Inquisition

Οι Inquisition είναι από αυτές τις μπάντες που στο ιστορικό τους μπορεί να έχουν διαχρονικά πολύ καλό υλικό, αλλά ποτέ δεν βγήκαν στην αφρόκρεμα του είδους τους. Ξεκίνησαν ως εκπρόσωποι του thrash metal, αλλά πολύ γρήγορα ο ήχος τους πήρε μαυρομεταλλική απόχρωση, χωρίς, όμως, ποτέ να αποκοπεί από τις ρίζες του. Η δισκογραφία τους αποτελείται από έξι δίσκους στα χνάρια του πρώτου κύματος black metal και λίαν συντόμως θα κυκλοφορήσει και ο έβδομος "Bloodshed Across The Empyrean Altar Beyond The Celestial Zenith".

Το νέο άλμπουμ της Κολομβιανής δυάδας, είναι πλήρως διαβαθμισμένο, ξεκινώντας με πιο τετριμμένους ήχους και οδεύοντας σταδιακά σε κορύφωση. Μετά από μία σκοτεινή, μυστικιστική εισαγωγή, μπαίνουν τα πρώτα κομμάτια "From Chaos They Came", "Wings Οf Anu" και "Vortex From Τhe Celestial Flying Throne Οf Storms". Ξεκινώντας με ανελέητη κιθάρα και ντραμς, τα κομμάτια χτίζονται πάνω σε διαρκώς επαναλαμβανόμενα riffs, με μικρές αλλαγές κατά τόπους στο τέμπο που δίνουν χρώμα. Και τα τρία αυτά κομμάτια είναι καλο-εκτελεσμένα, με το "Wings Of Anu" το καλύτερο των τριών, αλλά και τα τρία δεν αποτελούν κάτι αξιομνημόνευτο.

Γίνεται μια mid paced μετάβαση με τους αργούς, βαριούς  ρυθμούς του "A Black Aeon Shall Cleanse" και το στοιχειωτικό τρέμολο του "The Flames Οf Infinite Blackness Before Creation" μεταξύ μινόρε και ματζόρε, ώστε να περάσουμε σιγά σιγά στα highlights του δίσκου. Το "Through Τhe Divine Spirit Οf Satan Α Glorious Universe Ιs Known", με λίγο πιο επιθετικά φωνητικά, ιδιαίτερα riffs και με χαλί τα άψογα ντραμς, αποτελεί μία παγανιστική γιορτή σε έντονους ρυθμούς. Συνεχίζει με το ομώνυμο, χωρίς φωνητικά, με κιθάρα να κεντάει σε ιδιαίτερα ηχοχρώματα, με ύφος επικό και με bends των χορδών τόσο που νομίζεις ότι θα σπάσουν. Ο δίσκος πάει σε επίλογο με το "Power From Τhe Center Οf Τhe Cosmic Black Spiral" που κινείται σε εμβατηριακούς ρυθμούς και το "A Magnificent Crypt Οf Stars" με επιθετική διάθεση, έχοντας πολύ καλά ντραμς και κιθάρες για άλλη μια φορά.

Η φωνή του Dagon δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα, εξακολουθώντας να θυμίζει τον βάτραχο Abbath των Immortal, με ένα απόκοσμο γρύλισμα. Αυτό ανά φάσεις προσθέτει στην ατμοσφαιρικότητα του δίσκου και ανά φάσεις κουράζει, ιδίως όταν τα κομμάτια χτίζονται πάνω σε επαναλαμβανόμενα riffs του ίδιου τέμπου, τονίζοντας τη μονοτονία. Η δουλειά στα ντραμς καθόλο το δίσκο είναι εξαιρετική, δεν υπερβάλλουν πουθενά και αντίθετα υπογραμμίζουν την επιθετικότητα και τη ρυθμικότητα των κιθαρών. Η παραγωγή είναι επίσης πολύ καλή, έχοντας όλους τους ήχους σε απόλυτη αρμονία.

Ο δίσκος καλύπτει ένα μεγάλο εύρος του black metal, πιστός στο πρώτο κύμα, με επιθετικά, αλλά και πιο μελωδικά κομμάτια. Αυτό που μειώνει λίγο το επίπεδο του δίσκου, είναι ότι κατά τόπους οι ήχοι φαίνεται να ανακυκλώνονται σε τυπικά του είδους μονοπάτια, χωρίς να προσφέρουν κάτι καινούριο. Παρ' όλα αυτά, οι Inquisition (πέραν από άλμπουμ με μεγάλους τίτλους) ξέρουν να φτιάχνουν και καλής κοπής, γνήσιο black metal, προσφέροντας έναν ακόμη δυναμικό δίσκο που έχει πολλές καλές στιγμές και αξίζει τα πενήντα λεπτά του χρόνου σου.