Guns N' Roses

Γραφείο του ροκ ψυχίατρου. 9 μμ. - Δε μπορώ να το κάνω. Δεν τον θάβω εγώ αυτό τον άνθρωπο! - Δε σε καταλαβαίνω Αντώνη. Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα; - Τι εννοείς ποιο είναι το πρόβλημα; Έρχομαι σε αυτό το γραφείο μία φορά την εβδομάδα τα τελευταία 10 χρόνια. Μου φαίνεται ότι τσάμπα σε πληρώνω τελικά. - Κάθε φορά που φτάνουμε σε αυτό το σημείο δείχνεις να έχεις την ίδια δυσκολία όπως στην πρώτη σου επίσκεψη. Ώρες-ώρες σκέφτομαι αν έχουμε κάνει καθόλου πρόοδο τελικά... - Σου είπα δε γίνεται. Πάρε μου τη ψυχή αλλά εγώ δεν το κάνω... δε θα σκοτώσω έτσι τα παιδικά μου χρόνια. - Αν θες να προχωρήσεις θα πρέπει να... - Πιο πολύ από όλα με εκνευρίζει η ηρεμία σου. - Αντώνη δεν είσαι έτοιμος ακόμη τελικά. Μήπως να το αφήσεις για κάποιον άλλο; - Μη μου μιλάς σαν τον Κουρούδη, δεν είμαι υπαλληλός σου. Είμαι πολύ έτοιμος. - Οk. Μίλησε μου για το πρώτο, το "Chinese Democracy". Τι καλά στοιχεία του βρήκες; - Να σου λέω ότι μου έρχεται με μια- δύο λέξεις όπως κάνουμε πάντα; - Όχι, όχι. Μίλα ελεύθερα, το άλμπουμ αυτό είναι ειδική περίπτωση. - Η εισαγωγή με την κραυγή στο ομώνυμο τραγούδι μου θύμισε λίγο το "Welcome To The Jungle" σα συναίσθημα... ωραίο και το ριφ. - "When Antonis Cried"; - Βλέπω κράταγες σημειώσεις όταν ήρθα για το "Magnetic". Όχι, δεν έκλαψα κιόλας. - Συνέχισε... - To "Shackler's Revenge" έχει φοβερό ρεφραίν, έτσι δεν είναι; - Εμένα ρωτάς; Δεν είσαι σίγουρος; - Μη με μπερδεύεις με τα κόλπα σου επιστήμονα! Σίγουρος είμαι, μια γνώμη ρώτησα. - Το υπόλοιπο τραγούδι; - Έτσι κι έτσι... δε μου αρέσουν τα μπλιμπλίκια. - Μπλιμπλίκια; - Τα ηλεκτρονικά μωρέ, ξέρεις, Prodigy φάση. - Μάλιστα, κατάλαβα. Το "Better" σου είπε κάτι; - Αυτές οι κραυγές του στυλ "Στα χώνω από το προσκέφαλο με τη βαλίτσα στο χέρι αφού μου είπες ότι με κεράτωσες με τον κολλητό μου φίλο για να ακούσει η γειτονιά, ενώ εσύ από το μπαλκόνι μου πετάς τα cd των Zeppelin" με χάλασαν λίγο. Καλό όμως το τραγούδι. - Το "Street Of Dreams" όμως; - Ακούμε και Guns γιατρέ; Αυτή είναι πολύ ωραία μπαλάντα πράγματι. Ωραίο και το σόλο. Moυ αρέσει όμως και το "If The World". Τραγουδά πολύ καλά ο Axl και πολύ ωραία είναι και η ενορχήστρωση. Δεν είναι και κανένα αριστουργημα δηλαδή αλλά... - Το "Τhere Was A Time" τι σου είπε; - Έπος, πολύ καλό, ίσως το καλύτερο του άλμπουμ. Συναίσθημα, ερμηνεία, πολύ δυνατό. Καλύτερο και από το "Catcher In The Rye" που μου έκανε και αυτό καλή εντύπωση. - Τα επόμενα 4 όμως... - Μη με εκνευρίζεις πάλι. Ναι, είναι αδιάφορα, βαρετά, fillers, πες τα όπως θέλεις. Θες να βγω στο μπαλκόνι να το φωνάξω; Ναι στο "Scraped" νόμιζα ότι χάλασε το ηχοσύστημα και στο "Sorry" πήγε να με πάρει ο ύπνος. Το παραδέχομαι. Μόνο το "Riad..." ήταν δυναμικό, μέχρι εκεί. Το άλλο με την Εφορία το ξέραμε τι μετριότητα ήταν από τότε που είχε διαρρεύσει. - Το "Kashmir" τι σου είπε; - Μην αρχίζεις τις ειρωνείες, το "Madagascar" είναι πολύ καλό. Και το "This I Love" φοβερή μπαλάντα με τον Axl