Ioannis Anastassakis

Το πρώτο πράγμα που προσέχεις στο μουσικό προφίλ του Ιωάννη Αναστασάκη είναι το εντυπωσιακό βιογραφικό του. Πέρα από τους πολλούς και ξακουστούς καθηγητές που είχε (από Frank Gambale μέχρι Marty Friedman) είναι και ο ίδιος καθηγητής μουσικής στο αμερικανικό Κολέγιο Αθηνών. Τι αποδεικνύει αυτό; Πολλά και τίποτα. Ενισχύει την αντίληψη ότι σίγουρα ξέρει να παίζει κιθάρα και πολύ καλά μάλιστα (κάτι που ούτως ή άλλως γίνεται κατανοητό από το πρώτο άκουσμα), αφήνει ακόμα όμως μετέωρο το βασικότερο ερώτημα: Είναι ικανός να δημιουργήσει ένα ενδιαφέρον cd ή όχι;

Στη δημιουργία του cd αυτού ενεργό ρόλο έχει παίξει ο πολυπράγμονας κ. Χαράλαμπος Κατσιώνης (Firewind), αναλαμβάνοντας τα πλήκτρα, το μπάσο, τον προγραμματισμό των drums καθώς και την παραγωγή. Οι δυο τους στην ουσία είναι και οι μοναδικές παρουσίες στο δίσκο με εξαίρεση κάποιες συμμετοχές στο τελευταίο κομμάτι - αλλά για αυτό θα τα πούμε αργότερα. Φυσικά πρωταγωνιστικό, μέχρι μονολόγου, ρόλο έχει η κιθάρα του Αναστασάκη. Το στυλ του παιξίματός του θυμίζει αρκετούς από τους γνωστούς guitar heroes (Satriani, Vai, Malmsteen κτλ) αλλά προς τιμή του δεν αντιγράφει κανέναν. Δύο δε συνθέσεις ξεφεύγουν από το χώρο του ροκ τελείως, καθώς είναι solo flamenco ηχογραφήσεις, είδος στο οποίο επίσης ειδικεύεται.

Επανερχόμενος στο ερώτημα που διατύπωσα παραπάνω η απάντηση είναι καταφατική. Ναι, το "Suspension Of Disbelief" είναι ένα ενδιαφέρον cd, αλλά δυστυχώς δεν είναι κάτι παραπάνω. Ο Ιωάννης, όπως το βλέπω εγώ, αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε τεχνική επίδειξη και αυτοσχεδιαστική έμπνευση, μην έχοντας αποφασίσει αν ο δίσκος αυτός αποτελεί ολοκληρωμένη μουσική πρόταση ή καθηγητικό σεμινάριο. Υπάρχουν αρκετές καλές στιγμές διάσπαρτες στις συνθέσεις του ενώ τα δύο πρώτα κομμάτια κατά την άποψή μου ξεχωρίζουν. Υπάρχουν και αρκετές κουραστικές στιγμές όμως, με αποκορύφωμα το τελευταίο κομμάτι ("The Final Jam") όπου 8 κιθαρίστες σολάρουν διαδοχικά επί 8 λεπτά, με τεχνική αρτιότητα ομολογουμένως, κατά τη διάρκεια του οποίου, όμως, εγώ έπιασα τον εαυτό μου να προσπαθώ να θυμηθώ αν έκλεισα το θερμοσίφωνα και τάισα τη γάτα. Σίγουρα η κατάσταση δε βελτιώνεται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει πραγματική μπάντα να υποστηρίξει τη δουλειά του.

Σε γενικές γραμμές όσοι ασχολούνται με την κιθάρα και θέλουν να ακούσουν έναν δάσκαλο (κυριολεκτικά!) του είδους και πιθανόν να ξεσηκώσουν κόλπα και να πάρουν ιδέες, το "S.o.D." αποτελεί ιδανική περίπτωση. Για τους υπόλοιπους οι ενδιαφέρουσες στιγμές θα είναι μάλλον περιορισμένες. Θα περιμένω πάντως με ενδιαφέρον μία περισσότερο συλλογική προσπάθεια του Αναστασάκη, με πλήρη μπάντα που θα τον στηρίξει μουσικά και θα προσδώσει το κάτι παραπάνω στις συνθέσεις του, όπως επίσης και τις solo flamenco δουλειές του που επίσης δείχνουν πολύ αξιόλογες.