John Carpenter

H μουσική που έγραφε ο John Carpenter για τις ταινίες του, ήταν απλά επανάσταση. Το 90% των συνθετών, είτε παίρνει το σενάριο, είτε βλέπει σκηνές. Ο Carpenter, ναι μεν είχε την ταινία στο «κεφάλι» του, αλλά τα score του, έδωσαν νέα διάσταση σε σκηνές τρόμου, αγωνίας, περιπέτειας, που ουδείς είχε φανταστεί.

Ακούστε τα "Ghosts Of Mars", "In The Mouth Of Madness", "They Live", "Christine", "Escape From New York", "Assault On Precinct 13". Άλλοι, πχ, θα έβαζαν ασιατικές μουσικές στο "Big Trouble In Little China", όχι ο John...

Αν ο Carpenter «πουλούσε» αυτή τη στιγμή τον δίσκο για σάουντρακ, οι σκηνοθέτες θα έκαναν ουρά!
Ο ίδιος δηλώνει πως έφτιαξε αυτόν τον δίσκο, με τη βοήθεια του γιου του Cody Carpenter και εγγονού του Daniel Davies (μέλος των Maker), «για πλάκα, για διασκέδαση. Κανένα συνεργείο δεν περίμενε, κανένας ηθοποιός, κανένα μοντάζ»!

Ο ήχος δεν διαφέρει από αυτό που μας έμαθε. Αλλά ανανεώνει την δική του αγάπη για τη μουσική και μαζί, τη δική μας για τον «ήχο του Carpenter». Το παλιομοδίτικο synth που, έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν φεύγει...

Το εναρκτήριο "Vortex" κάνει αυτό που λέει. Σε «ρουφάει» στη δίνη του, ακούγεται «επικίνδυνο», με ένα σωρό ιδέες μέσα στα πέντε λεπτά του, μια κιθάρα να «σκίζει» στο 3:04, ιδανικό για ξεκίνημα οποιαδήποτε ταινίας του Carpenter και ολόκληρου του σινεμά!

O δίσκος είναι αυτό που φαντάζεσαι. Ο 67-χρονος δημιουργός σου «επιτρέπει» να φανταστείς όποια εικόνα και σκηνή θες στο μυαλό σου. Όταν λέμε «όποια θες» δεν εννοούμε αγκαλίτσες και λουλούδια, αλλά περί ορέξεως...

Στο μεγαλύτερο τραγούδι του δίσκου (όλα με μία λέξη τίτλο), το "Obsidian", σκορπάει στιγμές τρόμου και δράσης, με ήχο αντιπροσωπευτικό, μια άρνηση του ίδιου να... γυρίσει την πλάτη στο μουσικό παρελθόν του. Στα "Mystery", "Abyss" και " Purgatory" ακούγεται ως ο μόνος άνθρωπος που χτυπάει πλήκτρα ενός synth και βγάζει προσωπικότητα.

Το "Night" που κλείνει τον δίσκο, προλαβαίνει σε τρία λεπτά να φτιάξει ατμόσφαιρα θρίλερ, όταν νεόκοποι σκηνοθέτες θέλουν ολόκληρη ταινία. Καμία ταινία του δεν θα ήταν ίδια χωρίς τη μουσική του, πλέον και οι «ταινίες» στο μυαλό μας απέκτησαν το δικό τους soundtrack!