να τραγουδά με ένα νέο τρόπο... - Σίγουρα σήκωνε το τρόπαιο στη Eurovision... - Τι θέλω και έρχομαι και σου μιλάω. - Τι σε νοιάζει; Ο Κουρούδης πληρώνει. - Γιατρός είσαι εσύ ή κριτικός κινηματογράφου; Τι κακία είναι αυτή; - Πες μου είναι αριστούργημα; Είναι τουλάχιστον "Rocking Επιλογή"; - Όχι και εκνευρίζομαι που το παραδέχομαι μπροστά σου. Έχει πολύ καλά στοιχεία όμως και είναι ένα καλό άλμπουμ. Έχει γίνει πολύ δουλειά... - Παραέγινε νομίζω. - Τι πνεύμα αντιλογίας είσαι εσύ. Ναι ρε, το παράκανε ο Axl. Είναι τελειομανής και ήθελε... - Έλα παραδέξου το, οι ιδέες που μας σερβίρει είναι αναμασήματα. Η αγάπη άργησε μια ...δεκαετία. - Θα σταματήσεις, τι μέθοδος είναι αυτή; Με email πήρες το πτυχίο; - Δε θα σταματήσω αν δεν ξεπεράσεις την παθολογική σου αγάπη για τον σκίουρο. - Τι είπες ρε ντροπή της επιστήμης. Ποιόν είπες σκίουρο; - Σκίουρος, σκίουρος, σκίουρος! - Θα σε σκοτώσω άτιμε, γ&*ώ τους Velvet Revolver σου! Η πόρτα ανοίγει απότομα. Τρεις άντρες με άσπρες φόρμες μπαίνουν στο ιατρείο. - Πάρτε τον κύριοι. Δέστε του καλά τα χέρια, είναι επικίνδυνος! - Που θα τον πάμε γιατρέ; - Ιερά οδό 343 και γρήγορα παρακαλώ. Θα ειδοποιήσω εγώ τον κύριο διευθυντή. - "You know where you are? Υou 're in the jungle doctor"! You are going to dieeeeeeeeeee! Μια πόρτα κλείνει, ακούγεται η σειρήνα του ασθενοφόρου. -Θεέ μου τι τύπος! Ευτυχώς γλίτωσα επιτέλους. Ελπίζω ο επόμενος να είναι φυσιολογικός. Που έχω το ραντεβού; Θεέ μου, τα 'χασα και εγώ. Α, να το. O κύριος Λουκάς; - Λουκάς είπατε; - Ναι, Παναγιώτης Λουκάς. - Μάλιστα, εγώ είμαι. - Περάστε παρακαλώ...

«Τι ζητώ από το "Chinese Democracy"» ρωτάει το rocking.gr στο poll Νοεμβρίου... Οι δύο πρώτες απαντήσεις δηλώνουν πολλά. Πρώτη και με διαφορά είναι η απάντηση «Δε με ενδιαφέρει πλέον η δισκογραφική πορεία των Guns N' Roses» και στη συνέχεια ακολουθεί η επιλογή «Ένα δίσκο που θα δικαιολογεί τα τόσα χρόνια αναμονής». Και οι δύο απαντήσεις δικαιολογούνται απόλυτα. Η πρώτη δικαιολογείται, καθώς η τελευταία δισκογραφική κυκλοφορία των Guns N' Roses με καινούρια τραγούδια μας πηγαίνει πίσω 17 χρόνια και πιο συγκεκριμένα στο 1991. Ως εκ τούτου, η νέα γενιά των οπαδών της rock μουσικής δεν είχε καν γεννηθεί όταν οι Guns N' Roses ήταν μέσα στα μεγαλύτερα συγκροτήματα της μουσικής, ενώ και οι τότε έφηβοι ίσως να έχουν ακολουθήσει διαφορετικά μουσικά ακούσματα σήμερα. Όσο για τη δεύτερη απάντηση, οφείλεται στις διάφορες φήμες που περιέβαλαν το album καθώς και στη γνωστή τελειομανία του Axl, πράγματα που δημιούργησαν πολύ μεγάλες προσδοκίες. Έτσι τελικά ο κόσμος σίγουρα θα ήθελε ένα album τουλάχιστον ισάξιο με τα "Illusions". Το "Chinese Democracy" κυκλοφόρησε επίσημα στη χώρα μας στις 24 Νοεμβρίου και ήδη έχει διχάσει τόσο τους οπαδούς, όσο και τους κριτικούς σε όλον τον κόσμο. Για να κρίνεις σωστά το album πρέπει να δεχτείς ότι καλώς ή κακώς Slash, Duff, Izzy και Matt έχουν φύγει εδώ και πολλά χρόνια. Είναι άσκοπο να αναρωτιέσαι για το πώς θα ήταν το "Chinese Democracy" με τα μέλη αυτά. Επιπρόσθετα πρέπει να ακούσεις το album, βγάζοντας από το μυαλό σου τα διάφορα leaks που είχαν κυκλοφορήσει όλα αυτά τα χρόνια και να μη μπεις στη διαδικασία να συγκρίνεις, για παράδειγμα, το demo του "Catcher In The Rye" με τον Brian May στην κιθάρα με την original τελική εκδοχή αυτού, στην οποία τα μέρη του κιθαρίστα των Queen τελικά κόπηκαν. Εξ' αρχής δηλώνω ότι τo album δεν είναι το αριστούργημα που περίμεναν αρκετοί. Είναι ένα album με ορισμένα μέτρια τραγούδια, όπως το "Scraped" και το "Riad N' The Bedouins", κάποια καλά τραγούδια, όπως το ομώνυμο, το funky "If The World" που θα ήταν καλύτερα ταιριαστό σε soundtrack για ταινία του James Bond, δύο κομμάτια, "Sorry" και "This Is Love", τα οποία είτε θα τα λατρέψεις είτε θα τα μισήσεις, και τελικά 5-6 κομμάτια που είναι και τα καλύτερα του album. To cd ξεκινάει με το ομώνυμο κομμάτι και μια χαρακτηριστική κραυγή από τον Axl. Κραυγή ανακούφισης που κυκλοφόρησε επιτέλους το album ή κραυγή αγανάκτησης προς όλους αυτούς που τον κατηγορούσαν τόσα χρόνια; Το τραγούδι (και πρώτο single του album) λειτουργεί περισσότερο ως υπενθύμιση προς το κοινό: οι Guns N' Roses επέστρεψαν. Στη συνέχεια ακολουθεί το τραγούδι με το πιο πιασάρικο ρεφραίν του album, το "Shackler's Revenge", με τρελό σολάρισμα από Buckethead και Bumblefoot, και είναι απόλυτα ταιριαστό για το παιχνίδι Rock Band, στο οποίο είχε αρχικά κυκλοφορήσει, για να ακολουθήσει το (γνωστό από τις συναυλίες των Guns N' Roses) up-tempo "Better". To "Better" λοιπόν είναι το καλύτερο από τα γρήγορα κομμάτια του album, με το σόλο του Buckethead και το heavy μέρος στη μέση του κομματιού να αποτελούν τις καλύτερές του στιγμές. Το "Street Of Dreams" είναι η πρώτη στη σειρά από τις πολλές «μπαλάντες», όχι τύπου "Don't Cry", αλλά "Estranged", καθώς και το πρώτο που έχει ορχηστρικά μέρη . Ένα τραγούδι που μπορεί να παιχτεί κατά κόρον στα ραδιόφωνα και σίγουρα ένα από τα καλύτερα τραγούδια του album. Το πρώτο έπος του album συναντάμε στο "There Was A Time", ή "TWAT" για συντομία. Είναι ένα φορτωμένο τραγούδι με ορχηστρικά, συνθεσάιζερ και πιάνο και όμως όλα λειτουργούν με τον καλύτερο τρόπο. Ακόμα και αν είχε ηχογραφήσει ο Buckethead στο cd μόνο αυτό το κομμάτι, θα ήταν αρκετό. Το σχεδόν δίλεπτο σόλο του στο τέλος του τραγουδιού μας δείχνει γιατί τον διάλεξε ο Axl να συμμετάσχει στο project του. Τα απωθημένα που είχε ο Axl όλα αυτά τα χρόνια εξαπολύει στο αργό, σχεδόν doom τραγούδι, "Sorry". Με μια φωνή γεμάτη ειρωνεία και με στίχους που στάζουν δηλητήριο, ο Axl αναφέρεται προς κάποιον/ους με τους στίχους "I am sorry for you, not sorry for me". Ακόμα και το αργό solo του Buckethead είναι στο στυλ ενός παλιού κιθαρίστα των Guns N' Roses, σα να του λέει ότι «μπορώ και δίχως εσένα να τα καταφέρω». Το "Madagascar" είναι ένα ακόμα από τα μεγάλα τραγούδια που ξέρει να γράφει ο Axl. Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται με τα samples που έχει βάλει από διάφορες ταινίες και ομιλίες, με χαρακτηριστικότερη το "I have a Dream" του Martin Luther King, καθώς και τα ορχηστρικά μέρη απογειώνουν το κομμάτι. Το "IRS" είναι από τα up-tempo τραγούδια του album, φέρνοντας στο μυαλό λίγο από τις "Appetite" μέρες , ενώ το "Catcher In The Rye" είναι μια ακόμα «μπαλάντα», με ένα ανεπαίσθητο άρωμα από Queen, σχετιζόμενο στιχουργικά με τη δολοφονία του John Lennon. Για το "This I Love" μπορούν να γραφτούν πολλά. Είναι το τραγούδι που υπήρχε ως φήμη από το 1993 και αναφερόταν ως το πιο «δυνατό» τραγούδι που έχει γράψει ποτέ ο Axl. Μέχρι τα 2:30 πρώτα λεπτά υπάρχει μόνο ο Axl και το πιάνο, για να μπει μετά ο Finck με ένα solo γεμάτο συναίσθημα. Το τραγούδι είτε θα σας αγγίξει συναισθηματικά και θα το θεωρήσετε μέσα στα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει πότε ή θα γελάσετε μαζί του. Προσωπικά ανήκω στους πρώτους. Στο σημείο που ο Axl καταθέτει την ψυχή του λέγοντας "Of passion that won't die in my heart" τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται δε μπορούν εύκολα να περιγραφούν με λόγια. Το album ολοκληρώνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, το "Prostitute". Αν από το "TWAT" σου μένει το solo και από το "Madagascar" κυρίως τα samples, το "Prostitute" είναι το ολοκληρωμένο κομμάτι. Αρχίζει ήρεμα για να υπάρξει μετά το ξέσπασμα από τον Axl και για μια ακόμη φορά στέλνει «μηνύματα» προς κάθε κατεύθυνση. Η παρούσα είναι μια παραπάνω κριτική στις τόσες που έχουν κυκλοφορήσει και δεν πρόκειται να αλλάξει την άποψη που έχουμε για το "Chinese Democracy". O Axl είχε ένα σχέδιο εδώ και πολλά χρόνια και το ακολούθησε. Ήθελε να βάλει νέα στοιχεία, ηλεκτρονικά και industrial, στον ήχο των Guns N' Roses και τα έβαλε. Ήθελε να ακούγεται μοντέρνο και τα κατάφερε. Με τόσους διαφορετικούς παραγωγούς και τόσα πολλά άτομα (στα credits για παράδειγμα βλέπουμε συνολικά δύο drummers, πέντε κιθαρίστες, ενορχηστρωτές και αναρίθμητους άλλους) να δουλεύουν για το album, θα μπορούσε να ήταν, το λιγότερο, μπερδεμένο μουσικά. Η τελική παραγωγή, παρ' όλα αυτά, είναι άψογη. Τα μειονεκτήματα του album είναι ότι στα γρήγορα κομμάτια δεν υπάρχει τραγούδι εφάμιλλο του "You Could Be Mine", καθώς τόσο το "Better" όσο και το "Shackler's Revenge" είναι σε διαφορετικό στυλ, μακριά από τις hard rock φόρμες των Guns N' Roses, ενώ υπάρχουν και αυτοί που θα ψέξουν τον Axl για τις πολλές «μπαλάντες» που υπάρχουν στο "Chinese Democracy". Πέρα όμως από αυτά, το "Chinese Democracy" είναι ένα album με πολύ καλή μουσική και μερικά πολύ καλά κομμάτια. Το εάν είναι καλό ή κακό είναι κάτι το σχετικό. Εδώ 17 χρόνια έχουν περάσει και ακόμα συζητάμε για το ποιο από τα "Illusions" είναι καλύτερο. Τώρα σε λιγότερο από μια βδομάδα έχουμε βγάλει (!) τα συμπεράσματα μας για το album... Προσωπικά το περίμενα σαν τρελός εδώ και 15 σχεδόν χρόνια. Το "Chinese Democracy" με γέμισε και με κάλυψε με το παραπάνω. Και αυτό μου είναι αρκετό. Καλή ακρόαση.