Kreator

Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα την κριτική στον δίσκο παραθέτοντας το συμπέρασμα πως το "Gods Of Violence" δεν απευθύνεται στους νοσταλγούς των υπερηχητικών ταχυτήτων και της βιαιότητας των παλιότερων δουλειών των Kreator. Αν σε κάποιον δεν άρεσε η πιο μελωδική και «ώριμη» κατεύθυνση του "Phantom Antichrist" εικάζω πως με την καινούργια δουλειά των Γερμανών θα απογοητευτεί εκ νέου.

Από την άλλη πλευρά, όμως, εξακολουθούν να υπάρχουν τα σκληρά thrashy riff, η οργισμένη στιχουργία και ερμηνεία του Mille και το κοπάνημα στο ταμπούρο από τον Ventor, αλλά φαίνεται πως θέλουν να διοχετεύσουν την αγριότητα αυτή μέσω ενός μελωδικού πρίσματος. Είναι το "Gods Of Violence" ένας thrash δίσκος; Προφανώς και είναι, αλλά όχι με τον τρόπο που μας έχουν συνηθίσει οι πρωτοπόροι του γερμανικού κινήματος κατά το παρελθόν.

Καταλαβαίνεις αυτήν την παρατήρηση από το εναρκτήριο "World War Now" που μπαίνει σαν ένα κλασικό Kreator τραγούδι με riff που τσακίζει σβέρκους. Κι αν στη συνέχεια οι διπλομποτιές στο ρεφρέν εντείνουν την ένταση και την τραχύτητα, η γέφυρα πριν το άρρωστο solo απογειώνει το αποτέλεσμα με τη μελωδικότητα της (και την ορχήστρα στο background).

Το "Satan Is Real" είναι ένα από τα τραγούδια του δίσκου που οι μελωδίες κυριαρχούν όλων, με καταπληκτική lead δουλειά στις κιθάρες και ωραίες φωνητικές γραμμές, ενώ το "Totalitarian Terror" αποτελεί για μια ακόμα φορά τον ιδανικό συνδυασμό ταχύτητας και λυρισμού. Απόλυτο σφυροκόπημα, μελωδίες που παραπέμπουν στη μεγάλη του Γκέτεμποργκ σχολή, παικτικό επίπεδο στον Θεό και ορίστε ένα από τα highlight του δίσκου.

Το ομώνυμο έχει μια επιβλητική ατμοσφαιρική εισαγωγή με τις ακουστικές κιθάρες και το σιτάρ (!) πριν αρχίσει ο Mille να βρυχάται "we shall kill" και το ala Blind Guardian εναρκτήριο θέμα. Φουλ μελωδικό άσμα και μια από τις πιο πιασάρικες στιγμές του δίσκου. Στη συνέχεια θα μας δώσουν ακόμα μια τζούρα από Γκέτεμποργκ στη γέφυρα του "Army Of Storms" με το τραγούδι να έχει συνεχείς εναλλαγές στον ρυθμό, δισολίες και φοβερό groove ανά στιγμές. Το "Hail To The Hordes" θα σε κάνει να σκεφτείς τους Running Wild, στο "Lion With Eagles Wings" θα κάνεις mosh pit στο δωμάτιό σου, στο "Fallen Brothers" θα θυμηθείς τα "Outcast" και "Endorama", ενώ στο "Side By Side" θα ακούσεις αυτούσιο θέμα από το "Majesy" των Blind Guardian, μαζί με κάποια ωραία solo και αρκετό δίκασο από τον Ventor. Τέλος το "Death Becomes My Light" που θα κλείσει το άλμπουμ, ξεκινάει με μια ακουστική εισαγωγή πριν μπει το βασικό θέμα με τον καλπαστό ρυθμό στα τύμπανα και θα αποτελέσει λόγω της αλληλουχίας των riff και των ρυθμών μια από τις πιο progressive στιγμές του δίσκου (και με τελείωμα που μου θύμισε τους The Black League των δύο πρώτων δίσκων).

Συνολικά η νέα δουλειά των Kreator είναι ό,τι πιο μελωδικό έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. Μπορεί ο τίτλος της κριτικής περί power metal να είναι υπερβολικός για να προκαλέσει την περιέργεια και το ενδιαφέρον του αναγνώστη, αλλά περιέχει μεγάλη δόση αλήθειας. Οι μελωδίες δεν είναι οι τυπικές που ίσως συναντήσεις σε άλλες thrash μπάντες, αλλά περιέχουν έναν λυρισμό που βρίσκεις σε άλλα ιδιώματα. Οι Γερμανοί είχαν πάντα μια διάθεση να επανεφευρίσκουν την ταυτότητά τους και πιστεύω πως εδώ το πήγανε πολύ πιο πέρα από όσο μας είχαν συνηθίσει.

Σπουδαίος ήχος από τον Jens Bogren που έχει κάνει φοβερή δουλειά με την παραγωγή, τρομερή απόδοση από όλη την μπάντα, κολλητικές μελωδίες, εμπνευσμένα riff... αυτό είναι το "Gods Of Violence". Μια ακόμα μεγάλη στιγμή στην καριέρα των Kreator. Οι παλιοί οπαδοί θα δυσανασχετήσουν, αλλά αυτό είναι το μουσικό όραμα του Mille και πρέπει άπαντες να το σεβαστούμε λόγω της ποιότητάς του.