Iggy & The Stooges

Υπάρχουν κάποια στοιχεία που μοιάζουν, σημειολογικά μιλώντας, σημαντικά στο νέο άλμπουμ της ομάδας του Iggy Pop. Καταρχήν ο τίτλος του συγκροτήματος επιστρέφει στο Iggy & The Stooges ξεχωρίζοντας έτσι από το προ εξαετίας "The Weirding", όπου το όνομα του συγκροτήματος ήταν σκέτο The Stooges. Είναι μάλλον προφανής η σύνδεση που γίνεται στη μία περίπτωση με τους δύο πρώτους δίσκους  της σύνθεσης Asheton / Asheton / Alexander και στην άλλη, την φετινή περίτπτωση, στη σύνθεση του "Raw Power": Asheton / Asheton / Williamson. Και στις δύο σύγχρονες εκδοχές είναι πλέον ο Mike Watt που αναλαμβάνει το μπάσο στις θέση των εκλειπόντων Alexander και Ron Asheton. Το επόμενο που προσέχει κανείς είναι ο τίτλος του δίσκου. Μπορεί να είναι ένα έξυπνο διαφημιστικό τρυκ, ένας εντυπωσιακός τίτλος ή απλά το τραγούδι που οι δημιουργοί του δίσκου ξεχώρισαν. Μπορεί όμως και να είναι μία υπόνοια του Iggy ότι επιστρέφοντας (και) σε αυτήν την χαρακτηριστική περίοδο της καλλιτεχνικής ζωής του κλείνει τον δημιουργικό κύκλο που άνοιξε πριν 45 σχεδόν χρόνια.

Αυτό δεν σημαίνει και ότι μπορεί να αναπαράγει την ίδια ωμή δύναμη που αποτύπωσε τότε. Το "Ready To Die", αν και (ευτυχώς) απέχει πολύ από τις τελευταίες δουλείες του Iggy Pop που τον επανασύστησαν ως Γάλλο crooner, απέχει κάπως και από την ένταση του νεότερου εαυτού του. Τα χρόνια τού, προσφάτως, 66-χρονου είναι, θα έλεγε κανείς, εμφανή αλλά μόνο υπό την αίρεση ότι εξακολουθεί να είναι ο Iggy Pop, διάολε, ο άνθρωπος που στις φλέβες του κυλάει ακόμα αγνή αδρεναλίνη. Και ίσως που εν τω μεταξύ έμαθε να τραγουδάει περισσότερο και να φωνάζει λιγότερο, καλώς ή κακώς.

Μπορεί λοιπόν το 2013 να μην υπάρχει η απόγνωση των "Search And Destroy" και "Gimme Danger" να τερματίσουν τα ντεσιμπελόμετρα, αλλά υπάρχει ο προερχόμενος από την εμπειρία κυνισμός των "Sex & Money" («I'm looking for a reason to live-Sex & Money») , "Job" («I got a job and it don't pay shit»), "Gun" («If I had a fucking gun, I could shoot at everyone») και "Dirty Deal" («Simple people praise the Lord, smarter people steal hoard»). Ακόμα και μπαλάντες επιστρατεύει στο "Ready To Die" ή κάτι ανάλογο όπως θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τα "Unfriendly World", "Beat That Guy" και κυρίως το πολύ συναισθηματικό "The Departed" που ξεκινάει με μία παραλλαγή του riff του "I Wanna Be Your Dog" και ακούγεται βιογραφικά ειλικρινές κλείνοντας συμβολικά (;) τον δίσκο.

Σαφώς με την πλάστιγγα να γέρνει πολύ περισσότερο προς τη μελωδία σε σχέση με τον θόρυβο που ήταν συνειφασμένος με τους Stooges, αλλά χωρίς εκπτώσεις στην αυθάδεια και την αυθεντικότητα του punk rock, όπως ο ίδιος την όρισε και την άλλαξε στην πορεία των χρόνων, το "Ready To Die" είναι περισσότερα από όσα πιστεύαμε ότι αυτή η επετειακή εκδοχή των Stooges θα μπορούσε να προσφέρει στο στούντιο.