In The Woods

Κοιτώντας πίσω στο πρόσφατο παρελθόν, θεωρώ πως η δισκογραφική επιστροφή των In The Woods το 2016 με το "Pure" ήταν ένα υπολογισμένο επόμενο βήμα. Ο δίσκος, γεμάτος άριστες στιγμές που αντανακλούσαν το, σχεδόν μυθικό, παρελθόν των Νορβηγών, φρόντισε να τους επαναφέρει στο προσκήνιο, δημιουργώντας το σχετικό ενδιαφέρον για τη συνέχεια. Το προ τετραετίας "Cease The Day" βρήκε την παρούσα εκδοχή του συγκροτήματος να εμμένει στην ίδια καλλιτεχνική πορεία, πραγματοποιώντας όμως μερικά βήματα πίσω, ως προς την «ασφάλειỨτων συνθέσεων.

Η ανακοίνωση λοιπόν του "Diversum", ήταν μια είδηση που άφηνε μια απορία να πλανάται σχετικά με το πώς θα συνεχίσει το σχήμα. Το άλμπουμ, είναι εν πολλοίς η επιβεβαίωση πως η τρέχουσα περίοδος της μπάντας χτίζεται πάνω σε σταθερές και γερά θεμέλια, από τα οποία δεν έχει σκοπό να αποκλίνει. Έτσι, με τον τρίτο, μετά επανένωσης, δίσκο, οι In The Woods δεν θα έπρεπε να εκπλήσσουν με το αποτέλεσμα που παρουσιάζουν. Το "Diversum" είναι ένας δίσκος 50 λεπτών όπου μεταφέρει τη ζέση της οικειότητας με οκτώ εξαιρετικά προσεγμένες συνθέσεις.

Ηχητικά, οι In The Woods εμμένουν στον ιδιότυπο συνδυασμό progressive με extreme metal. Μακροσκελείς, σχετικά, συνθέσεις, που βασίζονται πάνω σε εναλλαγές των δύο αυτών κόσμων, ενδεδυμένες με στοχευμένες, αλλά νοσταλγικές, φωνητικές γραμμές. Πράγματι, τα φωνητικά στο άλμπουμ παραμένουν και το δυνατότερο σημείο του. Κομμάτια όπως το "Master Of None" απογειώνονται χάρη σε αυτές, ενώ στο μουσικό κομμάτι, πέραν του παρελθόντος τους, οι In The Woods όπως φαίνεται αναζητούν το δισκοπότηρο από το οποίο πίνουν mead οι Enslaved. Συνεπώς, τραγούδια όπως το ενδιαφέρον "We Sinful Converge", ενώ βυθίζονται, στο, νορβηγικής διαστροφής, progressive rock, διαθέτουν μια απόκοσμη και, σχεδόν τελετουργική αύρα εξαιτίας ακριβώς της αισθητικής του.

Φυσικά, ο ελέφαντας στο δωμάτιο, σε κάθε παρόμοια περίπτωση, θα παραμένει το εάν οι In The Woods εξακολουθούν να διατηρούν την ουσία της ταυτότητάς τους. Κατά την ταπεινή μου άποψη, η δυναμική του "Diversum" είναι και αυτή που δεν αφήνει το δίσκο να ξεδιπλωθεί. Κομμάτια όπως το "The Malevolent God" ή ακόμη και το εναρκτήριο "The Coward’s Way", παρά τις ανά στιγμές άξιες προσοχής στιγμές τους, εγκλωβίζονται στη συνθετική νοοτροπία των Νορβηγών. Οι κιθάρες, δίνουν βαρύτητα στα ρυθμικά μέρη και κάποια leads, με αποτέλεσμα μνημονικά riffs, που να κεντρίζουν το ενδιαφέρον με την άποψή τους, να εκλείπουν συνολικά.

Παρ’ όλα αυτά, το "Diversum" είναι ένα άλμπουμ που διαθέτει το απαραίτητο υπόβαθρο για να κρατήσει το ενδιαφέρον. Στα μέσα του, ξεπροβάλλει το "A Wonderful Crisis", που, φορτωμένο συνθετικά, αντανακλάει το βάρος και την προσωπικότητα του ονόματος των δημιουργών του, αποτελώντας μια από τις κορυφαίες τους στιγμές. Στιχουργικά και αισθητικά οι In The Woods αντιμετωπίζουν με περίσσεια σοβαρότητα τη μελαγχολία, και ακόμη και αν οι avant-garde θρίαμβοι έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, δίνουν επιχειρήματα σε όσα άτομα ενδιαφέρονται για το συναίσθημα που μεταδίδουν ώστε να ανανεώσουν τους όρκους πίστεως προς αυτούς. Στο τέλος της ημέρας όμως, το "Diversum" φαντάζει ως ένα άλμπουμ που, παρόλο που δεν δημιούργησε υπέρογκες προσδοκίες, περνάει τον πήχη που έθεσε στον εαυτό του με γενναιοδωρία. Τίποτα όμως, δεν φαντάζει ικανό να τους παραμερίσει, αφού, ακόμη και στο 2022, καταφέρνουν να ξεχωρίζουν με την τραγουδοποιία τους. Το όνειρο όμως δεν έσβησε ακόμα.

Bandcamp
Youtube