχόμενο οι πιο σκληροπυρηνικοί thrash οπαδοί να αντιμετωπίσουν με σκεπτικισμό την εν λόγω κυκλοφορία, καθώς μπορεί να θεωρήσουν πως παραείναι αργό και καλοβαλμένο, αλλά δυστυχώς για αυτούς, το όραμα του Petrozza, έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι ένα επιθετικό μεν, αλλά αρκετά μελωδικό άλμπουμ στο οποίο η ταχύτητα δεν είναι πάντοτε το ζητούμενο. Με λίγα λόγια, τα στοιχεία της "Outcast"/"Endorama" εποχής είναι κάτι περισσότερο από εμφανή.

Ο δίσκος ξεκινάει με την πολύ ομορφη εισαγωγή του "Mars Mantra", ώσπου να μπει και να τσακίσει όλους τους σβέρκους που βρίσκονται εντός της εμβέλειας των ηχείων του στερεοφωνικού το "Phantom Antichrist". Ωμή, μπρουτάλ thrash σύνθεση βγαλμένη από το παρελθόν της μπάντας. Το "Death To The World" που ακολουθεί έχει και αυτό την επιθετικότητα του προηγούμενου, με ένα αργό όμως πέρασμα λίγο πρίν το τέλος. Ακολουθεί το mid tempo "From Flood Into Fire", το οποίο μαζί με το "Your Heaven My Hell", αποτελούν δύο από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου, με τους στίχους να τσακίζουν κόκαλα, φοβερά ρεφρέν και ωραία lead σημεία. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και τα υπόλοιπα τραγούδια με συχνές εναλλαγές ταχυτήτων, κιθαριστικό πλουραλισμό σε, είτε κοφτά είτε πιο ακατέργαστα thrash riff, μελωδικά lead και εμνευσμένα σόλο, με τον Mille να ξεστομίζει για άλλη μια φορά σοβαρότατους στίχους με την γνωστή αγριότητα που χαρακτηρίζει τη φωνή του όλα αυτά τα χρόνια.

Όσοι ήθελαν και περίμεναν έναν παραδοσιακό thrash δίσκο θα απογοητευτούν, καθώς η διάθεση της μπάντας είναι να πειραματιστεί με κάποιες περισσότερο μοντέρνες ιδέες, χωρίς όμως να μας παρουσιάσει κάτι εντελώς ξένο σε σχέση με το παρελθόν, διατηρώντας κατ' αυτόν τον τρόπο την ταυτότητά της. Αντίθετα, όλοι αυτοί οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για ταμπέλες και δεν απαιτούν από τις μπάντες να ακολουθούν συνεχώς την πεπατημένη και εύκολη διαδρομή, θα ενθουσιαστούν. Οι Kreator βρίσκονται σε μεγάλη φόρμα και ποιά καλύτερη απόδειξη από το "Phantom Antichrist".